Аларых I
(Пасля перасылкі з Аларых)
Jump to navigation
Jump to search
Аларых I гоцк.: 𐌰𐌻𐌰𐍂𐌴𐌹𐌺𐍃/Alareiks | ||
Гравюра XVIII стагоддзя | ||
| ||
---|---|---|
382 — 395 | ||
Папярэднік | Фрытыгерн | |
Пераемнік | Прыняцце каралеўскага тытула | |
| ||
395 — 410 | ||
Папярэднік | Пасада заснавана | |
Пераемнік | Атаўльф | |
Дзейнасць | суверэн, Warrior king | |
Веравызнанне | хрысціянін арыянскага толку | |
Нараджэнне | каля 376[1][2]
| |
Смерць | 410[3][1][4]
| |
Пахаванне | ||
Дынастыя | Балты | |
Бацька | Атанарых[d] | |
Дзеці | Тэадорых I і Пелагея[d] | |
Аларых або Аларык (лат. Alaricus) (каля 370—410 н.э.) — правадыр вестготаў з 395 г. Ваяваў супраць рымлян. Як хаўруснік аднаго з варагуючых паміж сабой рымскіх імператараў у 395 г. захапіў Афіны, спустошыў Карынф, Аргас і Спарту. Усходне-рымскі імператар Аркадзій, сын Феадосія I, падпісаў мірнае пагадненне з Аларыхам, прызначыўшы яго намеснікам Ілірыі, дзе былі паселеныя вестготы на правах федэратаў. У 401 г. Аларых узняў паўстанне і прывёў войска ў Італію, але, двойчы разбіты ў 402 г. Стыліхонам, адступіў. У 408 г. уварваўся ў Італію зноў, тройчы браў у аблогу Рым і завалодаў ім толькі 14 жніўня 410 г., перадаўшы яго на тры дні рабаўнікам. Нашэсце Аларыха паскорыла заняпад і знікненне Заходняй Рымскай імперыі.
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 Аларих // Аконит — Анри — 1926. — Т. 2. — С. 125.
- ↑ Аларих I // Энциклопедический словарь / под ред. И. Е. Андреевский — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1890. — Т. I. — С. 353–354.
- ↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #119403676 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 14 кастрычніка 2015.
- ↑ Аларих // Военная энциклопедия — СПб.: Иван Дмитриевич Сытин, 1911. — Т. 1. — С. 232.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Лисовый И. А., Ревяко К. А. Античный мир в терминах, именах и названиях.