Іван Цанкар

Іван Цанкар
Ivan Cankar
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	10 мая 1876(1876-05-10)[…]
Месца нараджэння	Врхніка[d], Герцагства Крайна, Аўстра-Венгрыя
Дата смерці	11 снежня 1918(1918-12-11)[…] (42 гады)
Месца смерці	Любляна, Каралеўства сербаў, харватаў і славенцаў
Пахаванне	могілкі Жале[d]
Грамадзянства	Цыслейтанія
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, пісьменнік, раманіст, палітык, эсэіст, драматург, празаік
Жанр	паэзія, палітычная сатыра, аповесць, нарыс, навела
Мова твораў	славенская
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іван Цанкар (славенск.: Ivan Cankar; 10 мая 1876, Врхніка — 11 снежня 1918, Любляна) — славенскі пісьменнік, класік славенскай літаратуры.

У 1896 вучыўся ў Венскім універсітэце, але неўзабаве сышоў з яго, заняўшыся літаратурнай працай. Адзін з пачынальнікаў славенскага мадэрна. Раннія творы адзначаны уплывам дэкаданса і сімвалізму. Рэалістычныя творы Цанкара — камедыя «Для выгоды народа» (1901), драма «Кароль Бетайновы» (1902), раманы «На вуліцы беднякоў» (1902) і «Марцін Качура. Жыццяпіс ідэаліста» (1906), аповесць «Батрак Ярней і яго права» (1907) — адрозніваюцца глыбокім псіхалагізмам. У публіцыстычных і літаратурна-крытычных артыкулах адстойваў дэмакратычныя традыцыі славенскай літаратуры. Цыкл навел і вершаў у прозе «Бачанні» (1917) адлюстраваў ўражанні Цанкара ад 1-й сусветнай вайны, роздумы пра будучыню. Драматургія Цанкара заклала аснову нацыянальнага рэпертуару.