Дуброўка гусіная

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Срэбрык)
Дуброўка гусіная
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Potentilla anserina L., 1753

Ахоўны статус

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  24687
NCBI  57926
EOL  301011
GRIN  t:29465
IPNI  727641-1
TPL  rjp-724

Дуброўка гусіная, Гусіная лапка[3] (Potentilla anserina) — від кветкавых раслін сямейства Ружавыя (Rosaceae).

Назва[правіць | правіць зыходнік]

Дуброўка гусіная, срэбнік[4], срэбрык[5], дуброўка[6], гарлянка белая, гусіная лапка, сярэбранік[7][8][9], гарлянка, лапкі[10][11], маркоўка, мяккая трава[7].

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Гэта шматгадовая травяністая расліна, з моцным стрыжневым коранем, пакрытым бурымі рэшткамі прылісткаў. Сцёблы дугападобна прыўзнятыя, 10-30 см даўжынёй, пакрытыя гэтак жа, як хвосцікі і кветаножкі, белым або сівым лямцам з прымешкай рэдкіх простых валасінак. Прыкаранёвыя і ніжнія сцябловыя лісткі доўгачарашковыя, складаюцца з 6-7 лісточкаў, сярэднія і верхнія з 3-5 лісточкаў. Лісточкі зваротнаяйкападобныя, з вузкаклінападобным аснаваннем, на верхавіне з 2-5 зубцамі з кожнага боку ліста, зверху голыя або з досыць доўгімі рэдкімі валасінкамі, зялёныя, бліскучыя, знізу — белалямцавыя, серабрыстыя. Кветкі з прыемным пахам, трохі даўкаватыя на смак, 1,5—2 см у папярочніку, жоўтыя, на тонкіх кветаножках. Плады — тонкапарэпаныя, дробныя яйкападобныя сямянкі. Цвіце ў чэрвені — верасні.

Месцы вырастання[правіць | правіць зыходнік]

Расце на схілах, лугах, пашах, палях, пакладах, каля жылля, часам невялікімі зараснікамі на ўзлесках, палянах, у зарасніках кустоў, па абочынах дарог.

Збор[правіць | правіць зыходнік]

Збіраюць усю траву — падчас цвіцення (сушаць на скразняку, на гарышчы пад жалезным дахам), насенне — увосень.

Прымяненне[правіць | правіць зыходнік]

Ужываюць як звязальны, мачагонны, кровааздараўленчы, кроваспыняльны, болесуцішальны сродак пры спазмах і страўнікавых і маткавых болях і пры хваравітых менструацыях, для рэгуляцыі функцыянальнай дзейнасці тоўстых кішак, пры запорах; пры жоўцевакаменнай хваробы і хваробах печані (дзейнічаюць дубільныя рэчывы, горычы, смолы, слізь, солі).

Ужываюць пры страўнікавых коліках, ванітах.

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 104. — 160 с. — 2 350 экз.
  4. З. Верас. Беларуска-польска-расейска-лацінскі ботанічны слоўнік. — Вільня, Субач 2: Выданне газеты «Голас беларуса», Друкарня С. Бэкэра, 1924.
  5. Federowski M. Lud Bialoruski na Rusi litewskiej. Krakow, I, 1897
  6. Антонов А. А. О врачебных растениях, дикорастущих в Витебской губернии и употребляемых населением ее в домашней народной медицине. Витебск, 1888
  7. а б Анненков Н.  (руск.) Ботанический словарь, Спб, 1878
  8. Васількоў І. Г. Матэрыялы да флоры Горацкага раёна. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. III. Горы-Горкі, 1927
  9. Чоловский К. Опыт описания Могилевской губернии. По программе и под редакцией А. С. Дембовецкого, кн. I. Могілев.
  10. Ганчарык М. М. Беларускія назвы раслін. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. II і IV. Горы-Горки, 1927
  11. Шатэрнік М. В. Краёвы слоўнік Чэрвеньшчыны. Мінск, 1929

Література[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]