Гальцы (горы)

Гальцы́^[1]^[2] (руск.: Гольцы) — пашыраная ў Сібіры, на Паўночным і Палярным Урале^[1], на астравах Арктыкі^[1] назва горных вяршынь, якія ўздымаюцца вышэй верхняй мяжы лесу.

Вяршыні гальцоў маюць сплошчаную, падобную плато, форму. Гальцы часцей за ўсё пазбаўлены расліннасці (часам прысутнічаюць імхі, прыгнечаныя хмызнякі, кедравы сланік^[3]). У адрозненне ад бялкоў, у цёплы перыяд года гальцы вызваляюцца ад снегу^[2]^[3].

Літаратура

Гальцы́ // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — С. 5. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).
Гальцы́ // Геаграфічныя паняцці і тэрміны: Энцыклапедычны даведнік / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: М. М. Курловіч і інш. — Мн.: БелЭн, 1993. — С. 74. — 333 с. — (Энцыкл. б-чка школьніка). — 14 000 экз. — ISBN 5-85700-085-8.
Гольцы́ // Географический энциклопедический словарь. Понятия и термины (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1988. — С. 73. — 432 с. — 100 000 экз.
Гольцы́ // Т. 7. Гоголь — Дебит. — М. : Советская энциклопедия, 1972. — С. 47. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
Гольцы // Геологический словарь. В 2-х тт. Т. 1: А—Л / Под. ред. А. Н. Криштофовича. Отв. ред. Т. В. Спижарский. — М.: Государственное научно-техническое издательство по геологии и охране недр, 1955. — С. 184. — 25 000 экз. (руск.)
Гольцы // Геологический словарь : в 2 т. Т. 1: А—М / Х. А. Арсланов, М. Н. Голубчина, А. Д. Искандерова и др.; гл. ред. акад. К. Н. Паффенгольц (отв. ред.) и др. — М. : Недра, 1978. — С. 180. — 486 с. — 40 000 экз. (руск.)
Гольцы // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.

[FOOTNOTEКурловіч_М._М.1993-1] а ^б ^в Курловіч М. М. 1993.

[FOOTNOTEБелЭн1997-2] а ^б БелЭн 1997.

[FOOTNOTEГЭС1988-3] а ^б ГЭС 1988.

[1]

[2]

[3]