Мікалай Міхайлавіч Чагін

Мікалай Міхайлавіч Чагін
Мікалай Міхайлавіч Чагін
Дата нараджэння	1823
Месца нараджэння	Арол, Арлоўская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	24 мая (6 чэрвеня) 1909 ці 1909
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя;
Месца пахавання	Мікольскія могілкі Аляксандра-Неўскай лаўры[d];
Грамадзянства	Расійская імперыя; Расія;
Альма-матар	Пецярбургскі тэхналагічны інстытут[d] (1845); Імператарская Акадэмія мастацтваў (1848);
Працаваў у гарадах	Рыга, Вільнюс, Елгава, Гродна, Фарос і Літва
Узнагароды	; ;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікалай Міхайлавіч Чагін (1823—1909) — рускі архітэктар. Акадэмік архітэктуры, сапраўдны стацкі саветнік. Кіраваў будаўніцтвам праваслаўных храмаў на захадзе Расійскай імперыі (у асноўным тэрыторыя сучасных Літвы і Латвіі).

Біяграфія

Нарадзіўся ў Арле, у небагатай сям’і гандляра абуткам. Скончыўшы гарадское трохкласнае вучылішча, па хадайніцтве мясцовага губернатара М. В. Васільчыкава^[d] быў адпраўлены за казённы кошт вучыцца ў Пецярбургскі тэхналагічны інстытут. Скончыў яго ў 1845 годзе з сярэбраным медалём. Адразу ж паступіў на архітэктурныя курсы ў Пецярбургскую акадэмію мастацтваў, дзе ўзімку вучыўся маляванню і чарчэнню, улетку працаваў на будаўніцтве чыгункі Пецярбург — Масква.

У 1848 годзе Чагін атрымаў дыплом архітэктара. Неўзабаве паступіў на пасаду грамадзянскага інжынера пры Гродзенскай палаце дзяржаўных маёмасцяў. У 1850 годзе быў прызначаны архітэктарам па пабудове праваслаўных цэркваў у Віцебскай і Магілёўскай губернях. У 1850—1854 гадах ён перабудаваў і пабудаваў 124 аб’екты. 13 жніўня 1853 года савет Акадэміі мастацтваў узвёў яго ў званне акадэміка архітэктуры. Ён быў узнагароджаны ордэнамі Святой Ганны III ступені і Святога Станіслава III ступені.

З 3 кастрычніка 1864 года займаў пасаду віленскага губернскага архітэктара^[2]. З’яўляўся прыхільнікам праваслаўнага архітэктурнага канона, з-за чаго быў у фаворы ў М. М. Мураўёва-Віленскага^[3].

У 1885 годзе ў сувязі з адмовай губернатара Жамчужнікава^[d] ў прадастаўленні адпачынку, сыходзіць у адстаўку.

Да 1880-х гадоў Сабор Святых Сымона і Ганны^[d] ў Елгаве моцна састарэў і патрабаваў перабудовы. Гэтая задача была ўскладзена на Чагіна. У канцы 1888 года яго праект быў ухвалены, а ў пачатку 1890 года пачаліся будаўнічыя працы, якія скончыліся ў лістападзе 1892 года.

Адной з самых вядомых пабудоў Чагіна з’яўляецца Свята-Уваскрасенская царква^[d] ў Фаросе (1892). Паводле яго праектаў пабудавана і рэканструявана шмат цэркваў, у тым ліку Петрапаўлаўскі сабор у Мінску^[4].

Памёр Мікалай Міхайлавіч у доме свайго сына ў Санкт-Пецярбургу.

Праекты

Беларусь

Праект Свята-Крыжаўзвіжанскай царквы і іканастаса ў мястэчку Высокае Брэсцкага павета (23 жніўня 1864)^[3].
Праект і каштарыс на будаўніцтва Свята-Васкрасенскай царквы ў павятовым горадзе Ашмянах (1875)^[5].
Праект перабудовы Фары Вітаўта ў праваслаўны Сафійскі сабор у горадзе Гродна (1889) — не захавалася.

Галерэя

Храмы, пабудаваныя, або перабудаваныя па праектах М. М. Чагіна
Свята-Васкрасенская царква ў Ашмянах
Званіца касцёла Святой Ганны ў Вільнюсе
Прачысценскі сабор у Вільнюсе
Пятніцкая царква ў Вільнюсе
Свята-Кацярынінская царква^[d] ў Вільнюсе
Царква Прападобнай Еўфрасінні^[d] ў Вільнюсе
Свята-Крыжаўзвіжанская царква ў Высокім
Фара Вітаўта ў Гродне
Сабор Святых Сымона і Ганны^[d] ў Елгаве
Сабор Нараджэння Хрыстова^[d] ў Рызе

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г archINFORM — 1994. Праверана 21 сакавіка 2024.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q265049"></a>
↑ Памятная книжка Виленской губернии на 1866 год (руск.)
↑ ^а ^б Кулагин А. Н. Гродненские зодчие XIX — начала XX веков (новые архивные изыскания). // Пытанні мастацтвазнаўства, этналогіі і фалькларыстыкі. Выпуск 24. — Мінск, «Права і эканоміка». — 2018. — С. 80
↑ 120 год мастаку-авангардысту Уладзіславу Страмінскаму і іншыя падзеі. // Рэгіянальная газета, 15 лістапада 2013. (бел.)
↑ Выдатныя мясціны Архівавана 5 красавіка 2019.. // Ашмянскi раённы выканаўчы камітэт, 16 снежня 2016. (бел.)

[_8bd162f13a252465-1] а ^б ^в ^г archINFORM — 1994. Праверана 21 сакавіка 2024.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q265049"></a>

[2] Памятная книжка Виленской губернии на 1866 год (руск.)

[kulahin-3] а ^б Кулагин А. Н. Гродненские зодчие XIX — начала XX веков (новые архивные изыскания). // Пытанні мастацтвазнаўства, этналогіі і фалькларыстыкі. Выпуск 24. — Мінск, «Права і эканоміка». — 2018. — С. 80

[4] 120 год мастаку-авангардысту Уладзіславу Страмінскаму і іншыя падзеі. // Рэгіянальная газета, 15 лістапада 2013. (бел.)

[5] Выдатныя мясціны Архівавана 5 красавіка 2019.. // Ашмянскi раённы выканаўчы камітэт, 16 снежня 2016. (бел.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Тэматычныя сайты	Artists of the World Online
Нарматыўны кантроль	VIAF: 2575154260469024480004