Суліца

Су́ліца^[1]^[2] — разнавіднасць кідальнай зброі.

Уяўляе сабой кароткую дзіду, мае жалезны наканечнік даўжынёй 15—20 см і дрэўка (ратовішча^[1]) даўжынёй 1,2—1,5 м. Наканечнік з дрэўкам злучалі ўтулкай або тронкамі.

Актыўна выкарыстоўвалася ва ўсходняй і паўночнай Еўропе ў перыяд IX—XIII стагоддзяў як баявая і паляўнічая зброя. Згадваецца ў «Слове пра паход Ігараў» як зброя рускіх і палавецкіх воінаў^[1]. У рускай конніцы суліца выкарыстоўвалася да канца XVII стагоддзя^[1]. На тэрыторыі Беларусі наканечнікі суліц знойдзены пры раскопках у Браславе, Дрысвятах, Крычаве і ў іншых месцах^[2].

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Су́ліца // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 263. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Сагановіч Г. Су́ліца // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2001. — С. 443. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0214-8.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

[FOOTNOTEБелЭн2002-1] а ^б ^в ^г БелЭн 2002.

[FOOTNOTEЭГБ2001-2] а ^б ЭГБ 2001.

[1]

[2]

Еўрапейская дрэўкавая зброя
Колючая	Гаста Дзіда Піка Пратазан Рагаціна Рунка Сарыса Эспантон
Сякучая	Бярдыш Баявая сякера Барадападобная сякера Бродэкс Валашка Лахаберакст Баявая каса Кельт Сякера Сагарыс Сякерка-чакан Францыска
Колюча-сякучая	Алебарда Вульж Глефа Асадны нож Аблогавы нож Пальма Полэкс Соўня
Ударна-дробячая	Баявы молат Буздыган Булава Клявец Шматлопасцевая булава Моргенштэрн Пярнач Чакан Шастапёр
Кідальная	Дроцік Джыд Суліца Пілум
Іншая	Багор Бярдыш-ружжо Баявыя вілкі Гвізарма Мэнкетчэр Шведскае пяро
Шаблон не ўключае паляўнічую зброю, а таксама дрэўкавую зброю іншых рэгіёнаў свету