Перайсці да зместу

Катастрофа Іл-76 у Магадыша (23 сакавіка 2007)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Катастрофа Іл-76ТД EW-78849
Агульныя звесткі
Дата 23 сакавіка 2007
Характар Збіты
Месца Самалі Магадыша, Самалі
Загінулыя 11
Паветранае судна

Борт EW-78849 ў аэрапорце Бруселя, 2 верасня 1994 года.
Мадэль Іл-76 
Авіякампанія ТрансАвіяЭкспарт
Пункт вылету Самалі Міжнародны аэрапорт Адэн-Адэ[en], Магадыша, Самалі
Прыпынкі ў дарозе Djibouti-Ambouli International Airport[d]
Пункт прызначэння Беларусь Нацыянальны аэрапорт Мінск, Беларусь
Пасажыры 7
Экіпаж 4
Выжылых 0

Катастрофа Іл-76 у Магадыша (23 сакавіка 2007) у Самалі — катастрофа, збіты самалёт Іл-76 беларускай авіякампаніі «ТрансАвіяЭкспарт». Загінулі 11 лётчыкаў і авіятэхнікаў, якія дэмантыравалі авіяцыйнае абсталяванне Іл-76, абстралянага 9 сакавіка.

  • Вашкевіч Ігар Леанідавіч — камандзір паветранага судна, камандзір авіяцыйнага атрада (1962 г.н.)
  • Гаманькоў Аляксандр Віктаравіч — другі пілот (1966 г.н.)
  • Трашкоў Генадзь Аляксандравіч — штурман (1960 г.н.)
  • Габ Іван Іванавіч — бортінжынер (1952 г.н.)
  • Кануннікаў Алег Віктаравіч — бортрадыст (1964 г.н.)
  • Зернін Аляксандр Іванавіч — старэйшы бортаператар (1955 г.н.)
  • Грэсь Ігар Міхайлавіч — бортаператары (1975 г.н.)

Інжынерна-тэхнічны склад

[правіць | правіць зыходнік]
  • Баглоў Міхаіл Іванавіч — інжынер па эксплуатацыі паветранага судна (1944 г.н.)
  • Бандаронак Алег Яўгеніўшавич — авіяцыйны тэхнік (1962 г.н.)
  • Носнікаў Дзмітрый Сяргеевіч — авіяцыйны тэхнік (1984 г.н.)
  • Сычугаў Арцём Барысавіч — авіяцыйны тэхнік (1983 г.н.)

9 сакавіка іншы Ід-76 кампаніі выконваў рэйс у рамках міратворчай місіі Афрыканскага саюза — перавозіў два бронетранспарцёры з Уганды ў Самалі[1]. Пры заходзе на пасадку ў Магадзіша, калі самалёт знаходзіўся на вышыні 150 метраў, ён быў абстраляны з ПЗРК з борта катэры. На борце паўстаў моцны пажар, аднак пілотам удалося пасадзіць самалёт і пазбегнуць ахвяр. Самалёт атрымаў сур’ёзныя пашкоджанні[1]. На борце самалёта знаходзіліся дзевяць беларускіх грамадзян разам з шасцю салдатамі угандыйскай арміі. Усе яны засталіся цэлымі і цэлымі.

Борт, які пацярпеў крушэнне 23 сакавіка, перавозіў абсталяванне, дэмантаванае з пацярпелага 9 сакавіка самалёта. Па больш познім дадзеных[2] да тэхнічнай мэты кампаніі забраць абсталяванне камандзіроўка экіпажа дачынення не мела. У выніку катастрофы загінулі 11 чалавек: 4 тэхніка і 7 членаў экіпажа

Целы загінулых пры катастрофе 23 сакавіка дастаўлены 30 сакавіка ў Мінск спецыяльным рэйсам Ан-12 з Фуджэйра.

Расследаванне

[правіць | правіць зыходнік]

Адразу пасля катастрофы КДБ РБ і пракуратура пачалі расследаванне абставінаў здарэння. У ходзе працяглых разглядаў было ўстаноўлена, што самалёт быў збіты ў выніку тэракту. Пра гэта паведаміў 16 студзеня генеральны пракурор Беларусі Пётр Міклашэвіч на прэс-канферэнцыі ў Мінску. Па яго словах, пры расследаванні справы дапамогу беларускаму боку аказвала ААН[3].

  • Пасля катастрофы быў адкрыты сайт памяці загінуўшых лётчыкаў[4].
  • 10 кастрычніка 2008 года прэм’ер-міністр Беларусі Сяргей Сідорскі ўручыў у Мінску ордэна за асабістую мужнасць родным і блізкім членаў экіпажа збітага ў Самалі беларускага самалёта[5].

Рэакцыі і наступствы

[правіць | правіць зыходнік]

Самалійскія ўлады заявілі, што аварыя адбылася ў выніку няшчаснага выпадку, адмаўляючы інфармацыю аб атацы з боку радыкалаў. Тым часам беларускія чыноўнікі пацвердзілі, што самалёт быў збіты. Самалійскія салдаты сталі ахоўваць тэрыторыю, дзе адбылася катастрофа. Кампанія «Трансавіяэкспарт» прыпыніла ўсе рэйсы ў Самалі[6].

З 5 красавіка 2007 года Федэральнае авіяцыйнае ўпраўленне ЗША выпусціла паведамленне, якое забараняла амерыканскім авіякампаніям, якія працуюць над самалійскай паветранай прасторы, дазваляць лятаць авіяцыйнаму транспарту на вышынях ніжэй 26000 футаў (7900 м), з-за магчымай пагрозы з боку гранатамётаў і зенітна-ракетных комплексаў[7].

Зноскі