Сяргей Леанідавіч Краснапёраў

Сяргей Леанідавіч Краснапёраў
Сяргей Леанідавіч Краснапёраў
Дата нараджэння	23 ліпеня 1923
Месца нараджэння	Пакроўка[d], Асінскі павет[d], Пермская губерня, РСФСР, СССР;
Дата смерці	24 чэрвеня 1944 (20 гадоў)
Месца смерці	Светлагорскі раён, Беларусь;
Месца пахавання	Чэрнін;
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	Ваенна-паветраныя сілы
Гады службы	1940—1944
Званне	Старшы лейтэнант ВПС СССР
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сяргей Леанідавіч Краснапёраў (23 ліпеня 1923 — 24 чэрвеня 1944) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, камандзір звяна 502-га штурмавога авіяцыйнага палка 214-й штурмавой авіяцыйнай дывізіі 4-й паветранай арміі Паўночна-Каўказскага фронту, старшы лейтэнант. Герой Савецкага Саюза (1944).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 23 ліпеня 1923 года ў вёсцы Пакроўка цяпер Чарнушынскага раёна Пермскага края. У 1928 годзе яго сям’я пераязджае ў вёску Міхайлаўка Чарнушкінскага раёна. Скончыў няпоўную сярэднюю школу. У 1937 годзе паступіў у Сарапульскі кааператыўны тэхнікум, а з 1939 годзе паралельна займаецца ў Сарапульскім аэраклубе.

У 1940 годзе пасля заканчэння тэхнікума паступіў у Балашовскую ваенную авіяцыйную школу, якую заканчвае ў лістападзе 1942 года са спецыяльнасцю лётчык-штурмавік.

На франтах Вялікай Айчыннай вайны з лістапада 1942 года ў складзе 765-га штурмавога авіяцыйнага палка. Баявое хрышчэнне атрымаў падчас Сталінградскай бітвы, за ўдзел у якой атрымаў ордэн Чырвонай Зоркі.

З студзеня 1943 года ў складзе 502-га штурмавога авіяцыйнага палка.

14 сакавіка 1943 года С. Л. Краснапёраў здзяйсняе адзін за іншым два вылеты на штурмоўку порта Тэмрук. Ведучы шасцёрку «ілаў», ён падпаліў у прычала порта катэр. Падчас другога вылету варожы снарад трапіў у матор самалёта Краснапёрава. Лётчык выключыў запальванне, перакрыў бензін і паспрабаваў давесці самалёт да лініі фронту. Аднак, калі праз некалькі хвілін стала ясна, што выратаваць самалёт не атрымаецца, застаўся толькі адзін выхад: ісці на пасадку. А пад крылом — суцэльнае балота. Ледзь падпалены самалёт закрануў фюзеляжам балотных купін, і Краснапёраў паспеў выскачыць з самалёта і ледзь адбегчы ў бок, прагрымеў выбух… Праз плаўні, па прасёлкавых дарогах некалькі дзён дабіраўся да сваіх.

23 сакавіка 1943 года двума вылетамі С. Л. Краснапёраў знішчыў аўтакалону ў раёне станцыі Крымскай. Была знішчана адна аўтамашына і створана два ачагі пажару.

4 красавіка 1943 года С. Л. Краснапёраў штурмаваў жывую сілу і агнявыя сродкі ў раёне вышыні 204,3. У наступным вылеце штурмаваў артылерыю і агнявыя кропкі ў раёне станцыі Крымская. Пры гэтым знішчыў два танкі, адну гармату і мінамёт.

Да жніўня 1943 года здзейсніў 74 баявыя вылеты на штурмоўку жывой сілы і баявой тэхнікі праціўніка. Як аднаму з лепшых, яму 20 разоў давяралася вадзіць на штурмоўку групы «ілаў», і заўсёды ён выконваў баявое заданне. Ім асабіста знішчана 6 танкаў, 70 аўтамашын, 35 павозак з грузам, 10 гармат, 3 мінамёты, 5 кропак зенітнай артылерыі, 7 кулямётаў, 3 цягача, 5 дзотаў, склад з боепрыпасамі, патоплены катэр, самаходная баржа, знішчаны дзве пераправы праз Кубань.

У кастрычніку 1943 года лейтэнант С. Л. Краснапёраў камандзіруецца на вучобу ў Вышэйшую афіцэрскую школу ВПС, сканчае яе ў маі 1944 года.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 4 студзеня 1944 года за ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецка-фашысцкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм малодшаму лейтэнанту Краснапёраву Сяргею Леанідавічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» (№ 3250)^[1].

Пасля заканчэння Вышэйшай афіцэрскай школы ВПС атрымлівае прызначэнне ў 874-ы штурмавы авіяцыйны полк на 1-ы Беларускі фронт.

Тут 24 чэрвеня 1944 года ў ходзе аперацыі «Баграціён» пасля паспяхова выкананага задання самалёт, пілатуемы экіпажам у складзе камандзіра старшага лейтэнанта С. Л. Краснапёрава і стралка інжынер-капітана Беўзюкова, быў падбіты, загарэўся і ўпаў у балота. Абодва члена экіпажа загінулі.

Пахаваны ў брацкай магіле ў цэнтры вёскі Чэрнін.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза (04.02.1944, № 3250).
Ордэн Леніна (04.02.1944).
Ордэн Чырвонага Сцяга.
Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені.
Ордэн Чырвонай Зоркі.

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

Помнік С. Л. Краснапёраву адкрыты 10 чэрвеня 1984 года ў горадзе Чарнушка на вул. Леніна перад клубам «Энтузіяст». (Аўтар помніка — пермскі скульптар А. А. Уральскі).
Бюст С. Краснапёрава Л. у ліку 12 Герояў Савецкага Саюза і 2 поўных кавалераў ордэна Славы, жыхароў Чарнушынскага раёна, усталяваны на Алеі Славы, адкрытай 9 траўня 2010 года ў горадзе Чарнушка.
У горадзе Сарапул імем С. Л. Краснапёрава названая вуліца.
На будынку, дзе размяшчаўся Сарапульскі кааператыўны тэхнікум, устаноўлена мемарыяльная дошка.
У горадзе Светлагорск Гомельскай вобласці Рэспублікі Беларусь імем С. Л. Краснапёрава названая вуліца.

Зноскі

↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза офицерскому составу военно-воздушных сил Красной Армии» от 4 февраля 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 17 февраля (№ 10 (270)). — С. 1

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Н. А. Козлова. История Чернушкинского района: Материалы к урокам по историческому краеведению / под общ. ред. к.и.н. Н. Д. Волошина. — Пермь: пермское книжное издательство, 2006. — 1000 экз.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Сяргей Леанідавіч Краснапёраў на сайце «Героі краіны»

[1] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза офицерскому составу военно-воздушных сил Красной Армии» от 4 февраля 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 17 февраля (№ 10 (270)). — С. 1

[1]