Міхай Мункачы

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Міхай Мункачы
венг.: Munkácsy Mihály
Фатаграфія
Імя пры нараджэнні Міхай Ліб
Дата нараджэння 20 лютага 1844(1844-02-20)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 1 мая 1900(1900-05-01)[1][2][…] (56 гадоў), 30 красавіка 1900(1900-04-30)[4] (56 гадоў) ці 1900[5]
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці мастак
Жанр партрэт
Вучоба
Уплыў Antal Ligeti[d], Carl Rahl[d], Franz Adam[d], Ludwig Knaus[d] і Benjamin Vautier[d]
Уплыў на Fritz von Uhde[d]
Член у
Узнагароды
Сайт munkacsy.hu
Подпіс Munkácsy aláírása.png
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Міхай Му́нкачы (сапр. Міхай Ліб, венг.: Mihály Munkácsy, Mihály Lieb; 20 лютага 1844, г. Мукачава, Украіна — 1 мая 1900) — венгерскі жывапісец, прадстаўнік рэалізму.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Міхай Мункачы

Вучыўся ў Э. Самашы  (венг.) (1862—63), з 1865 у Венскай і Мюнхенскай акадэміях мастацтваў, у 1868—69 у Дзюсельдорфе ў Л. Кнауса  (англ.).

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Зазнаў уплыў майстроў дзюсельдорфскай школы жывапісу, барбізонскай школы і Т. Курбэ.

Пад уздзеяннем рэвалюцыйна-дэмакратычных ідэй напаўняў свае шматфігурныя карціны драматызмам і сацыяльна-крытычным пафасам: «Камера смяротніка» (1870), «Шчыпальніцы корпіі» (1871), «Начныя валацугі» (1873) і інш. Творы вызначаліся псіхалагічнай пераканаўчасцю, напружаным кантрастам каларыта, пастознасцю жывапіснай манеры.

«Хрыстос перад Пілатам» (1881)

3 канца 1870-х г. пісаў пераважна рэлігійныя кампазіцыі, адметныя рысамі акадэмізму і салоннасці: «Хрыстос перад Пілатам» (1881), «Се чалавек» (1896) і інш.

Зноскі

  1. а б Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek et al. Record #118735268 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 3 мая 2014.
  2. а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
  3. а б Mihály Munkácsy
  4. Find a Grave — 1996. Праверана 29 жніўня 2019.
  5. Mihály von Munkaczy // KulturNav — 2015. Праверана 9 кастрычніка 2017.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]