Ілыч
| Ілыч | |
|---|---|
| руск. И́лыч, Ылыч | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 411 км |
| Басейн | 16 000 км² |
| Расход вады | 177 м³/с (за 47 км ад вусця) |
| Вадацёк | |
| Выток | Урал |
| • Месцазнаходжанне | Паўночны Урал |
| • Каардынаты | 63°36′37″ пн. ш. 58°08′57″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Пячора |
| • Месцазнаходжанне | каля вёскі Усць-Ілыч |
| • Каардынаты | 62°30′45″ пн. ш. 56°43′58″ у. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Пячора → Баранцава мора → Паўночны Ледавіты акіян |
|
|
|
| Краіна | |
| Рэгіён | Рэспубліка Комі |
| Раён | Троіцка-Пячорскі раён |
| Код у ДВР | 03050100112103000058280 |
   |
|
 выток вусце |
|
|
— выток, — вусце |
|
І́лыч (руск.: И́лыч, Ылыч)[1] — рака на поўначы Еўрапейскай частцы Расіі, у Рэспубліцы Комі, правы прыток ракі Пячора.
Даўжыня ракі 411 км. Плошча вадазбору 16 000 км². Сярэдні расход вады на адлегласці 47 км ад вусця складае 177 м³/с. Сярэдні аб’ём сцёку 5,586[1] км³/год. Рака пачынаецца і працякае на заходніх адгор’ях Паўночнага Урала. У ніжнім цячэнні працякае па Пячорскай нізіне, утвараючы шырокую пойму. Упадае ў Пячору каля вёскі Усць-Ілыч. Замярзае ў пачатку лістапада, вызваляецца ад лёду ў канцы красавіка. Суднаходная на адлегласці 81 км (ад вусця да вёскі Ерамеева)[2].
Прытокі: Палью, Архіп-Ёль, Марцюр, Сар’ю, Лёк-Ізваж, Чэлач, Шчука-Ёль, Яран-Пасаёль і інш. Каля левага берага ракі знаходзіцца Пячора-Ілычскі дзяржаўны біясферны запаведнік.
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 163. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
