Яўген Аляксандравіч Чычваркін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Яўген Аляксандравіч Чычваркін
Евгений Александрович Чичваркин
Імя пры нараджэнні руск.: Евгений Александрович Чичваркин
Род дзейнасці прадпрымальнік
Дата нараджэння 10 верасня 1974(1974-09-10) (49 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства  Расія
Бацька Аляксандр Аляксандравіч
Маці Людміла Генадзеўна
Жонка Антаніна Аляксандроўна
Дзеці Яраслаў, Марта
Альма-матар
Партыя
Аўтограф Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Чычваркін.

Яўге́н Алякса́ндравіч Чычва́ркін (10 верасня 1974, Ленінград) — расійскі мільянер, прадпрымальнік, засноўнік і былы саўладальнік сеткі салонаў сотавай сувязі «Евросеть», некаторы час лідар маскоўскага аддзялення апазіцыйнай партыі «Саюз правых сіл». Палітычны эмігрант[1]. З канца 2008 года пражывае ў Вялікабрытаніі, дзе заснаваў брэнд віна «Hedonism Wines»[2].

У кастрычніку 2011 года Яўген Чычваркін быў адзначаны Анастасіяй Жохавай, рэдактарам рускай версіі часопіса «Форбс» як адзін з 9 самых незвычайных расійскіх бізнесменаў — дзівакоў і эксцэнтрыкаў[3].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Яўген Чычваркін нарадзіўся 10 верасня 1974 года. Паводле ўласнага прызнання[4] «фізічна з’явіўся на свет» у Ленінградзе. Большасць крыніц паказвае горадам нараджэння Маскву[5][6] (прамая цытата Чычваркіна: «Фармальна я з’явіўся на свет у Ленінградзе, а зарэгістраваны ў Маскве (мама — ленінградка, тата — масквіч)»[7]). Яго бацька працаваў грамадзянскім лётчыкам, а маці — інжынерам-эканамістам у Міністэрстве знешняга гандлю СССР (пазней у Міністэрстве прамысловасці і гандлю[6]). Кажучы аб этнічных каранях, Чычваркін паказваў, што яго прапрадзед быў мокша[8].

Пасля заканчэння маскоўскай школы № 28[9] у 1991 годзе Чычваркін паступіў у Дзяржаўную акадэмію кіравання, якую скончыў у 1996 годзе, атрымаўшы дыплом па спецыяльнасці «Эканоміка кіравання на аўтатранспарце» [5][6]. У гэты ж час займаўся гандлем на рэчавых рынках[5].

З 1996 па 1998 год вучыўся ў аспірантуры акадэміі[5].

2 красавіка 1997 года разам з сябрам Цімурам Арцем’евым стварыў кампанію «Евросеть», якая пасля стала найбуйнейшым расійскім сотавым рытэйлерам[5][6][10].

Чычваркін на Прэміі Рунэта-2008

2 верасня 2008 года супрацоўнікі праваахоўных органаў правялі ператрус у цэнтральным офісе кампаніі «Евросеть», які быў звязаны з расследаваннем справы аб выкраданні ў 2003 годзе былога экспедытара кампаніі «Евросеть» Андрэя Уласкіна, якога схапіла служба бяспекі кампаніі падчас крадзяжоў сотавых тэлефонаў[11]. 22 верасня 2008 разам з Цімурам Арцем’евым падпісаў пагадненне аб продажы 100 % кампаніі «Евросеть» інвестыцыйнай кампаніі ANN, якую ўзначальваў прадпрымальнікам Аляксандрам Мамутам[12][13]. 24 кастрычніка 50 % мінус адна акцыя кампаніі «Евросеть» былі набытыя ў кампаніі ANN кампаніяй «Вымпел-Коммуникации»[14]. Здзелка па продажы была завершана 3 лютага 2011 года[15].

У 2008 годзе выступіў у падтрымку Уладзіміра Пуціна і Дзмітрыя Мядзведзева[16].

16 лістапада 2008 года Чычваркін ўзначаліў яшчэ незарэгістраванае Маскоўскае гарадское аддзяленне партыі «Правая справа»[17]. Таксама ён быў прызначаны адказным за брэндынг партыі[18].

20 лістапада 2008 года стала вядома аб тым, што Чычваркін пакінуў пасаду старшыні савета дырэктараў кампаніі «Евросеть»[19].

