Жан Палан

Жан Палан
фр.: Jean Paulhan
Асабістыя звесткі
Псеўданімы	Jean Guérin, Maast, Just і Lomagne
Дата нараджэння	2 снежня 1884(1884-12-02)[…]
Месца нараджэння	Нім, arrondissement of Nîmes[d], дэпартамент Гар, рэгіён Лангедок — Русільён, Францыя
Дата смерці	9 кастрычніка 1968(1968-10-09)[…] (83 гады)
Месца смерці	Парыж, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Пахаванне	Баньё[d]
Грамадзянства	Францыя
Бацька	Frédéric Paulhan[d]
Жонка	Germaine Paulhan[d], Anne Desclos[d] і Sala Paulhan[d]
Месца працы	La Nouvelle Revue française[d] Éditions Gallimard
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	празаік, літаратурны крытык, эсэіст
Гады творчасці	1917 — 1968
Мова твораў	французская мова
Грамадская дзейнасць
Член у	Французская акадэмія (9 кастрычніка 1968) comité de lecture des éditions Gallimard[d] (1965)
Узнагароды	Вялікая літаратурная прэмія Французскай акадэміі[d] (1945) Georges-Dupau award[d] (1942)
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Цытаты ў Вікіцытатніку

Жан Палан (фр.: Jean Paulhan, 2 снежня 1884, Нім — 9 кастрычніка 1968, Парыж) — французскі пісьменнік, эсэіст, выдавец. Член Французскай Акадэміі (1963).

Біяграфія

Выкладаў літаратуру і гімнастыку ў ліцэі на Мадагаскары (1907—1910), затым вучыўся ў Школе ўсходніх моў у Парыжы. Удзельнічаў у Першай сусветнай вайне, быў паранены ў 1914 годзе. Пасля вайны зблізіўся з сюррэалістамі, у 1920 годзе стаў сакратаром рэдакцыі La Nouvelle Revue française, а потым галоўным рэдактарам гэтага аўтарытэтнага выдання ў 1925—1940, 1946—1968 гадах.

Пісаў прозу, але найбольш вядомы дзякуючы кнігам эсэ пра літаратуру і мове «Кветкі Тарба, або Тэрор ў літаратуры» (1941), «Ключ да паэзіі» (1944), эсэ пра мастацтва і сяброў-мастакоў (Брак і інш.). Вялікую цікавасць мае шырокая перапіска Палана з большасцю буйных пісьменнікаў Францыі XX стагоддзя.

Член Французскай Акадэміі (1963), вялікі афіцэр ордэна Ганаровага легіёна, ганараваны Ваеннага крыжа за ўдзел у Першай сусветнай вайне, Медалі ўдзельніка Супраціву.