Хеўрон: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.7.1) (робат дадаў: et:Hebron
др clean up, replaced: ю у → ю ў, 1167]]-1187 → 1167—[[1187, {{вызн|1=Хеўрон}} → '''Хеўрон''', {{вызн2|1=Хеброн}} → '''Хеброн''' using [[Project:AWB|AWB]] (7893)
Радок 58: Радок 58:
|add3 =
|add3 =
}}
}}
{{вызн|1=Хеўрон}}, {{вызн2|1=Хеброн}} ({{lang-ar|الخليل}}, ''эль-Халіль'' — сябр або любімец божы, {{lang-he|חֶבְרוֹן}} — Хеўрон) — горад на [[Заходні бераг ракі Іардан|Заходнім беразе]], які з'яўляецца часткаю [[Палесцiнская аўтаномія|Палесцінскай аўтаноміі]]. Гэта адзін са старажытных гарадоў паўднёвай [[Палесціна|Палесціны]], размешчаны ў 31 км на паўднёвы захад ад [[Іерусалім]]а ў гістарычнай [[зямля Ханаанская|зямлі Ханаанскай]].<ref name="СкТв">Скарына Ф. Творы:... С. 144—145.</ref>
'''Хеўрон''', '''Хеброн''' ({{lang-ar|الخليل}}, ''эль-Халіль'' — сябр або любімец божы, {{lang-he|חֶבְרוֹן}} — Хеўрон) — горад на [[Заходні бераг ракі Іардан|Заходнім беразе]], які з'яўляецца часткаю [[Палесцiнская аўтаномія|Палесцінскай аўтаноміі]]. Гэта адзін са старажытных гарадоў паўднёвай [[Палесціна|Палесціны]], размешчаны ў 31 км на паўднёвы захад ад [[Іерусалім]]а ў гістарычнай [[зямля Ханаанская|зямлі Ханаанскай]].<ref name="СкТв">Скарына Ф. Творы:... С. 144—145.</ref>


У дадзены момант Хеўрон знаходзіцца пад вайсковым кантролем [[Ізраіль|Ізраілю]]. Насельніцтва горада складае 166 тыс. палесцінцаў і 700-800 ізраільскіх перасяленцаў.
У дадзены момант Хеўрон знаходзіцца пад вайсковым кантролем [[Ізраіль|Ізраілю]]. Насельніцтва горада складае 166 тыс. палесцінцаў і 700-800 ізраільскіх перасяленцаў.
Радок 66: Радок 66:
== Гісторыя ==
== Гісторыя ==


Паводле працы [[Іосіф Флавій|Іосіфа Флавія]] «Аб іудзейскай вайне», гісторыя горада налічвае каля 4500 гадоў (на кан. [[20 ст.]]). Да заваявання хеўронскай урадлівай раўніны яўрэямі тут жыло племя [[енакіі|енакіяў]], якое выцесніў [[Халеб]]ам і яго нашчадкі. Будучы цар [[Давыд, цар іудзейскі|Давыд]] застаў Хеўрон у руках моцнага і ваяўнічага роду [[халебіты|халебітаў]], з якімі ён увайшоў у сяброўства і з іх дапамогай стаў царом над усёй тэрыторыяй паўднёвай Палесціны. На працягу 7 гадоў Хеўрон быў [[сталіца]]й Давыда, які пасля гібелі цара [[Саул, цар іудзейскі|Саула]] перанёс сваю рэзідэнцыю у Іерусалім. У часы валадарства [[Раваам]]а Хеўрон быў адным з важнейшых добра ўмацаваных гарадоў Палесціны. Пасля [[вавілонскі палон яўрэяў|вавілонскага палону]] яго зноў занялі яўрэі, а потым горад трапіў пад уладу [[ідумеі|ідумеяў]]. У [[164 да н.э.]] [[Іуда Макавей]] вызваліў Хеўрон ад ідумеяў. У часы валадарства ў Палесціне [[крыжаносцы|крыжаносцаў]] горад служыў рэзідэнцыяй епіскапа ([[1167]]-[[1187]]). Хрысціяне і мусульмане лічаць Хеўрон свяшчэнным горадам, сюды ідуць шматлікія паломнікі на пакланенне да [[Грабніца патрыярхаў, Хеўрон|грабніцы патрыярхаў і прарокаў]].<ref name="СкТв"/>
Паводле працы [[Іосіф Флавій|Іосіфа Флавія]] «Аб іудзейскай вайне», гісторыя горада налічвае каля 4500 гадоў (на кан. [[20 ст.]]). Да заваявання хеўронскай урадлівай раўніны яўрэямі тут жыло племя [[енакіі|енакіяў]], якое выцесніў [[Халеб]]ам і яго нашчадкі. Будучы цар [[Давыд, цар іудзейскі|Давыд]] застаў Хеўрон у руках моцнага і ваяўнічага роду [[халебіты|халебітаў]], з якімі ён увайшоў у сяброўства і з іх дапамогай стаў царом над усёй тэрыторыяй паўднёвай Палесціны. На працягу 7 гадоў Хеўрон быў [[сталіца]]й Давыда, які пасля гібелі цара [[Саул, цар іудзейскі|Саула]] перанёс сваю рэзідэнцыю ў Іерусалім. У часы валадарства [[Раваам]]а Хеўрон быў адным з важнейшых добра ўмацаваных гарадоў Палесціны. Пасля [[вавілонскі палон яўрэяў|вавілонскага палону]] яго зноў занялі яўрэі, а потым горад трапіў пад уладу [[ідумеі|ідумеяў]]. У [[164 да н.э.]] [[Іуда Макавей]] вызваліў Хеўрон ад ідумеяў. У часы валадарства ў Палесціне [[крыжаносцы|крыжаносцаў]] горад служыў рэзідэнцыяй епіскапа ([[1167]][[1187]]). Хрысціяне і мусульмане лічаць Хеўрон свяшчэнным горадам, сюды ідуць шматлікія паломнікі на пакланенне да [[Грабніца патрыярхаў, Хеўрон|грабніцы патрыярхаў і прарокаў]].<ref name="СкТв"/>


