Георгій Няфёдавіч Захараў

Георгій Няфёдавіч Захараў
руск.: Георгий Нефёдович Захаров
Дата нараджэння	24 красавіка 1908(1908-04-24) ці 24 красавіка (7 мая) 1908
Месца нараджэння	Старое Сямёнкіна[d], Бугульмінскі павет[d], Самарская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	6 студзеня 1996(1996-01-06) (87 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Кунцаўскія могілкі[d]
Альма-матар	Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі
Грамадзянства	Расійская імперыя  Расія
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	авіяцыя
Гады службы	1930—1960
Званне	Генерал-маёр ВПС СССР
Камандаваў	ВПС Сібірскай ваеннай акругі, 43-й знішчальная авіяцыйная дывізія, 303-я знішчальная авіяцыйная дывізія
Бітвы/войны	Грамадзянская вайна ў Іспаніі, Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні	Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна» медалі

Гео́ргій Няфё́давіч Заха́раў (руск.: Георгий Нефёдович Захаров, 24 красавіка 1908 — 6 студзеня 1996) — ваенны лётчык, генерал-маёр авіяцыі. Герой Савецкага Саюза (1945).

Біяграфія

Г. Н. Захараў нарадзіўся ў сяле Старое Сямёнкіна Самарскай губерні (зараз у Клявінскім раёне Самарскай вобласці Расіі). У 1930 годзе скончыў Разанаўскі сельскагаспадарчы тэхнікум ва Ульянаўскай вобласці. Працаваў у саўгасе. У Чырвонай Арміі з 1930 года. У 1933 годзе скончыў 7-ю ваенную школу лётчыкаў у Сталінградзе, у 1934 годзе курсы камандзіраў звенняў пры Качынскай ваеннай школе лётчыкаў. Праходзіў службу старшым лётчыкам, камандзірам звяна 109-й эскадрыллі 36-й знішчальнай авіяцыйнай брыгады ў Кіеўскай ваеннай акрузе. З кастрычніка 1936 па красавік 1937 г. удзельнічаў у баявых дзеяннях Грамадзянскай вайны ў Іспаніі. З чэрвеня 1937 года камандзір эскадрыллі ў Кіеўскай ваеннай акрузе і камандзір авіяатрада ў Ленінградскай ваеннай акрузе. З верасня 1938 года камандзір ВПС Сібірскай ваеннай акругі. У 1940 годзе скончыў курсы ўдасканалення камсаставу пры Акадэміі генеральнага штаба РСЧА. З лістапада 1940 года Г. Н. Захараў у Заходняй Асобай ваеннай акрузе — камандзір 43-й знішчальнай авіяцыйнай дывізіі.

У час Вялікай Айчыннай вайны з 22 чэрвеня 1941 г. на Заходнім, 3-м Беларускім франтах. Удзельнік абарончых баёў на тэрыторыі Беларусі, абароны Смаленска і Масквы. У лістападзе 1941 г. прызначаны начальнікам Забайкальскай ваеннай авіяцыйнай школы пілотаў у горадзе Улан-Удэ, з красавіка 1942 г. начальнік школы стралкоў-бамбардзіраў у Ташкенце. Са снежня 1942 года Г. Н. Захараў зноў на фронце, камандзір 303-й знішчальнай авіядывізіі. Удзельнік Арлоўскай, Невельска-Гарадоцкай, Смаленскай, Беларускай, Прыбалтыйскай і Усходне-Прускай аперацый. Да красавіка 1945 г. выканаў 153 баявыя вылеты, удзельнічаў у 48 паветраных баях, збіў 10 самалётаў праціўніка.

Пасля вайны Г. Н. Захараў працягваў службу у Савецкай Арміі. У 1950 годзе скончыў Вышэйшую ваенную акадэмію імя К. Я. Варашылава. З кастрычніка 1960 г. генерал-маёр Захараў у запасе. жыў у Маскве. Памёр 6 студзеня 1996 г. і пахаваны на Кунцаўскіх могілках.

Літаратурныя творы

Г. Н. Захараў — аўтар кніг «Аповесць аб знішчальніках» (1977), «Я — знішчальнік» (1985) і інш.

Узнагароды

• Медаль «Залатая зорка»
• 2 ордэны Леніна
• 4 ордэны Чырвонага Сцяга
• ордэн Кутузава 2-й ступені
• ордэн Аляксандра Неўскага
• ордэн Айчыннай вайны 1-й ступені
• 2 ордэны Чырвонай Зоркі
• медаль «За баявыя заслугі»
• медаль «За ўзяцце Кёнігсберга»
• медаль «За ўзяцце Берліна»
• афіцэрскі крыж Ордэна ганаровага легіёна (Францыя)
• Ваенны крыж 1939—1945 гг. (Францыя)
• крыж «За лётныя баявыя заслугі»

і іншыя ўзнагароды.

Г. Н. Захараў — ганаровы грамадзянін Парыжа.

Памяць

• Імем Героя названая вуліца ў сяле Старое Сямёнкіна.
• Бюст на Алеі герояў у горадзе Дзімітраўград ульянаўскай вобласці.
• Мемарыяльная дошка ў Варонежы на доме, у якім жыў Г. Н. Захараў.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).

Спасылкі

Георгій Няфёдавіч Захараў на сайце «Героі краіны»

• Захаров Георгий Нефёдович командир 303-й ИАД // Победа — Витебск (руск.)