Афанасій (Мартас)

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Афанасій
Atanazy (Martos).JPG
Адукацыя:
Навуковая ступень: доктар багаслоўя[d] (1939)
Прафесія: святар
Месца працы:
Нараджэнне: 21 верасня 1904(1904-09-21)
Смерць: 3 лістапада 1983(1983-11-03) (79 гадоў)
Пахаванне:
іншыя значэнні У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мартас.

Афанасій, свецкае імя Антон Вікенцьевіч Ма́ртас (8 верасня 1904 — 3 лістапада 1983, Буэнас-Айрэс) — праваслаўны манах і святар, епіскап Віцебскі і Полацкі, рэлігійны і культурна-грамадскі дзеяч, гісторык. Магістр багаслоўя (1933).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і Вікенція Мартаса. Скончыў Навагрудскую гімназію, у 1930 годзе багаслоўскі факультэт Варшаўскага ўніверсітэта. У 1933 годзе абараніў магістарскую дысертацыю з багаслоўя. На 2-м курсе ўніверсітэта пастрыгся ў манахі ў Пачаеўскай лаўры. Архімандрыт (1938). Служыў у мястэчку Кодзень на Падляшшы, рускай калоніі Благадатнае паблізу Варшавы, горадзе Валомін[1]. Служыў святаром на Холмшчыне (з 1940).

Епіскап Віцебскі і Полацкі (з 8.3.1942). Удзельнік Усебеларускага царкоўнага сабору (30.8—28.9.1942), на якім была абвешчана аўтакефалія беларускай праваслаўнай царквы. З 1944 года ў Германіі кіраваў прыходамі ў брытанскай зоне акупацыі. 6 мая 1946 года далучыўся, разам з іншымі беларускімі епіскапамі, да Рускай замежнай праваслаўнай царквы (РЗПЦ). З пачатку 1950-х гадоў архіепіскап РЗПЦ у Аргенціне, з 1970 года ў Аўстраліі (архіепіскап Сіднейскі і Новазеландскі). З 1971 года жыў у Аргенціне.

Пахаваны на царкоўных могілках пры рускім праваслаўным манастыры Св. Тройцы[ru] ў Джорданвілі, штат Нью-Ёрк[2].

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Даследаваў гісторыю беларускага царкоўнага і рэлігійнага жыцця. Аўтар манаграфіі «Матырыялы да гісторыі Праваслаўнай Беларускай царквы» (Германія, 1947) і кнігі «Беларусь в исторической государственной и церковной жизни» (Буэнас-Айрэс, 1966; Мінск, 1990).

Зноскі

  1. ↑ На ніве Хрыстовай. Архіепіскап Апанас (Мартас) // Царква, churchby.info
  2. ↑ Шаблон:Крыніцы/Могілкі як частка мемарыяльнай культуры беларускай эміграцыі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Белая книга. Жизнь и деятельность архиепископа Афанасия (Мартоса). — Буэнос-Айрес: Общество почитателей Его Высокопреосвященства архиепископа Афанасия. — 1971
  • К 50-летию монашеского пострига архиепископа Афанасия (по отрывкам из неизданной его книги «На ниве Христовой») // «Православная Русь». — 1978. — № 8. — С. 13-14
  • Седляревич М. 40-летие архиерейского служения // «Православная Русь». — 1982. — № 5. — С. 11
  • М. Т. Памяти архиепископа Афанасия // «Православная Русь». — 1983. — № 22. — С. 10
  • Седляревич М. Памяти Архиепископа Афанасия // «Православная Русь». — 1983. — № 22. — С. 9-10
  • Слово Преосвященного архиепископа Лавра, сказанное на отпевание Преосвященного архиепископа Афанасия // «Православная Русь». — 1983. — № 22. — С. 10
  • Гарбінскі Ю. Беларускія рэлігійныя дзеячы XX стагоддзя. — Мінск-Мюнхен, 1999.
  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.10: Малайзія — Мугараджы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0169-9 (Т. 10).
  • Свящ. Феодор Кривонос, С. В. Силова, прот. Владимир Шленев АФАНАСИЙ // Православная энциклопедия. Том IV. — М.: Церковно-научный центр «Православная энциклопедия», 2002. — С. 12-13. — 752 с. — 39 000 экз. — ISBN 5-89572-009-9
  • Служение епископа Афанасия (Мартоса) // Корнилов А. А. На службе эмиграции. Духовенство лагеря перемещенных лиц Фишбек. — Нижний Новгород: НИЦ «Русское зарубежье». — 2004. — С. 27-32
  • А. В. Кинстлер, А. А. Корнилов Деятельность епископа Афанасия (Мартоса) во главе северогерманского викариатства (1946—1950 гг.) // Вестник ПСТГУ. Серия II: История. История Русской Православной Церкви. 2019. Вып. 87. С. 108—123
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Афанасій_(Мартас)&oldid=3505517"