Уладзімір Рудольфавіч Салаўёў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Салаўёў.
Уладзімір Рудольфавіч Салаўёў
руск.: Владимир Соловьёв[1]
Імя пры нараджэнні руск.: Владимир Рудольфович Соловьёв
Род дзейнасці Тэлевядучы, журналіст, прапагандыст, публіцыст, грамадскі дзеяч
Дата нараджэння 20 кастрычніка
Месца нараджэння Масква
Грамадзянства  СССР →
 Расія
Веравызнанне іўдаізм
Бацька Рудольф Навумавіч Салаўёў
Маці Інна Саламонаўна Шапіра
Жонка Эльга Віктараўна Сэп
Дзеці 8 дзяцей
Месца працы
Альма-матар
Член у
Узнагароды і прэміі
ордэн «За заслугі перад Айчынай» IV ступені ордэн Аляксандра Неўскага ордэн Пашаны ордэн Дружбы
Gold Play Button Герой Данецкай Народнай Рэспублікі
ордэн Пашаны

ТЭФІ[d] (2005, 2017)
Russian Federation Presidential Certificate of Gratitude
Сайт vsoloviev.ru
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Рудольфавіч Салаўёў (20 кастрычніка 1963, Масква) — расійскі журналіст, тэле- і радыё вядучы, публіцыст, спявак і грамадскі дзеяч. Кандыдат эканамічных навук. Член прэзідыума Расійскага яўрэйскага кангрэса[2].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Уладзімір Салаўёў нарадзіўся 20 кастрычніка 1963 года ў Маскве ў яўрэйскай[3] сям'і. Бацька — Рудольф Навумавіч Салаўёў (Менінскоўскі), маці — Іна Саламонаўна Салаўёва (Шапіра)[4].

Першы школьны год Уладзімір правёў у 72-й школе Масквы, побач з домам. Пачынальна з другога класа, вучыўся ў элітнай спецшколе № 27 з вывучэннем шэрагу прадметаў на англійскай мове, дзе вучыліся дзеці і ўнукі членаў ЦК КПСС, дыпламатаў і інш. (цяпер — сярэдняя агульнаадукацыйная школа № 1232 з паглыбленым вывучэннем англійскай мовы)[5].

Займаўся футболам і каратэ.

У 1980 годзе паступіў і ў 1986 годзе скончыў Маскоўскі інстытут сталі і сплаваў з чырвоным дыпломам.

Скончыў аспірантуру Інстытута сусветнай эканомікі і міжнародных адносін АН СССР. Абараніў дысертацыю на тэму «Асноўныя тэндэнцыі вытворчасці новых матэрыялаў і фактары эфектыўнасці іх выкарыстання ў прамысловасці ЗША і Японіі» і атрымаў навуковую ступень кандыдата эканамічных навук. Да 1990 года выкладаў фізіку, матэматыку і астраномію ў школе № 27, дзе вучыўся.

З 1990 года выкладаў эканоміку ва ўніверсітэце штата Алабама.

У 1992 годзе вярнуўся ў Расію, займаўся бізнесам, па яго словах, «у мяне заводы былі свае, у Расіі і на Філіпінах. Выпускалі дыскатэкавае абсталяванне ў 90-я гады, прадавалі яго па ўсім свеце. Было агенцтва па працаўладкаванні ў Маскве.»[6]

З 10 ліпеня 1998 г.[7] па ліпень 2010 года — вядучы ранішняга шоу «Салаўіныя пошчакі» на радыёстанцыі «Срэбны дождж» (апошні эфір прайшоў 29 ліпеня[8]). З верасня 2010 года — на радыё «Весці-FM» вядзе перадачу «Поўны Кантакт» з Ганнай Шафран.

19 кастрычніка 2006 года ўдзельнічаў у тэледэбатах у якасці вядучага паміж Віктарам Тархавым і Георгіем Ліманскім. Падчас і пасля эфіру Тархаў быў абражаны Салаўёвым. Пасля гэтага ён падаў пазоў на 10 млн рублёў супраць журналіста. Праз паўтара гады суд першай інстанцыі часткова задаволіў пазоў, пастанавіўшы спагнаць з адказніка 70 тысяч рублёў[9].

У 2011 годзе Рэлігійная абшчына горскіх яўрэяў Азербайджана паслала ноту пратэсту кіраўніцтву радыёстанцыі «Весці FM», а таксама ў Расійскі Яўрэйскі Кангрэс, супраць выказвання Салаўёва пра Азербайджанскую Рэспубліку ў эфіры «Весці FM»[10].

Гуляе ў футбол за каманду Расійскага Яўрэйскага кангрэса[3].

Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты з Эльгай Сэп (яўрэйкай па паходжанні), дачкой вядомага сатырыка Віктара Каклюшкіна[11].

