Вельбуждскае княства
Вельбуждскае княства (дэспатат) (балг.: Велбъждско княжество) — адна з дзяржаў, якая ўзнікла пасля распаду Сербскага царства ў 1371 годзе. Сваю назву атрымала ад сталіцы — г. Вельбужд (Кюстэндзіл).
Княства было размешчана паміж рэкамі Струма і Вардар (тэрыторыя сучаснай Сербіі, Балгарыі і Паўночнай Македоніі). Княствам кіравалі мясцовыя феадалы Ёван і Канстанцін Драгашы. Пасля Бітвы на Марыцы князі прызналі сюзерэнітэт Асманскай імперыі і кіравалі сваімі землямі як васалы. У 1395 годзе княства было канчаткова заваявана султанам Баязідам I .
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Велбълждско княжество в Енциклопедия България, Българската академия на науките, София, 1978, том 1
- Велбъждско княжество и Константин Драгаш в Енциклопедичен речник Кюстендил, Българската академия на науките, София, 1988
 Сербія ў Сярэднявеччы | |
|---|---|
| Найважнейшыя падзеі гісторыі | |
| Сербскія плямёны | |
| Дзяржавы і дзяржаўныя ўтварэнні |
|
| Кіруючыя дынастыі | |
| Грамадства | |
| Культура | |