{{зноскі}}
{{зноскі}}

Версія ад 18:18, 25 сакавіка 2012

Горад
Хеўрон
الخليل
Герб
Герб
Краіна
Каардынаты
Плошча
  • 74,102 км²
Вышыня цэнтра
930 м
Насельніцтва
167,000 чалавек (2006)
Афіцыйны сайт
hebron-city.ps
(руск.)(ням.)(кіт.)(малаял.)Шаблон:Ref-zw
Хеўрон на карце Палесцінская аўтаномія
Хеўрон (Палесцінская аўтаномія)
Хеўрон
Хеўрон (Палесцінская аўтаномія)
Хеўрон

Хеўрон, Хеброн (араб. الخليل‎‎, эль-Халіль — сябр або любімец божы, іўр.: חֶבְרוֹן — Хеўрон) — горад на Заходнім беразе, які з'яўляецца часткаю Палесцінскай аўтаноміі. Гэта адзін са старажытных гарадоў паўднёвай Палесціны, размешчаны ў 31 км на паўднёвы захад ад Іерусаліма ў гістарычнай зямлі Ханаанскай.[1]

У дадзены момант Хеўрон знаходзіцца пад вайсковым кантролем Ізраілю. Насельніцтва горада складае 166 тыс. палесцінцаў і 700-800 ізраільскіх перасяленцаў.

Хеўрон лічыцца святым месцам сярод іудзеяў, хрысціян і мусульман, бо паводле Бібліі тут пахаваныя прарокі Аўраам, Ісак і Якуб, а таксама іх жонкі.

Гісторыя

Паводле працы Іосіфа Флавія «Аб іудзейскай вайне», гісторыя горада налічвае каля 4500 гадоў (на кан. 20 ст.). Да заваявання хеўронскай урадлівай раўніны яўрэямі тут жыло племя енакіяў, якое выцесніў Халебам і яго нашчадкі. Будучы цар Давыд застаў Хеўрон у руках моцнага і ваяўнічага роду халебітаў, з якімі ён увайшоў у сяброўства і з іх дапамогай стаў царом над усёй тэрыторыяй паўднёвай Палесціны. На працягу 7 гадоў Хеўрон быў сталіцай Давыда, які пасля гібелі цара Саула перанёс сваю рэзідэнцыю ў Іерусалім. У часы валадарства Раваама Хеўрон быў адным з важнейшых добра ўмацаваных гарадоў Палесціны. Пасля вавілонскага палону яго зноў занялі яўрэі, а потым горад трапіў пад уладу ідумеяў. У 164 да н.э. Іуда Макавей вызваліў Хеўрон ад ідумеяў. У часы валадарства ў Палесціне крыжаносцаў горад служыў рэзідэнцыяй епіскапа (11671187). Хрысціяне і мусульмане лічаць Хеўрон свяшчэнным горадам, сюды ідуць шматлікія паломнікі на пакланенне да грабніцы патрыярхаў і прарокаў.[1]

Зноскі

  1. а б Скарына Ф. Творы:... С. 144—145.

Шаблон:Літ