Ламавіцкі бой

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ламавіцкі бой
Асноўны канфлікт: Вялікая Айчынная вайна
physical
Ламавіцкі бой
Ламавіцкі бой
Дата 25 лістапада 1942
Месца вёска Ламавічы
Вынік перамога партызан
Праціўнікі
Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік Партызаны злучэння Мінскай і Палескай абласцей Трэці рэйх Нямецкія акупацыйныя войскі і іх саюзнікі

Ламавіцкі бой — бой партызанаў злучэння Мінскай і Палескай абласцей супраць нацысцкіх захопнікаў у вёсцы Ламавічы Акцябрскага раёна.

Перадумовы[правіць | правіць зыходнік]

План аперацыі па разгрому вялікага апорнага пункту ворага ў вёсцы Ламавічы, вакол якога былі ўзведзены дзоты і адкуль праціўнік рабіў пастаянныя вылазкі супраць партызан, распрацаваў штаб партызанскага злучэння Мінскай і Палескай абласцей.

Бой[правіць | правіць зыходнік]

Атрады М. П. Бумажкова[1] і «Чырвоны Кастрычнік»[2] арганізавалі засады на дарогах, якія звязвалі вёску Ламавічы з вёскамі Граб’ё, Жукавічы, Мушычы, Хойна, каб не дапусціць падыходу варожых падмацаванняў. Атрады А. І. Далідовіча[3], М. М. Розава[4], Дз. Ц. Гуляева[5], імя М. Ф. Гастэлы[6], узброеныя 3 гарматамі, штурмам авалодалі вёскай Ламавічы. У ходзе бою былі падаўлены 12 дзотаў, знішчана каля 50 гітлераўцаў. У гэтым баі, ратуючы параненага камандзіра, была смяротна паранена сувязная-інструктар ЦК ЛКСМБ Рыма Іванаўна Шаршнёва.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Р. А. Чарнаглазава. Ламавіцкі бой // Беларусь у Вялікай Айчыннай вайне, 1941—1945: Энцыкл. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1990. — С. 293-294. — 680 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-012-2.