Сяргей Лявонцьевіч Гаранін

Сяргей Лявонцьевіч Гаранін
Сяргей Лявонцьевіч Гаранін
Дата нараджэння	28 мая 1965 (58 гадоў)
Месца нараджэння	Петразаводск, Карэльская АССР[d], РСФСР, СССР;
Бацька	Лявонцій Якаўлевіч Гаранін
Род дзейнасці	літаратуразнавец
Месца працы	Інстытут літаратуразнаўства НАНБ; БДПУ; Інстытут мовы і літаратуры імя Якуба Коласа і Янкі Купалы НАНБ; Інстытут мовазнаўства НАНБ; БДУ;
Навуковая ступень	кандыдат філалагічных навук (1997)
Навуковае званне	дацэнт;
Альма-матар	Беларускі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя Максіма Танка (1993);

Сяргей Лявонцьевіч Гаранін (нар. 28 мая 1965, Петразаводск) — беларускі літаратуразнавец. Спецыяліст па гісторыі беларускай мовы і літаратуры XIV—XVII стагоддзяў. Кандыдат філалагічных навук (1997), дацэнт^[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 28 мая 1965 года ў Петразаводску (Расія)^[1]. Сын літаратуразнаўца Лявонція Гараніна.

Скончыў у 1993 годзе МДПІ імя М. Горкага, у 1996 годзе — аспірантуру Інстытута літаратуры імя Янкі Купалы НАН Беларусі. Абараніў у 1997 годзе кандыдацкую дысертацыю: «Жанр хаджэнняў у беларускай літаратуры XIV—XVI стст.»^[1].

У 1996—2005 гадах навуковы супрацоўнік Інстытута літаратуры імя Янкі Купалы. У 1997—2008 гадах дацэнт кафедры беларускай літаратуры БДПУ імя М. Танка. Галоўны інспектар Упраўлення вышэйшай і сярэдняй спецыяльнай адукацыі Міністэрства адукацыі. У 2008—2015 гадах працаваў у Інстытуце мовы і літаратуры НАН Беларусі: загадчык сектара гісторыі беларускай літаратуры, намеснік дырэктара. Працаваў намеснікам дырэктара па навуковай рабоце Інстытута мовазнаўства імя Якуба Коласа Цэнтра даследаванняў беларускай культуры, мовы і літаратуры НАН Беларусі. Дацэнт кафедры літаратурна-мастацкай крытыкі БДУ^[1].

Затрыманы ў ліку 44 супрацоўнікаў Акадэміі навук Беларусі падчас аблавы КДБ у межах распачатага пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года тэрору супраць любой нелаяльнасці да рэжыму Лукашэнкі^[2]. Адбыў 10 сутак адміністрацыйнага арышту на Акрэсціна па арт. 19.11 КаАП (распаўсюд экстрэмісцкіх матэрыялаў)^[3]. Пасля аблавы дырэктараў інстытутаў выклікалі ў Прэзідыум Акадэміі навук і патрабавалі звольніць тых, хто пасля нядаўняй апынуўся на «сутках». Сярод звольненых аказаўся і Сяргей Гаранін^[4].

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Даследуе ўсходнеславянскае пісьменства XI—XVIII стагоддзяў, нацыянальную адметнасць пісьменства позняга Сярэднявечча, станаўленне арыгінальнай беларускай літаратуры і яе сувязі з утварэннем беларускай народнасці, займаецца публікацыяй помнікаў даўняга пісьменства Беларусі і беларускай літаратуры эпохі Вялікага Княства Літоўскага^[1].

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Шляхамі даўніх вандраванняў: гістарычна-тэарэтычны нарыс развіцця беларускай паломніцкай літаратуры XII-XVI стагоддзяў. Мінск, 1999.

Археаграфічныя выданні (у складзе калектыву)

Дыярыушы XVII стагоддзя (1594—1707 гады): Самуэль Маскевіч, Багуслаў Маскевіч, Піліп Абуховіч, Міхал Абуховіч, Тэадор Абуховіч. Мінск, 2016 (Помнікі даўняга пісьменства Беларусі).
Летапісы і хронікі Вялікага Княства Літоўскага, XV—XVII стст. Мінск, 2015 (Помнікі даўняга пісьменства Беларусі).
Рэлігійнае пісьменства кірылічнай традыцыі XI—XV стст. Мінск, 2013 (Помнікі даўняга пісьменства Беларусі).
Славянамоўная паэзія Вялікага Княства Літоўскага XVI—XVIII стст. Мінск, 2011 (Помнікі даўняга пісьменства Беларусі).
Літаратура XI—XVI стагоддзяў. Мінск, 2011; 2012 (Залатая калекцыя беларускай літаратуры; т. 1).
Літаратура XVII—XVIII стагоддзяў. Мінск, 2012 (Залатая калекцыя беларускай літаратуры; т. 2).