Да свайго ад’езду з краіны жыў на Рублёўцы ў Жукаўцы. 22 снежня 2008 года вылецеў у Лондан[20]. У студзені 2009 года Следчы камітэт пры пракуратуры Расійскай Федэрацыі распачаў у дачыненні да Чычваркіна крымінальную справу.

2 сакавіка 2010 года заявіў аб тым, што просіць больш не асацыяваць яго з партыяй «Правая справа», так як працаваць у праекце з-за мяжы не атрымліваецца[21].

3 красавіка 2010 года 60-гадовую маці Чычваркіна, Людмілу, знайшлідома мёртвай. Згодна з папярэднім заключэннем судмедэкспертаў, Чычваркіна ўпала і ўдарылася аб край стала скронню[22], аднак Яўген Чычваркін лічыць, што гэта было забойства[23].

11 мая 2010 года ў сваім блогу ў праекце «Сноб» апублікаваў зварот да прэзідэнта Расіі Дзмітрыя Мядзведзева, у якім зноў абвінаваціў МУС Расіі ў запалохванні і вымагальніцтве ў яго грошай за продаж кампаніі «Евросеть» у 2008 годзе, а таксама абвінаваціў пэнітэнцыярную сістэму ў змесце зняволеных у нечалавечых умовах — у былога кіраўніка службы бяспекі кампаніі «Евросеть» Барыса Левіна за час зняволення з 2008 года выявілі гепатыт C[24].

30 мая 2010 года падчас мітынгу «Маскоўскае чаяванне»[25], які праводзіўся Лібертарыянскай партыяй Расіі, была арганізавана тэлефонная прамая лінія з Чычваркіным, падчас якой ён падтрымаў акцыю ў абарону свабоднай эканомікі[26].

31 жніўня 2010 года Чычваркін прыняў удзел у мітынгу ў абарону 31-га артыкулу Канстытуцыі РФ перад будынкам расійскага пасольства ў Лондане[27].

У студзені 2011 года Следчы камітэт Расійскай Федэрацыі спыніў крымінальную справу ў дачыненні да Чычваркіна. Тым не менш, Чычваркін заявіў, што асцерагаецца вяртацца ў Расію з-за магчымасці новых пераследаў[28].

З сакавіка 2012 года разам са сваім сябрам Цімурам Арцем’евым у Лондане адкрывае вінны бізнес «Hedonism Drinks Ltd», дзе Цімур з’яўляецца ўладальнікам кампаніі, а Чычваркін выступае асноўным інвестарам[29][30].

У канцы 2012 года заявіў, што, магчыма, вернецца ў Расію «праз 5—6 гадоў»[31]. Сваё вяртанне ў Расію Чычваркін дапускае толькі ў выпадку змены дзеючага рэжыму[30].

З’яўляўся прыхільнікам украінскага Еўрамайдана. Пасля змены ўлады ва Украіне ў 2014 годзе, Чычваркін звяртаўся да Прэзідэнта Украіны Пятра Парашэнкі з просьбай ўключыць яго ў «каманду рэфарматараў». Паслядоўны крытык Прэзідэнта Расіі Уладзіміра Пуціна, палітыкі Расіі ў дачыненні да Украіны і анексіі Крыма.

7 ліпеня 2015 года сустрэўся з прэм’ер-міністрам Украіны Арсеніем Яцанюком, пасля чаго ў СМІ з’явіліся паведамленні аб яго магчымым прызначэнні кіраўніком Укрнафты[32][33], але гэта не адбылося[34].

Крымінальны пераслед[правіць | правіць зыходнік]

14 студзеня 2009 года следства вынесла пастанову аб прыцягненні Яўгена Чычваркіна ў якасці абвінавачанага. Яму інкрымінавалі частку 3 артыкула 126 (выкраданне чалавека) і пункты «а», «б» часткі 3 артыкула 163 (вымагальніцтва) Крымінальнага кодэкса. У канцы снежня-пачатку студзеня Чычваркін некалькі разоў накіроўваліся позвы з выклікам на допыт, але паколькі звязацца з ім следства не змагло, яго абвінавацілі завочна. Пасля гэтага ён быў абвешчаны ў федэральны вышук[35].

28 студзеня 2009 года Басманны раённы суд горада Масквы санкцыянаваў завочны арышт Чычваркіна[36]. 2 сакавіка судовая калегія Маскоўскага гарадскога суда вызначыла пастанову Басманнага суда пакінуць без змены, а касацыйныя скаргі адвакатаў — без задавальнення[37].

