Паўднёва-Прыпяцкае партызанскае злучэнне
| Паўднёва-Прыпяцкае партызанскае злучэнне | |
|---|---|
| Гады існавання | 1943—1944 |
| Краіна |
 СССР |
| Падпарадкаванне | Беларускі штаб партызанскага руху |
| Уваходзіць у | Савецкі партызанскі рух у Беларусі |
| Тып | партызаны |
| Функцыя | змаганне з акупантамі |
| Колькасць | каля 3000 партызан (на лістапад 1943 — студзень 1944 |
| Дыслакацыя | Ельскі, Лельчыцкі, Мазырскі, Нараўлянскі і Тураўскі раёны |
| Войны |
Другая сусветная вайна Вялікая Айчынная вайна |
| Удзел у | |
| Камандзіры | |
| Вядомыя камандзіры |
|
Паўднёва-Прыпяцкае партызанскае злучэнне — партызанскае злучэнне, створана загадам па Палескім партызанскім злучэнні ад 19 мая 1943 года. Дзейнічала на акупаванай тэрыторыі Ельскага, Лельчыцкага, Мазырскага, Нараўлянскага і Тураўскага раёнаў у маі 1943 — студзені 1944 гадоў.
Камандаванне[правіць | правіць зыходнік]
Камандзіры:
- М. С. Дзьячэнка (да верасня 1943 года);
- А. М. Бяленчык (з верасня 1943).
Камісар: А. М. Бяленчык.
Начальнік штаба: Р. С. Аўдзяйчук.
Склад[правіць | правіць зыходнік]
Аб'ядноўвала асобныя партызанскія атрады:
- Ельскі партызанскі атрад;
- Мазырскі партызанскі атрад;
- Партызанскі атрад імя М. І. Кутузава;
- Партызанскі атрад імя М. І. Калініна;
- Партызанскі атрад імя С. М. Кірава;
- Партызанскі атрад «За Радзіму»
агульнай колькасцю на дзень фарміравання 934 партызаны.
У чэрвені 1943 года былі арганізаваны новыя атрады — імя Суворава (Нараўлянскі), імя Суворава (Лельчыцкі). У ліпені—кастрычніку ў сувязі з ростам партызанскіх атрадаў у злучэнні арганізаваны партызанскія брыгады:
- 37-я Ельская партызанская брыгада;
- Мазырская партызанская брыгада імя Аляксандра Неўскага;
- Лельчыцкая партызанская брыгада;
- 27-я Нараўлянская партызанская брыгада імя С. М. Кірава.
Тураўскі партызанскі атрад «За Радзіму» дзейнічаў самастойна. На 1 снежня 1943 года злучэнне налічвала 2612 партызан. Штаб злучэння размяшчаўся ў лесе, каля вёсак Лукаўцы, Маркоўскае і іншых Ельскага і Лельчыцкага раёнаў. Пасадачныя пляцоўкі для самалётаў абсталёўваліся на ўсход ад ракі Балотніца.
Дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]
Партызаны злучэння вялі сістэматычныя баявыя дзеянні на чыгунках, шашэйных і грунтавых дарогах, а таксама зрывалі перавозкі грузаў па рацэ Прыпяць; у жніўні—верасні 1943 года ўдзельнічалі ў аперацыях масавага разбурэння чыгункі на ўчастку Мазыр—Ельск—Славечна. Разам з перадавымі часткамі Беларускага і 1-га Украінскага фронту прымалі ўдзел у вызваленні горада Мазыр, гарадскіх пасёлкаў Ельск, Нароўля, вёсак Верхні і Ніжні Млынок Нараўлянскага раёна, Замошша, Астражанка, Сіманічы Лельчыцкага раёна, Бабры, Дразды, Козенкі, Скрыгалаў Мазырскага раёна.
Злучаліся з часцямі Чырвонай Арміі па меры вызвалення раёнаў дыслакацыі з 27 лістапада 1943 па 31 студзеня 1944 года ў складзе чатырох брыгад і асобнага атрада агульнай колькасцю каля 3 000 партызан. Штаб злучэння выйшаў у савецкі тыл разам з асноўнымі сіламі 37-й Ельскай брыгады 16 студзеня 1944 года.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларусь у Вялікай Айчыннай вайне, 1941—1945: Энцыкл. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1990. — 680 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-012-2.