Юрша
Юрша | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне | |||||||
Смерць |
не раней за 1476 |
||||||
Род | Юршы[d] | ||||||
Дзеці | Івашка Юрша[d], Фядора Юрша[d][1] і Н Юрша[d][2] |
Юрша (?—пасля 1475) — дзяржаўны і ваенны дзеяч ВКЛ.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Паходзіў, магчыма, з Мсціслаўскага княства. Належаў да ліку магнатаў, якія адстойвалі незалежнасць ВКЛ у дачыненнях з Польшчай, і ў гэтым падтрымліваў вялікіх князёў Вітаўта, Свідрыгайлу і Казіміра. Ад Вітаўта атрымаў пасаду луцкага старасты (быў ім ужо ў 1429). У 1431 паспяхова бараніў Луцк на нападу польскіх войск.
У час феадальнай вайны 1432—39 падтрымліваў Свідрыгайлу. Пасля страты ў 1432 Луцка Свідрыгайла прызначыў Юршу бранскім старастам, каля 1436 — кіеўскім ваяводам. У 1436 Юрша захапіў для Свідрыгайлы Старадуб, у 1437 разбіў пад Кіевам войска Жыгімонта Кейстутавіча, але пасля быў вымушаны прызнаць яго як вялікага князя. Ад вялікага князя Казіміра атрымаў Крэменецкае (з 1441) і Брацлаўскае (1447—52) стараствы. У 1452 Юрша быў адным з 3 упаўнаважаных, хто прымаў Валынь пад уладу цэнтральнага ўрада пасля смерці панаваўшага там Свідрыгайлы.
Сын Юршы Іван быў гаспадарскім маршалкам (1488—89) і ўладзімірскім намеснікам.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Пазднякоў В. Юрша // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 772. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 202.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 59, 202.