Вомельна

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аграгарадок
Вомельна
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Водныя аб’екты
Насельніцтва
  • 186 чал. (2019)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1713
Паштовыя індэксы
222816
Аўтамабільны код
5
Вомельна на карце Беларусі ±
Вомельна (Беларусь)
Вомельна
Вомельна (Мінская вобласць)
Вомельна

Во́мельна[1] (трансліт.: Vomieĺna, руск.: Омельно) — аграгарадок у Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Дубраўскага сельсавета.

Назва[правіць | правіць зыходнік]

На думку географа Вадзіма Жучкевіча, назва паходзіць ад кустоў амялы[2].

Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Месціцца за 18 км на паўднёвы захад ад Мар’інай Горкі, 73 ад Мінска, 20 км ад чыгуначнай станцыі Пухавічы на лініі Мінск — Асіповічы, на аўтамабільнай дарозе Мар’іна Горка — Шышчыцы, непадалёк ад ракі Пціч.

Каля аграгарадка месціцца Амяльнянскі біялагічны заказнік.

У сярэдзіне XIX сяло акружалі дубовыя, грабавыя і кляновыя лясы, невялікім каналам вёска была злучана з ракой Пціч[3].

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Ранняя гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

У пісьмовых крыніцах вядома з XVI стагоддзя. У 1598 годзе сяло ў Менскім павеце Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага, уласнасць Радзівілаў.

У 1744 года маёнтак М. Агінскай-Завішы, быў млын. Пазней у складзе маёнтка Навасёлкі ўласнасці Барэцкай[4]. У 1716 годзе была пабудавана ўніяцкая царква.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 года тэрыторыя апынулася ў складзе Расійскай імперыі. У XIX стагоддзі ў Ігуменскім павеце Мінскай губерні.

У 1800 годзе сяло, шляхецкая ўласнасць, былі Вазнясенская царква і карчма. У 1860 годзе царква была перабудавана. У 1863 годзе адкрыта народнае вучылішча. З 1860-х гадоў цэнтр Амяльнянскай воласці Ігуменскага павета. У 1879 годзе — цэнтр праваслаўнага прыходу (1,3 тыс. вернікаў), пры царкве было папячыцельства. У 1886 годзе дзейнічала школа, праваслаўная царква, валасное праўленне. У 1892 годзе ў школе вучыліся 32 хлопчыкі, 14 дзяўчынак. У 1900 годзе школу наведваў 71 вучань, настаўнікам быў Барыс Мяцельскі.

Пэўны час было ўласнасцю Бурзынскіх, пазней уласнасць Ратынскіх[5]. У 1888 годзе памешчык Ратынскі заснаваў тут крухмальны завод, на якім ў 1889 годзе працавалі 4 рабочыя).

У 1897 годзе ў сяле дзейнічалі праваслаўная царква (больш за 1 тыс. прыхаджан), валасное праўленне, народнае вучылішча, хлебазапасны магазін, лаўка, піцейны дом, побач аднайменны маёнтак.

Насельніцтва ў асноўным займалася земляробствам і жывёлагадоўляй[6], рабілі рагожкі з бярозавага лыка, простыя колы і сані[5].

Найноўшы час[правіць | правіць зыходнік]

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Жыхары Вомельна і Амяльнянскай воласці накіроўвалі звароты ў Народны Сакратарыят Беларусі са скаргамі на дзеянні нямецкіх акупацыйных улад[7]. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (Мінская акруга ГУУЗ).

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. У 1924—1939 гадах — цэнтр Кнорынскага сельсавета, у 1939—1962 гадах — цэнтр Варашылаўскага сельсавета. У пачатку 1920-х гадоў працавала школа 1-й ступені, у 1922 годзе былі 3 настаўнікі і 80 вучняў.

У 1930-х гадах праведзена прымусовая калектывізацыя, створаны калгас імя Кнорына, працавала кузня і сталярня. У 1938 годзе нададзены статус вёскі.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі. У Вомельне месціўся штаб савецкай партызанскай брыгады «Буравеснік». У траўні 1944 года Вомельна была спалена ў час нямецкай карнай аперацыі «Півоня»[8][9].

У 1962—1965 гадах вёска ў складзе Сінчанскага сельсавета, у 1965—1972 гадах яго цэнтр. У 1972—1984 гадах — цэнтр Амяльнянскага сельсавета. У 1976 годзе да Вомельна была далучана вёска Востраў[6].

Паводле перапісу 1976 года мела статус пасёлка.

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  • 1744 год — 32 двары, 89 жыхароў мужчынскага полу
  • 1816 год — 36 двароў, 170 жыхароў
  • 1858 год — 112 рэвізскіх душ
  • 1886 год — 58 двароў, 372 жыхары
  • 1897 год — сяло, 92 двары, 576 жыхароў; маёнтак, 8 жыхароў
  • 1908 год — 99 двароў, 688 жыхароў; маёнтак, 1 двор, 61 жыхар
  • 1917 год — сяло, 131 двор, 684 жыхары; маёнтак, 41 жыхар
  • 1960 год — 465 жыхароў
  • 2002 год — 148 двароў, 355 жыхароў
  • 2012 год — 109 гаспадарак, 232 жыхары
  • 2019 год — 186 жыхароў[10]

Інфраструктура[правіць | правіць зыходнік]

Культура і грамадства[правіць | правіць зыходнік]

  • Бібліятэкі
  • Клуб

Медыцына[правіць | правіць зыходнік]

  • Акушэрскі пункт
  • Ветэрынарны ўчастак

Эканоміка[правіць | правіць зыходнік]

  • Механічныя майстэрні
  • Аддзяленне сувязі
  • Ашчадная каса
  • Крама

Славутасці[правіць | правіць зыходнік]

Страчаная спадчына[правіць | правіць зыходнік]

Вядомыя асобы[правіць | правіць зыходнік]

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU). Сустракаецца таксама варыянт О́мельна, Во́мелен, м. (каля Во́мелена)
  2. Жучкевич В. А. Краткий топонимический словарь Белоруссии. — Мн.: Изд-во БГУ, 1974.
  3. Памяць 2003, с. 711.
  4. Дапаможнік. helper.archonline.by. Праверана 15 снежня 2023.
  5. а б SgKP 1886, с. 530.
  6. а б Памяць 2003, с. 23.
  7. Вялікі гістарычны атлас Беларусі : у 4 т. / Дзяржаўны камітэт па маёмасці Рэспублікі Беларусь, Рэспубліканскае унітарнае прадпрыемства «Белкартаграфія»; рэдкалегія: В. Л. Насевіч (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Т. 4 / [рэд. В.Л. Насевіч]. — Мінск: Белкартаграфія, 2018. — 270 с., іл. — ISBN 978-985-508-476-2. С. 19.
  8. Поиск - Белорусские деревни, сожжённые в годы Великой Отечественной войны. db.narb.by. Праверана 15 снежня 2023.
  9. Так убивали людей (руск.). www.sb.by (17 чэрвеня 2009). Праверана 15 снежня 2023.
  10. Belarus. pop-stat.mashke.org. Праверана 30 красавіка 2024.
  11. Таіса Сушко. unicat.nlb.by. Праверана 15 снежня 2023.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]