Францішак Іванавіч Вісмонт

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Францішак Іванавіч Вісмант)
Францішак Іванавіч Вісмонт
Дата нараджэння 12 чэрвеня 1950(1950-06-12) (73 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці навуковец, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера паталагічная фізіялогія
Месца працы
Навуковая ступень доктар медыцынскіх навук (1990)
Навуковае званне
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Валерый Мікалаевіч Гурын
Узнагароды
медаль Францыска Скарыны
Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Францішак Іванавіч Вісмо́нт (12 чэрвеня 1950, Ліда, Гродзенская вобласць) — беларускі вучоны ў галіне фізіялогіі і паталогіі. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2004), доктар медыцынскіх навук (1990), прафесар (1997).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Мінскі дзяржаўны медыцынскі інстытут (1973). З 1976 года — у Беларускім дзяржаўным медыцынскім універсітэце малодшы навуковы супрацоўнік, асістэнт, дацэнт, прафесар, з 1996 года загадчык кафедры паталагічнай фізіялогіі[2].

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Работы ў галіне паталагічных механізмаў у ахоўна-прыстасоўвальных рэакцыях арганізма. Высветлена роля эндатаксінаміі ў фізіялогіі і паталогіі, ва ўзнікненні дызрэгуляцыйнай паталогіі, вывучаны механізмы парушэння і падтрымання сістэмных функцый арганізма, тэмпературнага гамеастазу, термарэзістэнтнасці ва ўзнікненні перадпаталагічных і паталагічных станаў, у патагенезе гіпертэрміі і ліхаманкавых станаў. Даказана рэгулятарная і патагенетычная ролю сістэмы арганічнага протэаліза і эндагенных інгібітараў протеиназ ў цэнтральных механізмах рэгуляцыі тэмпературы цела. Эксперыментальна ўстаноўлена значэнне ренінангеатэнзінавай сістэмы мозгу, эндагенных інгібітараў протэіназ ў механізмах развіцця ліхаманкавых станаў. Устаноўлена, што павышэнне актыўнасці альфа-антытрыпсіну ў крыві з’яўляецца важным патагенетычным фактарам эндатаксіны ліхаманкі. Паказаў цесную ўзаемасувязь паміж функцыянальнай актыўнасцю термарэгулятарных структур мозгу і ўзроўнем ў крыві эндагенных інгібітараў протэіназ, якія сінтэзуюцца гепатацітамі. Высветлена рэгулятарная роля гепатацытаў і клетак Купфера, іх дэтаксікаціоннай і эндатаксінааясшкоджваюшчай функцыі ў механізмах фарміравання тырэоіднага статусу арганізма і рэгуляцыі тэмпературы цела.

Аўтар больш за 260 навуковых прац, у тым ліку 2 манаграфій, 3 падручнікаў і 2 вынаходстваў.

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • Об участии пептидгидропаз мозга в центральных механизмах терморегуляции при перегревании и пирогеналовой лихорадке // Нейрогиптиды и терморегуляция. Мн., 1990.
  • Роль ренинангиотензиновой системы мозга в центральных механизмах терморегуляции при пирогеналовой лихорадке // Термофизиология. Мн., 1994. Вып.3.
  • Хроничекие поражения печени холестатической и токсической природы. Мн.: БДМУ, 2004 (в соавт.).
  • Зависимость терморегуляции от состояния детоксикационной функции печени и выраженности эндотосинемии // Нейрогуморальные механизмы регуляции функции в норме и патологии. Мн., 2007.
  • Патологическая анатомия и патологическая физиология. Мн.: Вышэйшая школа, 2007 (в соавт.).
  • Основы биоэтики. Мн.: Вышэйшая школа, 2010 (в соавт.).

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]