12 сакавіка Чычваркін быў абвешчаны ў міжнародны вышук[38].

17 чэрвеня 2009 года Генеральная пракуратура накіравала ў Вялікабрытанію запыт аб экстрадыцыі Чычваркіна[39]. 27 жніўня Вестмінстэрскі магістрацкі суд выпісаў ордэр на арышт, які абавязвае яго з’явіцца ў суд[40]. 7 верасня Чычваркін быў прымусова дастаўлены ў суд, але ў той жа дзень адпушчаны пад заклад у памеры 100 000 фунтаў стэрлінгаў[41]. 22 верасня прайшлі слуханні аб экстрадыцыі, суддзя прызначыў разгляд справы па сутнасці на 1 снежня, Чычваркін зноў быў адпушчаны пад раней унесены заклад у 100 000 фунтаў стэрлінгаў, у яго былі канфіскаваныя дакументы, якія даюць права на замежныя паездкі[42]. 1 снежня Вестмінстэрскі магістрацкі суд перанёс слуханні па справе аб экстрадыцыі на 2 жніўня 2010 года, задаволіўшы хадайніцтва абароны, якая запатрабавала дадатковага часу для перакладу з рускай мовы на англійскую вялікай колькасці дакументаў па справе, а таксама падрыхтоўкі спісу сведкаў, якіх адвакаты маюць намер выклікаць у суд[43].

2 жніўня 2010 года Вестмінстэрскі магістрацкі суд перанёс слуханні па справе аб экстрадыцыі Чычваркіна на 13 верасня[44]. 13 верасня Вестмінстэрскі магістрацкі суд прызначыў асноўныя слуханні па справе аб экстрадыцыі Чычваркіна на 21 сакавіка 2011 года[45].

24 студзеня 2011 года Следчы камітэт Расійскай Федэрацыі спыніў крымінальную справу ў дачыненні да Чычваркіна[46], 26 студзеня быў спынены яго міжнародны вышук[47], а 17 лютага Вестмінстэрскі магістрацкі суд закрыў справу аб экстрадыцыі[48].

Эканамічныя і палітычныя погляды[правіць | правіць зыходнік]

Прытрымліваецца либертарианских эканамічных і палітычных поглядаў[49]. На інаўгурацыі Дзмітрыя Мядзведзева Яўген падарыў яму раман Айн Рэнд «Атлант расправіў плечы»[50]. У сваім блогу ў 2008 годзе пісаў пра гэты раман:

Айн Рэнд «Атлант расправіў плечы». Аб гэтай кнізе я б хацеў сказаць асоба. Гэта сапраўдная Біблія прадпрымальніцтва. Яна пісалася 12 гадоў нашай былой суайчынніцай Алісай Розенбаум і была апублікаваная ў 1957 годзе. Я думаю, што гэта самы магутны твор, і па сваёй сутнасці і па значэнні, напісаны ў 20 стагоддзі. Нягледзячы на ​​тое, што раман рэальна вельмі вялікі, ён карыстаецца пастаянным попытам. За ўсе гэтыя гады было прададзена больш за 5 млн асобнікаў і да гэтага часу прадаецца больш за 100 тыс. асобнікаў у год. Немагчыма расказаць коратка, але асноўная ідэя ў тым, што капіталістычны лад, па сутнасці, з’яўляецца не толькі строем найвышэйшай справядлівасці, але і найвышэйшай маралі. У рамане апісваецца эпічная фантазія пра тое, як сацыял-папулісты прыйшлі да ўлады ЗША, прывёўшы краіну да хаосу, голаду і грамадзянскай вайны. Вельмі натуралістычных апісана скідванне з сябе адказнасці, усё ніжэй і ніжэй па структуры кіравання чыгункі, ад начальніка да п’янага машыніста, што прыводзіць да жудаснай трагедыі ў тунэлі. Вельмі падобна на расійскія рэгіёны ў перыяд разлажэння савецкага ладу. Фінальную прамову Джона Голта Айн Рэнд пісала 5 гадоў. У ёй адлюстравана канцэпцыя рацыянальнага эгаізму і індывідуалізму.

Прыхільнікамі Айн Рэнд з’яўляюцца Алан Грынспен, Рональд Рэйган. І яшчэ сярод некалькіх млн. Чалавек — у людзей з прыбыткам больш млн. долараў у ЗША, — гэта кніга папулярней, чым Біблія. Настойліва рэкамендую прачытаць гэта геніяльны твор. У кампаніі «Евросеть» гэтую кнігу таксама можна чытаць на працягу працоўнага дня.

