Вітораж
Вёска
Вітораж
|
Віто́раж[1] (трансліт.: Vitoraž, руск.: Виторож) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Дубраўскага сельсавета.
Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]
Месціцца за 14 км на поўдзень ад Мар’інай Горкі, 69 км ад Мінска, каля ракі Талька. На ўсход ад вёскі размешчаны біялагічны заказнік Копыш на аднайменным балоце.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
У XIX стагоддзі лясная вартоўня ў Амяльнянскай воласці Ігуменскага павета Мінскай губерні Расійскай імперыі. У 1897 годзе ўрочышча ў Навасёлкаўскай воласці Ігуменскага павета. У 1917 годзе згадваюцца аднайменныя ўрочышча і засценак.
З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (Мінская акруга ГУУЗ).
З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. Паводле перапісу 1926 года хутар. У 1930-х праведзена прымусовая калектывізацыя. У 1933 годзе ўпамінаецца як вёска калгаса «Паляўнічы», працавала кузня. У міжваенны час паўночная частка Вітоража абазначалася на картах як Вялікая Доля[2].
У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі. У час вайны вёска была часткова спалена[3].
Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]
- 1897 год — 5 двароў, 41 жыхар
- 1908 год — 3 двары, 23 жыхары
- 1917 год — урочышча, 6 двароў, 35 жыхароў; засценак, 35 жыхароў
- 1926 год — 13 гаспадарак, 54 жыхары
- 1960 год — 47 жыхароў
- 2002 год — 26 двароў, 46 жыхароў
- 2010 год — 16 гаспадарак, 46 жыхароў
- 2012 год — 12 гаспадарак, 21 жыхар
- 2019 год — 19 жыхароў
Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
- ↑ Глобус Беларусі. Рухомая карта .
- ↑ Поиск - Белорусские деревни, сожжённые в годы Великой Отечественной войны . db.narb.by. Праверана 17 снежня 2023.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Вітораж // Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 8: Мінская вобласць, кн. 4 / рэдкал.: Т. У. Бялова (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2013. — С. 126. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0735-9.
- Памяць: Пухав. р-н: Гіст.-дак. хронікі гарадоў і р-наў Беларусі / Укл. А. А. Прановіч; Рэдкал.: А. М. Карлюкевіч і інш.. — Мінск: Беларусь, 2003. — 749 с. — ISBN 985-01-0251-9.
- Jelski A. Witoroż // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XIII: Warmbrun — Worowo (польск.). — Warszawa, 1893. — S. 674.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх