Умоўнае размеркаванне імавернасцей

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Умоўнае размеркаванне імавернасцей — размеркаванне выпадковай велічыні пры ўмове, што здзейснілася некаторая выпадковая падзея.

Азначэнне[правіць | правіць зыходнік]

Параўнанне шчыльнасці і ўмоўнай шчыльнасці (зверху), а таксама функцыі размеркавання і ўмоўнай функцыі размеркавання (знізу). Для прыкладу ўзята нармальнае размеркаванне і яно ж пры ўмове

Умоўная функцыя размеркавання[правіць | правіць зыходнік]

Умоўнай функцыяй размеркавання велічыні адносна падзеі называецца функцыя

азначаная, калі [1].

Умоўная шчыльнасць размеркавання[правіць | правіць зыходнік]

Калі абсалютна непарыўная, то існуе такая функцыя для якой выконваецца роўнасць

Гэтая функцыя завецца ўмоўнай шчыльнасцю размеркавання[1].

Для ўмоўнай шчыльнасці і функцыі размеркавання выконваюцца тыя ж уласцівасці, што і для звычайных шчыльнасці і фукнцыі размеркавання[1].

Умоўныя моманты выпадковай велічыні[правіць | правіць зыходнік]

Умоўнымі момантамі выпадковай велічыні называюцца моманты, вылічаныя на ўмоўнай функцыі размеркавання[1].

Адзін з такіх момантаў — умоўнае матэматычнае спадзяванне, што задаецца формулай[1]

Калі выпадковая велічыня зададзена на імавернаснай прасторы , то ўмоўнае матэматычнае спадзяванне можна запісаць як[2]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

  1. а б в г д Звяровіч 2013, с. 137
  2. Звяровіч 2013, с. 137-138

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Звяровіч Э. І., Радына А. Я. Элементы тэорыі імавернасцей. — Мінск: Беларусь, 2013. — ISBN 978-985-01-1043-5.