Дык хто ж такі Джон Голт?[51]

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Радио Свобода: Евгений Чичваркин: «Путин финансирует войну», 13.08.2014
  2. ↑ «Yevgegy Chichvarkin, Hedonism Wines: In the business of wine retailing» Архівавана 2 лістапада 2012., In2up, 28 September 2012. Retrieved on 28 November 2012.
  3. ↑ Статья на российском сайте журнала «Forbes»: «9 самых необычных российских бизнесменов — сумасбродов, чудаков и эксцентриков. Странности и эпатаж настоящему бизнесмену не помеха: Евгений Чичваркин» — 12.10.2011.
  4. ↑ "«Нереальная политика» с Евгением Чичваркиным". НТВ. 19 марта 2011. Праверана 2011-03-21. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка). В конце первой части.
  5. ↑ а б в г д "Евгений Чичваркин: В жизни я не отправил ни одного SMS". CNews. 23 ноября 2004. Архівавана з арыгінала 10 чэрвеня 2011. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка); Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка) Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 10 чэрвеня 2011. Праверана 22 студзеня 2022.
  6. ↑ а б в г Екатерина Любавина (30 января 2006). "Сетевик-затейник". Коммерсантъ-Деньги. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  7. ↑ Программа «Бизнес-секреты с Олегом Тиньковым», выпуск от 17.03.2011(недаступная спасылка)
  8. ↑ «Столица С» «В 2012-м голосовать буду за Ходорковского!»(недаступная спасылка)
  9. ↑ Чичваркин Евгений Александрович. Вести.ру (30 чэрвеня 2009). Праверана 10 ліпеня 2015.
  10. ↑ Дмитрий Захаров (3 марта 2005). "Голая правда «Евросети»". Коммерсантъ-Приложение. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  11. ↑ Олег Рубникович, Александра Ходонова (4 сентября 2008). "Хищение в человеческом размере". Коммерсантъ. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  12. ↑ "«Евросеть» продана Мамуту". Росбалт. 22 сентября 2008. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  13. ↑ Анастасия Голицына, Тимофей Дзядко (22 сентября 2008). "«Евросеть» куплена Мамутом". Ведомости. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  14. ↑ Александра Ходонова (27 октября 2008). "«Вымпелком» настроил «Евросеть»". Коммерсантъ. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  15. ↑ Игорь Цуканов (4 февраля 2011). "Мамут оплатил «Евросеть»". Ведомости. Праверана 2011-02-04. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  16. ↑ Чичваркин агитирует за Путина и Медведева (видео)
  17. ↑ Мария-Луиза Тирмастэ (17 ноября 2008). "Бизнесмены занялись «Правым делом»". Коммерсантъ. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  18. ↑ "Чичваркин назначен ответственным за «продвижение» партии «Правое дело»". РИА Новости. 19 ноября 2008. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  19. ↑ Александра Ходонова, Тимур Бордюг (20 ноября 2008). "Евгений Чичваркин будет наблюдать за «Евросетью»". Коммерсантъ. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  20. ↑ Владислав Трифонов, Мария-Луиза Тирмастэ (24 января 2009). "Евгения Чичваркина подводили под розыск". Коммерсантъ. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  21. ↑ Евгений Чичваркин (2 марта 2010). "Не вышло". Живой журнал. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  22. ↑ "Мать Евгения Чичваркина найдена мертвой в Москве". РИА Новости. 4 апреля 2010. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  23. ↑ "Евгений Чичваркин не верит в случайность смерти своей матери". Русская служба новостей. 4 апреля 2010. Архівавана з арыгінала 7 красавіка 2010. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка); Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка) Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 7 красавіка 2010. Праверана 10 ліпеня 2015.Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 7 красавіка 2010. Праверана 10 ліпеня 2015.
  24. ↑ Евгений Чичваркин (11 мая 2010). "Обращение к Д. А. Медведеву по поводу здоровья Бориса Левина". Сноб. Праверана 2010-06-04. Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 14 мая 2010. Праверана 10 ліпеня 2015.Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 14 мая 2010. Праверана 10 ліпеня 2015.
  25. ↑ «Московское чаепитие»
