Шаблон:Выбраны змест/Свяшчэнная Рымская імперыя
Свяшчэнная Рымская імперыя (з 1512 года — Свяшчэнная Рымская імперыя германскай нацыі) — дзяржаўнае ўтварэнне, якое існавала з 962 па 1806 год і аб'ядноўвала многія тэрыторыі Еўропы. У перыяд росквіту ў склад імперыі ўваходзілі землі Германіі, якія былі яе ядром, паўночная і сярэдняя Італія, Нідэрланды, Чэхія, а таксама некаторыя землі Францыі. З 1134 года фармальна складалася з трох каралеўстваў: Германіі, Італіі і Бургундыі. З 1135 года ў склад імперыі ўвайшло каралеўства Чэхія, афіцыйны статус якога канчаткова ўрэгуляваны ў 1212 годзе.
Імперыя была заснавана германскім каралём Атонам I Вялікім і разглядалася як працяг антычнай Рымскай імперыі і франкскай імперыі Карла Вялікага. Працэсы станаўлення адзінай дзяржавы так і не былі завершаны, і яна заставалася дэцэнтралізаваным утварэннем са складанай феадальнай іерархічнай структурай. На чале стаяў імператар, тытул не быў спадчынным, а прысвойваўся па выніках абрання калегіяй курфюрстаў. Улада імператара не была абсалютнай і абмяжоўвалася вышэйшай арыстакратыяй Германіі, а з канца XV ст. — рэйхстагам (далей…).