Бацька васьмярых дзяцей[12] (ад трох жонак). У першым шлюбе ў яго было двое дзяцей: Паліна (скончыла гуманітарны інстытут тэлебачання і радыёвяшчання імя М. А. Літоўчына), Аляксандр Салаўёў (вучыцца ў Лондане, ужо здымае фільмы і кліпы). У другім шлюбе — Кацярына Салаўёва, нарадзілася ў 1991 годзе, скончыла Тэатральнае вучылішча імя Шчукіна[5][6].

Агульныя з Эльгой дзеці: Данііл Салаўёў, Сафія-Бэціна Салаўёва, у снежні 2006 года нарадзілася Эма-Эстэр Салаўёва, 14 лютага 2010 года — Уладзімір Салаўёў[6][13]. І 6 кастрычніка 2012 гады нарадзілася восьмае дзіця.[14].

Бацька — Рудольф Навумавіч Салаўёў (да 1962 меў прозвішча Менінскоўскі), выкладчык палітэканоміі, маці — Іна Саламонаўна Шапіра, мастацтвазнавец. Яны пазнаёміліся быўшы студэнтамі педагагічнага інстытута імя В. І. Леніна[5]; разашліся, калі Уладзіміру было 6 гадоў. Дзед па маці — Саламон Львовіч Шапіра, бабуля — Паліна Пятроўна, яны працавалі на машынабудаўнічым заводзе імя М. В. Хрунічэва.

Вызнае іўдаізм[15].

Арышт маёмасці, санкцыі і забарона на ўезд у Латвію[правіць | правіць зыходнік]

18 лютага 2021 года міністр замежных спраў Латвіі Эдгар Рынкевіч аб’явіў, што ўключыў Уладзіміра Салаўёва ў спіс асоб, знаходжанне якіх на тэрыторыі краіны непажаданае.

У лютым 2022 года (пасля прызнання Расіяй суверэнітэту самаабвешчаных ДНР і ЛНР) быў унесены ў санкцыйныя спісы Еўрасаюза як асоба, якая «падрывае тэрытарыяльную цэласнасць, суверэнітэт і незалежнасць Украіны».

У сакавіку 2022 года фінансавая паліцыя Італіі арыштавала нерухомую маёмасць (дзве вілы на возеры Кома) коштам 8 млн еўра[16].

Вядучы тэлевізійных праграм[правіць | правіць зыходнік]

  • Актуальнае інтэрв'ю «Запал па Салаўёве» (ТНТ, 1999—2001)
  • Ток-шоу «Працэс» (сумесна з Аляксандрам Гардонам, ОРТ, 1999—2001)
  • Дакументальнае назіранне «Сняданак з Салаўёвым» (ТБ-6, ТВС 2001—2003)
  • Музычная праграма «Салаўіная ноч» (ТБ-6, 2001—2002)
  • Актуальнае інтэрв'ю «Гледзіце, хто прыйшоў!» (ТВС, 2002—2003)
  • Ток-шоу «Паядынак» (ТВС, 2003)
  • Ток-шоу «Апельсінавы сок» (НТБ, 2003—2004)
  • Аналітычнае ток-шоу «Нядзельны вечар з Уладзімірам Салаўёвым» (НТБ, 2005—2008)
  • Ток-шоу «Да бар'ера!» (НТБ, 2003—2009)
  • Ток-шоу «Паядынак» (Расія-1, з 2010)[17]
  • Нядзельны вечар з Уладзімірам Салаўёвым («Расія-1», 2012 г.)

Вядучы радыё праграм[правіць | правіць зыходнік]

Фільмаграфія[правіць | правіць зыходнік]

  1. 2000 — Агент нацыянальнай бяспекі 2 (тэлесерыял) — бізнесмен Лапацін
  2. 2004 — Толькі ты… ці багатая Ліза — тэлевядучы
  3. 2005 — Багіня прайм-тайма — камео
  4. 2006 — Парк савецкага перыяду — камео

Дыскаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • «Евангелие от Соловьёва» (2005, перавыдана ў 2007), ISBN 5-98720-006-7.
  • «Русская рулетка», Эксмо, 2006, ISBN 5-699-10164-0, 978-5-699-10164-1.
  • «Мы и Они. Краткий курс выживания в России», 2007, Эксмо, ISBN 978-5-699-22098-4.
  • «Апокалипсис от Владимира» (2007), Эксмо, ISBN 978-5-699-23434-9 — продолжение «Евангелия от Соловьёва».
  • «Путин. Путеводитель для неравнодушных» (2008), Эксмо, ISBN 978-5-699-23807-1.
  • «Хроники Второго пришествия» Эксмо, 544 с., 2008, ISBN 978-5-699-27022-4.
  • «Противостояние: Россия — США» (в соавторстве с Николаем Злобиным, 2009), ISBN 978-5-699-32158-2.
  • «Мы — русские! С нами Бог!» (2009), ISBN 978-5-699-37611-7.
  • «Соловьёв против Соловьёва. Худеть или не худеть?», Эксмо, 2009, ISBN 978-5-699-32605-1.
  • «Минус 80 килограммов! Кто больше?» Эксмо, переплёт твёрдый, 2009, 256 с., ISBN 978-5-699-32605-1.
  • «Путин — Медведев. Что дальше?» (в соавторстве с Николаем Злобиным) Эксмо, 384 с., 2010, ISBN 978-5-699-40992-1.
  • «1001 вопрос о прошлом, настоящем и будущем России» Эксмо-Пресс, 288 с., 2010, ISBN 978-5-699-43999-7.
  • «Русская рулетка. Заметки на полях новейшей истории» Эксмо-Пресс, 352 с., 2010, ISBN 978-5-699-42522-8.
  • «Манипуляции. Атакуй и защищайся!» Издательство: Эксмо, 2011 г., твёрдый переплёт, 352 с., тираж: 30100 экз., ISBN 978-5-699-43859-4
  • «Враги России» Издательство: Эксмо, 2011 г., твёрдый переплёт, 320 с., Формат 84x108/32 (130х205 мм), ISBN 978-5-699-52340-5
  • «Империя коррупции. Территория русской национальной игры» Издательство: Эксмо, 2012, ISBN 978-5-699-54425-7.

Зноскі

  1. ↑ а б https://lenta.ru/lib/14159311/
  2. ↑ Структура Расійскага яўрэйскага кангрэса Архівавана 24 лютага 2017. // Афіцыйны сайт РЭК
  3. ↑ а б Салаўёў Уладзімір Рудольфавіч. Чалавек з тэлевізара, «Рэха Масквы», 07.02.2004.
  4. ↑ «Панарама TV» Спб, № 37 (894) 2010.
  5. ↑ а б в «Распавядае мама», Біяграфія 1963—2005 Архівавана 20 верасня 2012..
  6. ↑ а б в Уладзімір Салаўёў: Я знайшоў каханне толькі ў трэцім шлюбе, «Камсамольская праўда», 18.01.2007.
  7. ↑ Уладзімір Салаўёў і Кацярына Шэўцова адзначаюць дзень нараджэння праграмы «Салаўіныя пошчакі» Архівавана 4 жніўня 2008.
  8. ↑ Уладзімір Салаўёў на сайце Moskva.fm(недаступная спасылка)
  9. ↑ За абразу мэра Самары Уладзімір Салаўёў заплаціць 70 тысяч рублёў
  10. ↑ абразіў_Азербайджан Яўрэі Азербайджана адказалі расійскаму журналісту(недаступная спасылка) — vesti.az
  11. ↑ Уладзімір Салаўёў у Лентапедыі
  12. ↑ "Уладзімір Салаўёў: Буду дома Дзедам Марозам і хутка постаці бацькам у сёмы раз!". Камсамольская праўда. 3 снежня 2009. Праверана 2011-09-19.
  13. ↑ Уладзімір Салаўёў. Шчасце. Рэха Масквы (14 лютага 2010 гады). Архівавана з першакрыніцы 25 жніўня 2011. Праверана 14 лютага 2010.
  14. ↑ Twitter / VRSoloviev: Сёння нарадзіўся
  15. ↑ Царква пайшла на дыялог з грамадствам Архівавана 7 красавіка 2012. Публікацыя на сайце радыёстанцыі «Весці ФМ» ад 2 красавіка 2012 гады
  16. ↑ Luca De Vito, Lucia Landoni. Oligarchi russi, sul lago di Como congelate ville da 8 milioni al presentatore tv Soloviev (італ.). La Repubblica (5 сакавіка 2022).
  17. ↑ Уладзімір Салаўёў прыходзіць на канал «Расія-1». Інтэрфакс (12 жніўня 2010). Праверана 12 жніўня 2010.
  18. ↑ Творчасць :: Уладзімір Салаўёў | ІМПЕРЫЯ МУЗЫКІ Менеджмент(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 15 студзеня 2013. Праверана 1 снежня 2012.
  19. ↑ OZON.ru — Кнігі | Рускія народныя казкі (аўдыёкніжка на 2 CD) | Купіць кнігі: інтэрнэт-крама / ISBN MEL CD 50 01255

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

q: Уладзімір Рудольфавіч Салаўёў у Вікіцытатніку
commons: Уладзімір Рудольфавіч Салаўёў на Вікісховішчы
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Уладзімір_Рудольфавіч_Салаўёў&oldid=4598064"