Махамед Нагіб

Махамед Нагіб
араб. محمد نجيب‎‎
1-ы прэзідэнт Егіпта[d] 18 чэрвеня 1953 — 14 лістапада 1954
Папярэднік	Ахмед Фуад II
Пераемнік	Гамаль Абдул Насер
30-ы прэм’ер-міністр Егіпта[d] 8 сакавіка 1954 — 18 красавіка 1954
Папярэднік	Гамаль Абдул Насер
Пераемнік	Гамаль Абдул Насер
прэм’ер-міністр Егіпта[d] 7 верасня 1952 — 18 чэрвеня 1953
Папярэднік	ʿAli Mahir[d]
Пераемнік	Махамед Нагіб
прэм’ер-міністр Егіпта[d] 18 чэрвеня 1953 — 25 лютага 1954
Папярэднік	Махамед Нагіб
Пераемнік	Гамаль Абдул Насер
міністр абароны Егіпта[d] 24 ліпеня 1952 — 18 ліпеня 1953
Пераемнік	Abdel Latif Boghdadi[d]
Нараджэнне	20 лютага 1901(1901-02-20) Хартум, Хартум, Судан
Смерць	28 жніўня 1984(1984-08-28) (83 гады) Каір, Мухафаза Каір, Егіпет
Месца пахавання	Tombs of the martyrs of the Armed Forces[d]
Веравызнанне	суніты
Партыя	Arab Socialist Union[d]
Адукацыя	Егіпецкая ваенная акадэмія[d]
Аўтограф
Род войскаў	Сухапутныя войскі Егіпта[d]
Званне	генерал-маёр
Бітвы	Араба-ізраільская вайна[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Махамед Нагіб (нар. 20 лютага 1901 — 29 жніўня 1984) — першы прэзідэнт рэспублікі Егіпет пасля рэвалюцыі 1952 года.

Біяграфія

У пачатку 20-х пераехаў з Хартума ў Каір, дзе спачатку працаваў ахоўнікам, а затым паступіў на службу ў войска. Нагіб пабудаваў даволі ўдалую ваенную кар’еру, да 1940 года зрабіўся адным з найбольш высокапастаўленых егіпецкіх вайскоўцаў. Тым не менш, ён не заслугоўваў палітычнага даверу караля і двойчы спрабаваў падаць у адстаўку. Абодва разы кароль не задаволіў яго прашэнне. У 1948 годзе удзельнічаў у вайне з Ізраілем.

У 1949 годзе Нагіб таемна ўступіў у рух «Свабодныя афіцэры», які склаў ядро апазіцыі каралю. 23 ліпеня 1952 года сумесна з Гамаль Абдул Насерам і Анварам Садатам Нагіб ажыццявіў у Егіпце ваенны пераварот, вядомы як Ліпеньская рэвалюцыя. 18 чэрвеня 1953 года Нагіб зрабіўся першым прэзідэнтам Егіпта.

Аднак адразу ж пасля прыходу да ўлады пачаліся спрэчкі з нагоды новага курсу Егіпта, у выніку ўжо ў 1954 рашэннем Савета рэвалюцыйнага кіраўніцтва Нагіб быў зняты з паста. Насер, у прыватнасці, прад’явіў яму абвінавачванні ў дыктатарскіх амбіцыях.