  26. ↑ "Отчет о третьем «Московском Чаепитии»". 30 мая 2010. Архівавана з арыгінала 28 ліпеня 2010. Праверана 2010-06-04. {{cite news}}: Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка) Архіўная копія. Архівавана з першакрыніцы 28 ліпеня 2010. Праверана 10 ліпеня 2015.
  27. ↑ "Митинг в Лондоне в поддержку «Стратегии 31» собрал известных лиц". РИА Новости. 1 сентября 2010. Праверана 2011-01-24. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  28. ↑ "Чичваркин опасается возвращаться в Россию". РИА Новости. 26 января 2011. Праверана 2011-02-04. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  29. ↑ "Евгений Чичваркин: «Вино будет приносить мне миллионы фунтов в год»". Slon. 20 февраля 2012. Праверана 2012-03-13. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  30. ↑ а б Ушел по-английски Югополис, 23.07.2013
  31. ↑ "Евгений Чичваркин: «Я вернусь в Россию через пять лет, потому что тогда случится…»". Знак. 3 декабря 2012. {{cite news}}: Вонкавая спасылка ў |work= (даведка); Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка) Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 11 ліпеня 2015. Праверана 10 ліпеня 2015.Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 11 ліпеня 2015. Праверана 10 ліпеня 2015.
  32. ↑ [1]
  33. ↑ [2]
  34. ↑ Номінаційний комітет КМУ обрав переможця конкурсу на посаду голови правління Укрнафти
  35. ↑ Александр Игорев, Инна Ерохина, Мария-Луиза Тирмастэ (23 января 2009). "На Евгения Чичваркина расставили «Евросеть»". Коммерсантъ. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)Папярэджанні CS1: розныя назвы: authors list (link)
  36. ↑ "Суд разрешил заочный арест Евгения Чичваркина". Коммерсантъ-Online. 28 января 2009. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  37. ↑ "Суд подтвердил законность ареста Евгения Чичваркина". Коммерсантъ-Online. 2 марта 2009. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  38. ↑ Владислав Трифонов (12 марта 2009). "Евгения Чичваркина передали Интерполу". Коммерсантъ. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  39. ↑ "В Великобританию направлен запрос на экстрадицию Евгения Чичваркина". Коммерсантъ-Online. 17 июня 2009. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  40. ↑ Владислав Трифонов, Елизавета Кузнецова (4 сентября 2009). "Евгению Чичваркину выписан британский ордер". Коммерсантъ. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  41. ↑ Владислав Трифонов, Алёна Миклашевская (11 сентября 2009). "Евгений Чичваркин распиарен российским МИДом". Коммерсантъ. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  42. ↑ Александр Смотров (23 сентября 2009). "В духе старых добрых экстрадиций". Коммерсантъ. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  43. ↑ Александр Смотров (2 декабря 2009). "Дело Евгения Чичваркина перевели на следующий год". Коммерсантъ. Праверана 2010-04-05. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  44. ↑ Александр Смотров (2 августа 2010). "Слушания об экстрадиции Чичваркина в Лондоне отложены до сентября". РИА Новости. Праверана 2011-01-24. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  45. ↑ "Слушания по делу об экстрадиции Чичваркина пройдут в марте 2011 года". РИА Новости. 13 сентября 2010. Праверана 2011-01-24. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  46. ↑ "СК РФ прекратил уголовное преследование Чичваркина". РИА Новости. 24 января 2011. Праверана 2011-01-24. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  47. ↑ "Международный розыск Чичваркина прекращен". РИА Новости. 27 января 2011. Праверана 2011-01-27. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  48. ↑ Александр Смотров (14 марта 2011). "Британский суд закрыл дело об экстрадиции Чичваркина в Россию". РИА Новости. Праверана 2011-03-16. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  49. ↑ Евгений Чичваркин о жизни в Лондоне: «Многие боятся, что их рядом со мной увидят»
  50. ↑ Роман Дорохов. 5.2. Панк и политика // Чичваркин и "К". Лужники - Лондон, или Путь гениального торговца. — Эксмо, 2011. — С. 100 — 103. — 224 с. — (Откровенно о бизнесе). — ISBN 978-5-699-47181-2.
  51. ↑ Атлант расправил плечи

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

q: Яўген Аляксандравіч Чычваркін у Вікіцытатніку
commons: Яўген Аляксандравіч Чычваркін на Вікісховішчы


Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Яўген_Аляксандравіч_Чычваркін&oldid=4639348"