Ульрых Шнафт
| Ульрых Шнафт | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 3 кастрычніка 1923 |
| Дата смерці | невядома |
| Прыналежнасць |
 Вафен-СС Армія абароны Ізраіля |
| Род войскаў | артылерыя |
| Гады службы |
1941—1944 1949—1952 |
| Званне | капітан |
| Бітвы/войны | Другая сусветная вайна |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Ульрых Шнафт (ням.: Ulrich Schnaft; 3 кастрычніка 1923 — ?) — салдат Вафен-СС, удзельнік Другой сусветнай вайны. Пасля служыў у Арміі абароны Ізраіля, выдаючы сябе за яўрэя. Асуджаны за шпіянаж на карысць Егіпта.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў г. Кёнігсберг у незамужняй жанчыны, якая аддала Шнафта ў дзіцячы дом неўзабаве пасля нараджэння. Пазней хлопчыка ўсынавілі.
Атрымаў адукацыю механіка. У 1941 годзе ўступіў у Вафен-СС. Накіраваны на савецка-германскі фронт, дзе быў паранены. Пасля знаходжання ў шпіталі ваяваў у Югаславіі і Італіі. У 1944 годзе трапіў у палон да амерыканцаў. У 1947 годзе вызвалены.
Шнафт пасяліўся ў Мюнхене і жыў у адным пакоі з яўрэем. Ад суседа ён даведаўся, што тыя, хто перажыў Халакост, атрымліваюць дапамогу. Так як Шнафту было цяжка знайсці працу з-за пасляваеннай разрухі, мужчына вырашыў выдаць сябе яўрэя. У снежні 1947 года пад імем Габрыэля Вайсмана ён паспрабаваў нелегальна перабрацца ў падмандатную Палесціну. Аднак па дарозе схоплены і трапіў у лагер для інтэрнаваных на Брытанскім Кіпры.
У 1949 годзе Шнафту было дазволена выехаць у Ізраіль. Асеў у кібуцы Кір’ят-Анавім, на захад ад Іерусаліма, дзе пачаў вывучаць іўрыт. У жніўні таго ж года быў прызваны на тэрміновую службу. Шнафт уразіў начальства сваімі вайсковымі навыкамі і ведамі, так што ў канцы службы яму была прапанавана магчымасць стаць афіцэрам. Ён прыняў прапанову і даслужыўся да капітана артылерыі.
У 1952 годзе вайсковец па п’яні паказаў таварышам сваю фатаграфію ў форме СС і прызнаўся, што жыў пад ілжывым імем. За гэта яго звольнілі з арміі.
Пасля пераехаў у Ашкелон, дзе падрабляў выпадковымі заробкамі і капіў грошы для эміграцыі. У гэты час ён закруціў раман з жонкай начальніка, якая была старэйшая за яго на 20 гадоў і таксама прыехала з Германіі. Калі гэта высветлілася, Шнафт страціў работу, але палюбоўніца пакінула мужа і пераехала з былым вайскоўцам у Хайфу.
У 1954 годзе пара накіравалася ў ФРГ. Па шляху на радзіму, у Генуі, Шнафту было адмоўлена ў далейшым выездзе ў Германію, таму што ў яго быў толькі ізраільскі пашпарт, які не дазваляў уезд у краіну. Палюбоўніца кінула яго, а пазней вярнулася ў Ізраіль і памірылася з мужам. Разам яны выехалі ў Германію.
Шпіянаж[правіць | правіць зыходнік]
Шнафт затрымаўся ў Генуі без грошай. Ён спачатку звярнуўся ў консульства ФРГ, але там яму не дапамаглі. Тады ён накіраваўся да консульства Егіпта і прапанаваў карысную інфармацыю, здабытую падчас службы ў ізраільскай арміі. Дыпламаты былі ўражаны гісторыяй немца і адвезлі ў пасольства Егіпта ў Рыме, дзе мужчына сустрэўся з ваенным аташэ. Затым ён быў дастаўлены ў Каір і на працягу месяца інтэнсіўна дапытваўся спецслужбамі. Шнафт перадаў егіпцянам падрабязную інфармацыю аб структурах ізраільскай арміі, ваенных базах, узбраенні і навучанні. Яму прапанавалі вярнуцца ў Ізраіль у якасці «крота» і далучыцца да ізраільскай арміі пад фальшывым імем. Аднак былы афіцэр адмовіўся, так як жадаў вярнуцца на радзіму. Шнафт атрымаў некалькі сотняў долараў і пад імем Роберта Хаята вылецеў назад у Італію і ў сакавіку 1954 года прыбыў у Германію.
Пераехаў да сваёй цёткі ў Франкфурт. Перад ад’ездам да сваячкі ён адшукаў былую каханую, якая цяпер жыла з мужам у Берліне. Шнафт распавёў ёй пра сваё сапраўднае мінулае, а таксама пра шпіянаж на карысць Егіпта. Акрамя таго, мужчына пакінуў свой адрас у Франкфурце. Муж палюбоўніцы, якому жанчына ўсё перадала, напісаў ліст у ізраільскую спецслужбу Шабак.
Ізраільскія агенты хітрасцю завабілі яго назад у Ізраіль (прадстаўнік спецслужбаў пад выглядам іракца прапанаваў немцу працаваць на Багдад). У 1956 годзе з падробленым ізраільскім пашпартам Шнафт прыбыў у краіну, дзе яго затрымалі. Экс-вайсковец быў прыцягнуты да суду і прыгавораны да сямі гадоў пазбаўлення волі.
Справа Шнафта часта згадваецца як адзін з самых незвычайных прыкладаў таго, як былы нацыст выдаваў сябе за яўрэя, каб пачаць новае жыццё ў Ізраілі. Гэта адбылося праз тое, што маладая дзяржава адчайна шукала ваенных спецыялістаў, але з-за масавай іміграцыі не магла правесці дакладныя праверкі[1].
Доўгі час Ізраіль трымаў у сакрэце дакументы па гэтай справе. Іх выпусцілі толькі ў 2023 годзе[2].
Далейшы лёс[правіць | правіць зыходнік]
У 1961 годзе пасля пяці гадоў турмы Шнафт быў вызвалены ўмоўна-датэрмінова за добрыя паводзіны. Затым ён вярнуўся ў Франкфурт. Пасля гэтага яго след губляецца і ніякіх дакладных звестак больш няма.
Паводле неправеранай інфармацыі ў кнізе, выпушчанай яго сукамернікам Экштэйнам, былы вайсковец пазней быў пасвечаны ў лютэранскага святара[3].
Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Stephanie Bird: Nazis disguised as Jews and Israel’s pursuit of justice: the Eichmann trial and the kapo trials in Robert Shaw’s The Man in the Glass Booth and Emanuel Litvinoff’s Falls the Shadow in: Holocaust Studies, 24(4), 2018, S. 466–487.
- ↑ declassifies file on Nazi who enlisted in the IDF and spied for Egypt
- ↑ Segev, Tom. Did the Shin Bet seek to silence Israel Kastner?. Haaretz (11 снежня 2014). Праверана 9 April 2024.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Ephraim Kahana: Historical Dictionary of Israeli Intelligence, Scarecrow Press, 2006, S. 246–247.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
