Якімавічы (Слонімскі раён)
Вёска
Якімавічы
| ||||||||||||||||||||||
Які́мавічы[1] (трансліт.: Jakimavičy, руск.: Якимовичи) — вёска ў Слонімскім раёне Гродзенскай вобласці. Уваходзіць у склад Дзеравянчыцкага сельсавета.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Вядома з 1510 года як сяло, уласнасць С. Збожнага-Няміры. У 1569 годзе сяло, 3 службы, шляхецкая ўласнасць, уваходзіла ў маёнтак Шылавічы ў Слонімскім павеце Новагародскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f2/%D0%AF%D0%BA%D1%96%D0%BC%D0%B0%D0%B2%D1%96%D1%87%D1%8B%2C_%D0%B4%D0%B2%D0%BE%D1%80_%D1%96_%D0%B2%D1%91%D1%81%D0%BA%D0%B0%2C_1672_%D0%B3%D0%BE%D0%B4.jpg/220px-%D0%AF%D0%BA%D1%96%D0%BC%D0%B0%D0%B2%D1%96%D1%87%D1%8B%2C_%D0%B4%D0%B2%D0%BE%D1%80_%D1%96_%D0%B2%D1%91%D1%81%D0%BA%D0%B0%2C_1672_%D0%B3%D0%BE%D0%B4.jpg)
З канца XVIII стагоддзя ў складзе Расійскай імперыі, у Слонімскім павеце. У другой палове XIX стагоддзя вёска, прыватная ўласнасць у Шылавіцкай воласці, уваходзіла ў склад маёнтка Гавенавіцкае. Належала памешчыку Пуслоўскаму. У 1869 годзе налічвалася 160 жыхароў — сялян-уласнікаў. Працавала народнае вучылішча, у якім вучылася 18 хлопчыкаў. У 1882 годзе заснавана шкіпінарнае прадпрыемства з паравым рухавіком. У 1884 годзе тут працавалі 8 рабочых. Паводле перапісу 1897 года, 47 двароў, 300 жыхароў, меўся вадзяны млын, карчма, кузня. Непадалёку ад вёскі знаходзіўся аднайменны фальварак, у якім 1 двор, 26 жыхароў. У 1905 годзе ў вёсцы 384 жыхароў. Побач з вёскай знаходзіліся аднайменны фальварак (7 жыхароў), выселак (11 жыхароў), урочышча (28 жыхароў), лясная старажоўка (5 жыхароў).
З 1921 года ў складзе Польскай Рэспублікі. Уваходзіла ў Шылавіцкую гміну Слонімскага павета Навагрудскага ваяводства. У 1921 годзе 39 двароў, 209 жыхароў.
З 1939 года ў складзе БССР. З 12 кастрычніка 1940 года вёска ў Шылавіцкім, з 22 ліпеня 1966 года ў Жыровіцкім, з 6 жніўня 1979 года ў Велікашылавіцкім[2] сельсаветах. На 1 студзеня 2003 года -- 21 двор, 28 жыхароў. З 28 жніўня 2013 года ў Дзеравянчыцкім сельсавеце[3].
Падчас Другой Сусветнай вайны ў красавіку 1943 годзе ў вёсцы савецкімі партызанамі закатавана сям’я Струпаўцоў, забілі гаспадара Васіля, яго жонку Соф’ю, дзяцей Мікалая, Аркадзя, Міхаіла і Раісу. Партызаны абрабавалі хату і падпалілі, выжыў паранены сын Васіль, які патушыў агонь у хаце, ён застаўся інвалідам, вяскоўцы выратавалі яго — адвезлі ў Слонім у шпіталь, і распавёў гісторыю забойства сваёй сям’і[4][неаўтарытэтная крыніца?].
Славутасці
[правіць | правіць зыходнік]![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/ca/%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D1%8B_%D0%90%D0%BB%D1%8C%D0%B1%D1%8F%D1%80%D1%86%D1%96%D0%BD._%D0%A0%D0%B0%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%BB%D0%B0%D1%82%D1%8B_%D0%BA%D0%B0%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D1%8C_%2802%29.jpg/220px-%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D1%8B_%D0%90%D0%BB%D1%8C%D0%B1%D1%8F%D1%80%D1%86%D1%96%D0%BD._%D0%A0%D0%B0%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%BB%D0%B0%D1%82%D1%8B_%D0%BA%D0%B0%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D1%8C_%2802%29.jpg)
- Расколаты камень — геалагічны помнік прыроды рэспубліканскага значэння.
Заўвагі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).
- ↑ Рашэнне выканкома Гродзенскага абласнога Савета народных дэпутатаў ад 6 жніўня 1979 г. // Збор законаў Беларускай ССР, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1979, № 27 (1617).
- ↑ Решение Гродненского областного Совета депутатов от 28 августа 2013 г. № 249 О некоторых вопросах административно-территориального устройства Слонимского района Гродненской области
- ↑ РАЦЫЯ, РАДЫЁ. Слонімцы ўпарадкавалі магілы ахвяраў савецкіх партызан(нявызн.)(недаступная спасылка). БЕЛАРУСКАЕ РАДЫЁ РАЦЫЯ (7 лістапада 2014). Архівавана з першакрыніцы 21 кастрычніка 2020. Праверана 6 кастрычніка 2023.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Якімавічы (Слонімскі раён)
- Слонімцы ўпарадкавалі магілы ахвяраў савецкіх партызан Архівавана 21 кастрычніка 2020.