Алена Дзмітрыеўна Бялова

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Алена Дзмітрыеўна Бялова (Новікава)
Elena Belova c1974.jpg
Агульная інфармацыя
Пол жанчына
Спецыялізацыя фехтаванне
Нарадзілася 28 ліпеня 1947(1947-07-28)[1] (73 гады)
Грамадзянства
Трэнеры Л. П. Бокун
Рост 176 см
Вага 69 кг
Узнагароды і медалі
Алімпійскія гульні
Золата Мехіка 1968(руск.) бел. Індывідуальная рапіра
Золата Мехіка 1968(руск.) бел. Камандная рапіра
Золата Мюнхен 1972(руск.) бел. Камандная рапіра
Золата Манрэаль 1976(руск.) бел. Камандная рапіра
Бронза Манрэаль 1976(руск.) бел. Індывідуальная рапіра
Серабро Масква 1980(руск.) бел. Камандная рапіра

Медаль П'ера дэ Кубертэна(руск.) бел.

Дзяржаўныя ўзнагароды

Ордэн «Знак Пашаны»Ордэн Дружбы народаў

Commons-logo.svg Аўдыё, фота, відэа на Вікісховішчы

Алена Дзмітрыеўна Бялова (у дзявоцтве — Новікава) (28 ліпеня 1947, г. Савецкая Гавань, Хабараўскі край) — знакамітая савецкая фехтавальшчыца на рапірах, 4-кратная алімпійская чэмпіёнка, шматразовая чэмпіёнка свету і СССР[2], адзіная алімпійская чэмпіёнка (сярод жанчын) у індывідуальным відзе ў гісторыі савецкага і расійскага фехтавання. Кандыдат педагагічных навук (1979)[2].

Заслужаны майстар спорту СССР (1968), заслужаны дзеяч фізічнай культуры Беларускай ССР (1979), заслужаны трэнер Беларускай ССР (1994)[3]

Выступала за «Дынама» Мінск.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыла Мінскі педагагічны інстытут імя М. Горкага ў 1971. З 1979 выкладчык Мінскага педагагічнага інстытута[2].

Перад Алімпійскімі гульнямі ў Мехіка ў 1968 выйшла замуж за спартсмена Вячаслава Бялова і ўзяла яго прозвішча, пад якім выступала да заканчэння спартыўнай кар’еры ў 1980 годзе.

За ўклад у сусветны алімпійскі рух і высокія спартыўныя дасягненні ўзнагароджана трафеем да 100-годдзя МАК за алімпійскія ідэалы (1994), Срэбным ордэнам МАК (1997). Экс-рэкардсменка па колькасці заваяваных залатых алімпійскіх медалёў па фехтаванні на рапірах сярод жанчын, была ўключана ў Кнігу рэкордаў Гінэса (у 2008 годзе ў Пекіне Бялову абыйшла знакамітая італьянка Валянціна Вецалі, якая заваявала сваё 5-е золата). Узнагароджана ордэнам Дружбы народаў, двума ордэнамі «Знак Пашаны», ордэнам Айчыны III ступені.

Другі муж Алены — кампазітар Валерый Іваноў, які напісаў у яе гонар «Рамантычны вальс».

У цяперашні час Бялова — прафесар Беларускай акадэміі фізвыхавання і спорту. Ганаровая грамадзянка горада Мінска.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Jelena Nowikowa // filmportal.de — 2005.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Белова Елена Дмитриевна // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 51. — 737 с.
  3. ↑ Почётные граждане Минска на информационно-справочном портале TamBy.info. (руск.) 

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Алена_Дзмітрыеўна_Бялова&oldid=3312645"