Моманты выпадковай велічыні

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Момант выпадковай велічыні — лікавая характарыстыка размеркавання выпадковай велічыні.

Азначэнне[правіць | правіць зыходнік]

Момантам парадку выпадковай велічыні адносна пункта завецца лік[1]

дзе  — матэматычнае спадзяванне. Кажуць, што момант існуе, калі існуе матэматычнае спадзяванне ў правай частцы роўнасці. Інакш кажуць, што момант не існуе.

Калі момант завецца пачатковым, а пры  — цэнтральным.

Абсалютным момантам завецца[2]

фактарыяльным момантам выпадковай велічыні называецца велічыня

калі матэматычнае спадзяванне ў правай частцы гэтай роўнасці існуе[3].

Для выпадковых вектараў існуе таксама паняцце змяшанага моманта. Велічыня завецца змяшаным пачатковым момантам, а  — змяшаным цэнтральным момантам парадку [4].

Прыклады[правіць | правіць зыходнік]

Матэматычнае спадзяванне[правіць | правіць зыходнік]

Першы пачатковы момант ёсць матэматычным спадзяваннем выпадковай велічыні.

Дысперсія[правіць | правіць зыходнік]

Другі цэнтральны момант завецца дысперсіяй выпадковай велічыні

Дысперсія — мінімальнае значэнне моманту другога парадку якое дасягаецца ў пункце [5].

Моманты другога парадку запісваюцца праз дысперсію як

Уласцівасці[правіць | правіць зыходнік]

  • Калі існуе момант -га парадку, то існуюць і ўсе моманты ніжэйшых парадкаў [6].
  • У сілу лінейнасці матэматычнага спадзявання цэнтральныя моманты можна запісаць праз пачатковыя, і наадварот[7]. Напрыклад:
дзе  — цэнтральны момант, а  — пачатковы момант парадку .

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Звяровіч Э. І., Радына А. Я. Элементы тэорыі імавернасцей. — Мінск: Беларусь, 2013. — ISBN 978-985-01-1043-5.
  • Г. Крамер. Математические методы статистики. — 2-е изд. — М.: Мир, 1975. — С. 196-197, 284. — 648 с.