Ласла Паал
| Ласла Паал | |
|---|---|
| венг.: Paál László | |
 М. Мункачы. Партрэт Ласла Паала. | |
| Дата нараджэння | 30 ліпеня 1846[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 4 сакавіка 1879[1][2] (32 гады) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | мастак |
| Жанр | пейзаж |
| Вучоба | Акадэмія выяўленчых мастацтваў ў Вене(руск.) бел., Акадэмія мастацтваў у Дзюсельдорфе |
| Мастацкі кірунак | Барбізонская школа(руск.) бел. |
| Уплыў | Аўгуст Альберт Цымерман(руск.) бел. |
 Працы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Ласла Паал (венг.: László Paál, 30 ліпеня 1846, с. Зам (цяпер румынскі жудзец Хунедаара(руск.) бел. ў рэгіёне Трансільванія) — 4 сакавіка 1879, Шарантон-ле-Пон, Францыя) — венгерскі мастак-пейзажыст і імпрэсіяніст. Прадстаўнік барбізонскай школы.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
У 1864—1866 навучаўся жывапісу ў Венскай акадэміі выяўленчых мастацтваў, вучань нямецкага мастака Альберта Цімермана(руск.) бел..
У 1869 упершыню прадставіў некаторыя з сваіх работ на буйной выстаўцы ў Мюнхене. У 1870 здзейсніў паездку ў Нідэрланды, у тым жа годзе па рэкамендацыі блізкага сябра і паплечніка вянгерскага жывапісца Міхая Мункачы паступіў для працягу вучобы ў Дзюсельдорфскую Акадэмію мастацтваў.
З 1873 Паал жыў у калоніі мастакоў-барбізонцаў. Быў сталым удзельнікам Парыжскага салона, на якім у 1873 атрымаў узнагароду за карціну «Заход».
1874 — член асацыяцыі мастакоў Дзюсельдорфа.
Памёр у 1879 годзе. За гады творчасці напісаў каля 65 карцін. Пасля смерці мастака яго палотны былі прададзеныя на аўкцыёне ў Парыжы ў 1880 годзе.
Творчасць[правіць | правіць зыходнік]
На думку спецыялістаў і крытыкаў, успрыманне і перадача прыроды Паалам поўныя напружанай страсці і тэмпераменту. Жывапісная манера мастака гэтак жа эмацыйная і актыўная, як у Мункачы. Каляровыя суадносіны драматычныя і кантрасныя. Прырода ў яго пейзажах прасякнута вечнай дынамікай і пераменнасцю. Гэта адчуванне бесперапыннага руху прыроды мастаку ўдаецца ўвасобіць з дапамогай тэмпераментнай манеры пісьма. Разам з тым у пейзажах Паала няма нічога ад мімалётнай няпэўнасці імпрэсіяністычнага ўспрымання. Пры ўсім адчуванні зменлівасці яго прырода матэрыяльная ў сваёй прадметнай пэўнасці, пластычнай цэльнасці.
Галерэя[правіць | правіць зыходнік]
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #119532166 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 4 мая 2014.
- ↑ 2,0 2,1 László Paál
- ↑ Bibliothèque nationale de France László Paál // data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Л. Алешина. Искусство Венгрии (руск.)
|
На гэты артыкул не спасылаюцца іншыя артыкулы Вікіпедыі, калі ласка, карыстайцеся падказкай і пастаўце спасылкі ў адпаведнасці з прынятымі рэкамендацыямі. |