Касцёл Маці Божай Шкаплернай і кляштар піяраў (Віцебск)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касцёл Маці Божай Шкаплернай і кляштар піяраў | |
---|---|
| |
55°11′48″ пн. ш. 30°11′42″ у. д.HGЯO | |
Краіна | Беларусь |
Горад | Віцебск |
Канфесія | каталіцтва |
Ордэнская прыналежнасць | Піяры |
Архітэктурны стыль | барока |
Дата заснавання | XVIII ст. |
Дата пабудовы | 1751 |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Касцёл Маці Божай Шкаплернай і кляштар піяраў — помнік архітэктуры XVIII ст. у Віцебску. Знаходзіўся ў Задзвінні, на рагу Полацкай і Піярскай вуліц[1]. Твор архітэктуры барока. Па гватоўнай ліквідацыі кляштару ў другой палове XIX ст. расійскія ўлады зруйнавалі кляштарны корпус. У 1950-я гады савецкія ўлады зруйнавалі касцёл.
Комплекс складаўся з касцёла, кляштарнага корпуса, службовых пабудоў і мура з брамай.
Гісторыя
Вялікае Княства Літоўскае
Паміж 1751 і 1753 гадамі Андрэй і Ганна Свірскія перадалі айцам-піярам плошчы ў Віцебску і збудавалі драўляныя касцёл і кляштар. Пазней на кляштар ахвяравалі Пацеі, Міклаевічы, Мікошы.
Піяры ўтрымлівалі пры кляштары школу з 5 класаў, дзе выкладалі польскую і лацінскую мовы, арыфметыку, геаграфію, гісторыю, геаметрыю, фізіку, паэзію, рыторыку, права, філасофію. Навучаліся ў школе задарма. Пры калегюіме існаваў канвікт (інтэрнат). Навучэнцы ставілі тэатральныя пастаноўкі: у 1765 годзе — трагедыю Ю. Кушаля «Артаксар»[2].
Пад уладай Расійскай імперыі
Пасля першага падзелу Рэчы Паспалітай у 1772 годзе касцёл і кляштар працягвалі дзейнічаць. У 1785 годзе на просьбу Р. Пацёмкіна калегіум перавялі ў Дуброўна, у 1799 годзе — вярнулі ў Віцебск. У 1822 годзе калегіум перавялі ў Полацк, дзе на яго базе стварылі вышэйшае піярскае вучылішча. Па здушэнні вызваленчага паўстання (1830—1831) у 1833 годзе ўлады Расійскай імперыі ліквідавалі кляштар. Касцёл перадалі лютэранскай грамадзе, кляштарныя будынкі — зруйнавалі.
У канцы XIX — пачатку XX стагоддзяў будынак касцёла перабудавалі: дадалі аб’ём з боку галоўнага фасада.
Найноўшы час
За савецкім часам улады зачынілі кірху. У Другую сусветную вайну помнік атрымаў нязначныя пашкоджанні.
У 1950-я гады савецкія ўлады зруйнавалі касцёл.
Архітэктура
Касцёл
Касцёл — дзвюхвежавая 1-нефная крыжова-купальная базіліка з паўкруглай апсідай і бакавымі сакрысціямі. Вежы завяршаліся фігурнымі купаламі. Над сяродкрыжжам узвышаўся купал. У касцёле было 6 вокнаў, у барабане купала — 4.
Усярэдзіне касцёла падлога была з цэглы, у сакрысціях — з дошак. На адной з вежаў віселі званы і быў уваход на хоры, дзе стаяў арган на 9 галасоў. Інтэр’ер упрыгожвалі 3 алтары: Маці Божай Шкаплернай, Ісуса Хрыста і Святога Язэпа[3].
Іншыя пабудовы
Насупраць калегюіму стаяў будынак канквікта з ганкам, збудаваны на каменныя падмурку з дрэва, ашаляваны і накрыты гонтам. У ім знаходзілася 12 пакояў і вялікая зала, прызначаная музея. У асобным пакоі размяшчалася бібліятэка, якая налічвала 1900 тамоў. Непадалёк ад канквіта стаяла афіцына.
Галерэя
-
1873 г.
-
1897 г.
-
1915 г.
-
да 1918 г.
Зноскі
- ↑ на месцы дома пад адрасам вуліца Камсамольская №9/22
- ↑ Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т.. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя. С. 136.
- ↑ к // Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. М. Кулагін; фатограф А. Л. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Мн.: БелЭн, 2008. — 488 с. — ISBN 978-985-11-0395-5.
Літаратура
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2010. — Т. 3: Дадатак. А — Я. — 696 с. — ISBN 978-985-11-0487-7 (т. 3), ISBN 985-11-0315-2.
- Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. М. Кулагін; фатограф А. Л. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Мн.: БелЭн, 2008. — 488 с. — ISBN 978-985-11-0395-5.
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Касцёл Маці Божай Шкаплернай і кляштар піяраў (Віцебск)