Ватраслаў Ягіч

Ватраслаў Ягіч
Vatroslav Jagić
Бюст Ватраслава Ягіча ў Венскім універсітэце
Дата нараджэння	6 ліпеня 1838(1838-07-06)[…]
Месца нараджэння	Вараждзін, Вараждзінская жупанія, Харватыя
Дата смерці	5 жніўня 1923(1923-08-05)[…] (85 гадоў)
Месца смерці	Вена, Аўстрыя
Месца пахавання	Varaždin Cemetery[d]
Грамадзянства	Аўстрыйская імперыя
Дзеці	Nikolaus von Jagić[d]
Род дзейнасці	мовазнавец, педагог, пісьменнік, выкладчык універсітэта, філолаг-класік
Навуковая сфера	філалогія, славістыка, палеаграфія, археаграфія, літаратуразнаўства
Месца працы	Заграбская гімназія, Наварасійскі ўніверсітэт, Санкт-Пецярбургскі ўніверсітэт, Берлінскі ўніверсітэт, Венскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	прафесар
Альма-матар	Венскі ўніверсітэт
Навуковы кіраўнік	Франц Міклашыч
Вядомыя вучні	Boris Lyapunov[d] і Vladimir Ćorović[d]
Вядомы як	адзін з найбуйнейшых экспертаў у вобласці славянскага мовазнаўства ў другой палове XIX стагоддзя.
Член у	Сербская акадэмія навук і мастацтваў[d] Сербскае навуковае таварыства[d] Пецярбургская акадэмія навук Венгерская акадэмія навук Расійская акадэмія навук Харвацкая акадэмія навук і мастацтваў Пруская акадэмія навук
Узнагароды
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ватраслаў Ягіч (харв.: Vatroslav Jagić; 6 ліпеня 1838, Вараждзін — 5 жніўня 1923, Вена) — харвацкі і расійскі філолаг-славіст, член Пецярбургскай АН (1880).

Біяграфія

Скончыў Венскі ўніверсітэт (1860). Прафесар Наварасійскага (1872-74), Берлінскага (1874-80), Пецярбургскага (1881-86) і Венскага (1886—1908) універсітэтаў. Асноўныя працы прысвечаны праблемам мовазнаўства, філалогіі, тэксталогіі, палеаграфіі, фалькларыстыкі, літаратуразнаўства, права, гісторыі (у т. л. гісторыі славяназнаўства). Ягіч адыграў вялікую ролю ў крыніцазнаўстве, падрыхтаваўшы выданні стараславянскіх і паўднёваславянскіх помнікаў. Яму належаць шматлікія даследаванні старажытнаславянскага пісьменства, пра мову стараславянскіх тэкстаў, па гісторыі харвацкай і рускай моў. Значную ўвагу Ягіч надаваў паўднёваславянскаму фальклору, старой харвацкай літаратуры, гісторыі рускай літаратуры 18 ст. Выдавец 1-га міжнароднага славістычнага часопіса, ініцыятар стварэння і рэдактар «Энцыклапедыі славянскай філалогіі». Аказаў істотны ўплыў на развіццё славістыкі ва ўсіх яе галінах, на аб’яднанне славістычнай працы ў розных краінах, выхаваў некалькі пакаленняў славістаў.