Поль Бія
| Поль Бія фр.: Paul Biya | |||
 | |||
| |||
|---|---|---|---|
| з 6 лістапада 1982 | |||
| Папярэднік: | Ахмаду Ахіджа | ||
| |||
| 30 чэрвеня 1975 — 6 лістапада 1982 | |||
| Папярэднік: | Пасада заснавана | ||
| Пераемнік: | Бела Буба Майгары | ||
| Партыя: | Дэмакратычнае аб'яднанне камерунскага народа | ||
| Адукацыя: | Парыжскі інстытут палітычных навук | ||
| Прафесія: | Юрыст[1] | ||
| Дзейнасць: | палітык | ||
| Веравызнанне: | Каталіцтва[2] | ||
| Нараджэнне: | 13 лютага 1933 (86 гадоў) Мвамекаа, Французскі Камерун | ||
| Жонка: | 1) Жанна-Ірэн Бія 2) Шанталь Бія | ||
| Дзеці: | сын: Фрэнк"[3] | ||
| Сайт: | prc.cm/en/ | ||
| Узнагароды: |
| ||
Поль Бія́ (фр.: Paul Biya; нар. 13 лютага 1933, Мвамекаа, Французскі Камерун) — камерунскі палітычны і дзяржаўны дзеяч; прэм'ер-міністр Камеруна (1975—1982), затым прэзідэнт Камеруна (з 1982).
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Палітычная кар'ера[правіць | правіць зыходнік]
Поль Бія нарадзіўся 3 лютага 1933 года ў вёсцы Мвамекаа. Па этнічнай прыналежнасці фанг (булу)[4]. У 1956 годзе скончыў ліцэй генерала Леклерка ў Камеруне, атрымаў дыплом па спецыяльнасці «філасофія»[5]. З чэрвеня 1956 года праходзіў навучанне ў ліцэі Луі ле Гран у Парыжы, таксама вучыўся ў Сарбоне[5]. У 1962 годзе ён скончыў Інстытут даследаванняў «заморскіх тэрыторый» у Парыжы[1]. У тым жа годзе Бія паступіў на дзяржслужбу, працаваў чыноўнікам па асобых даручэннях у канцылярыі прэзідэнта Ахмаду Ахіджа, затым у 1964 годзе быў прызначаны дырэктарам кабінета ў Міністэрстве нацыянальнай адукацыі, моладзі і культуры, а ў 1965 годзе стаў генеральным сакратаром Міністэрства[4].
30 чэрвеня 1975 года Поль Бія быў прызначаны на пасаду прэм'ер-міністра Камеруна[4].
Прэзідэнт[правіць | правіць зыходнік]
4 лістапада 1982 года прэзідэнт Ахмаду Ахіджа нечакана абвясціў пра сваю адстаўку. 6 лістапада, паводле канстытуцыі, Поль Бія змяніў яго на пасадзе прэзідэнта[4]. У жніўні 1983 года Бія абвінаваціў Ахіджа ў падрыхтоўцы чэрвеньскага дзяржаўнага перавароту[6]. 14 верасня Поль Бія стаў старшынёй партыі Камерунскі нацыянальны саюз, пераназванай у 1985 годзе ў Дэмакратычнае аб'яднанне камерунскага народа[4].
6 красавіка 1983 года ўрадавыя войскі здушылі спробу ваеннага перавароту. Пасля гэтага Бія распусціў Рэспубліканскую гвардыю[6]. Ён перамог на прэзідэнцкіх выбарах 14 студзеня наступнага года і быў пераабраны на выбарах 24 красавіка 1988 года з вынікам 98,75 % галасоў[7].
11 кастрычніка 1992 года ў краіне прайшлі прэзідэнцкія выбары, перамогу на якіх атрымаў Поль Бія, набраўшы 39,98 %[7]. У 1996 годзе Бія быў абраны тэрмінам на год старшынёй Арганізацыі Афрыканскага Адзінства[4]. На прэзідэнцкіх выбарах, якія прайшлі 12 кастрычніка 1997 года, ён быў пераабраны з вынікам 92,57 % галасоў[7].
11 кастрычніка 2007 года ў краіне адбыліся чарговыя прэзідэнцкія выбары, паводле вынікаў якіх Бія зноў атрымаў перамогу, набраўшы 70,92 % галасоў[7].
9 кастрычніка 2011 года Поль Бія быў пераабраны, набраўшы на прэзідэнцкіх выбарах 77,99 % галасоў[7].
Поль Бія вінаваціцца многімі ў дыктатуры, асабліва выхадцамі з былога Брытанскага Камеруна. У шматлікіх спісах сучасных дыктатараў свету Бія таксама фігуруе нароўні з Мсваці III, Тэадора Абіянгам Нгема Мбасога і Робертам Мугабэ[8][9]. Так, у рэйтынгу часопіса Парад за 2009 ён займае 19-ю пазіцыю ў спісе найгоршых дыктатараў свету[10].
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 Кто есть кто в мировой политике. — М.: Политиздат, 1990. — С. 61. — ISBN 5-250-00513-6.
- ↑ Strengthening Spiritual Ties
- ↑ Президенты с самым большим стажем и их семьи. Топ-10 , Газета «Коммерсантъ» (02.03.2005).
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Бія Поль. Біяграфія , E-News.com.ua .
- ↑ 5,0 5,1 Екатерина Адамова, Кирилл Новиков, Антон Парыгин, Максим Сухманский, Анна Черникова. Все мировые лидеры , Журнал «Власть» (01.09.2003).
- ↑ 6,0 6,1 Jonathan C. Randal. Tales of Ex-Leader's Role In Revolt Stun Cameroon (англ.) , The Washington Post (April 15, 1984).
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Elections in Cameroon (англ.) , AFRICAN ELECTIONS DATABASE .
- ↑ David Wallechinsky, Tyrants: the World’s 20 Worst Living Dictators, Regan Press, 2006, pp. 286—290
- ↑ The World’s Worst Dictators — 2007
- ↑ Parade Magazine. « The Worlds 10 Worst Dictators», 22 March 2009
|
