Тыматэвуш Павел Гажэнскі

Тыматэвуш Павел Гажэнскі
Tymoteusz Paweł Gorzeński
Налэнч
рэферэндар вялікі духоўны каронны[d] 31 снежня 1781 — 29 лістапада 1790
Папярэднік	Мацей Гжэгаж Гарныш[d]
Пераемнік	Міхал Солтык[d]
архібіскуп гнезненска-пазнаньскі[d] 16 ліпеня 1821 — 20 снежня 1825
Дыяцэзія	Гнезненска-Пазнаньская архідыяцэзія[d]
Папярэднік	Ignacy Raczyński[d]
Пераемнік	Teofil Cyprian Wolicki[d]
біскуп пазнаньскі[d] 1 сакавіка 1808 — 16 ліпеня 1821
Дыяцэзія	Пазнаньская дыяцэзія[d]
Папярэднік	Ignacy Raczyński[d]
біскуп смаленскі 4 чэрвеня 1790 — 1 сакавіка 1808
Дыяцэзія	Смаленская дыяцэзія
Папярэднік	Адам Нарушэвіч
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі дыякан, каталіцкі біскуп
Нараджэнне	20 сакавіка 1743(1743-03-20) Дабжыца, Гміна Дабжыца, Пляшэўскі павет, Велікапольскае ваяводства, Польшча
Смерць	1825 Познань, Вялікае княства Пазнаньскае[d], Германскі саюз
Пахаванне	кафедральны сабор Святых Пятра і Паўла
Дынастыя	Гажэнскія[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тыматэвуш Павел Гажэнскі (польск.: Tymoteusz Paweł Gorzeński; 20 сакавіка 1743, Дабжыца, цяпер Плешаўскі павет, Велікапольскае ваяводства, Польшча — 20 снежня 1825, Познань, цяпер Польшча) — рымска-каталіцкі дзеяч, архібіскуп познанска-гнезненскі.

Біяграфія

Сын уладара дабжыцкай воласці Францішка Гажэнскага герба «Наленч» і Ганны з Дарангоўскіх. У 1765 годзе распачаў навучанне ў семінарыі ксяндзоў місіянераў у Кракаве. Ад 1763 года канонік пры познанскай кафедры, ад 1776 года канонік пры кракаўскай кафедры. З таго года рэктар госпіса святога Станіслава ў Кракаве. Верагодна, яго працай на заканчэнне навучання ў кракаўскай семінарыі была Conclusiones theologicae pro disputtionibus publicis. У 1775 годзе выехаў у Рым, дзе вывучаў права. У Польшчы з'явіўся толькі ў 1777 годзе. У 1780 годзе пераехаў у Варшаву як дэлегат кракаўскай курыі да Кароннага Трыбунала. У 1781 годзе атрымаў Ордэн Святога Станіслава і пасаду рэферэндара вялікага кароннага. Ад 1788 года апошні канцлер северскага княства.

У 1790 годзе прызначаны смаленскім біскупам. Падчас Вялікага Сойма разам із сваяком Аўгусцінам Гажэнскім дзейнічаў у падтрымку Канстытуцыі 3 мая, прыняў прысягу ад караля 3 мая. Пасля Трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай пераехаў у Кракаў. Часцяком бываў у сваім галічынскім маёнтку ў Жарноўцы. Пэўны час жыў у Вене, а ў 1804 годзе пераехаў у Познань. У 1806 годзе прускі кароль Фрыдрых Вільгельм III прызначыў яго познанскім біскупам, але ж напалеонаўскія войны перашкодзілі інтранізацыі. У 1808 годзе ўлады Варшаўскага княства пацвердзілі намінацыю, у 1809 годзе яна была зацверджана папам. У 1810 годзе скончыў распачатую біскупам Ігнацыем Рачынскім генеральную рэарганізацыю познанскага капітула, стварыўшы ўстой, які амаль бязменна захаваўся да сёння.

У 1821 годзе папа Пій VII узвялічыў познанскае біскупства да рангу метраполіі і злучыў яго персанальнай уніяй з Гнезненскай метраполіяй з сялібай у Познані. Са згоды прускіх уладаў пасаду ўзначаліў Тыматэвуш Гажэнскі. У 1822 годзе Фрыдрых Вільгельм III забараніў яму ўжываць тытул прымаса Польшчы. Архібіскуп гэтаму не запярэчыў, але пастанову не выконваў. Як архібіскуп у скарбніцу познанскае кафедры ўнёс шматлікія літургічныя шаты, начынне, мэблю і іншыя каштоўнасці. Фундаваў касцёл Святога Тыматэвуша ў Бялэжыне. Пасля смерці быў пахаваны ў познанскай кафедры ў капліцы Шолдрскіх. Сёння пахаваны ў крыпце разам з іншымі познанскімі архібіскупамі.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Тыматэвуш Павел Гажэнскі