Харкаўскія пагадненні

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Харкаўскія пагадненні
Падпісанне пагаднення
Падпісанне пагаднення
Тып дагавора міжнародны
Дата падпісання 2010
Месца падпісання
Заканчэнне дзеяння 2017
Бакі Сцяг Украіны Украіна
Сцяг Расіі Расія
Мовы руская і украінская мова
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Харкаўскія пагадненні (укр.: Харківські угоди) — пагадненне паміж Украінай і Расійскай Федэрацыяй па пытаннях знаходжання Чарнаморскага флоту Расійскай Федэрацыі на тэрыторыі Украіны (у прэсе таксама Харкаўскія пагаднення, Харкаўскі пакт, пагадненне Януковіча-Мядзведзева), падпісанае 21 красавіка 2010 г. ў г. Харкаве прэзідэнтам Украіны Віктарам Януковічам і прэзідэнтам Расіі Дзмітрыем Мядзведзевым, згодна з якім тэрмін знаходжання Чарнаморскага флоту Расійскай Федэрацыі ў г. Севастопаль падоўжаны з 2017 г. да 2042 года з аўтаматычным падаўжэннем на 5 гадоў, калі кожны бок не выкажа пярэчанні.

Як паказана ў самім пагадненні, тэрмін знаходжання флоту павялічаны ў абмен на патанненне для Украіны расійскага газу шляхам прымянення зніжкі ў выглядзе анулявання мытных пошлін. Ратыфікаваная Вярхоўнай Радай Украіны і Дзяржаўнай думай Расійскай Федэрацыі 27 красавіка 2010 г. Ва Украіне дамоўленасці выклікалі абурэнне апазіцыі, эколагаў, мясцовых саветаў і грамадства ў цэлым. Большасць аналітыкаў расцанілі яе як супярэчнасць Канстытуцыі Украіны.

Умовы Пагаднення[правіць | правіць зыходнік]

На працягу 6 дзён пасля падпісання прэса і шырокая грамадскасць была пазбаўленыя магчымасці азнаёміцца ​​з афіцыйным тэкстам міжнароднай Дамовы да моманту яе ратыфікацыі[1] Вярхоўнай Радай Украіны 27 красавіка 2010 г..

У адпаведнасці з Пагадненнем, тэрмін знаходжання Чарнаморскага флоту Расійскай Федэрацыі падоўжаны на 25 гадоў, да 28 мая 2042 г. з наступным аўтаматычным падаўжэннем на наступныя пяцігадовыя перыяды, калі адзін з бакоў паведаміць пісьмова другому боку пра спыненне дзеяння Пагаднення не пазней, чым за адзін год да завяршэння тэрміну дзеяння. Аплата за знаходжанне флоту складаецца са штогадовых плацяжоў у 100 мільёнаў долараў ЗША, пачынаючы з 2017 года, а таксама з дадатковых сродкаў, што атрымліваюцца за кошт зніжэння з даты ўступлення ў сілу гэтага Пагаднення цаны ў памеры да 100 долараў ЗША ад усталяванай дзеючым кантрактам паміж НАК «Нафтагаз» Украіны і ААТ «Газпром», на кожную тысячу кубаметраў газу. Пры кошце 333 долара ЗША і вышэй за тысячу кубаметраў газу зніжэнне складзе 100 долараў ЗША, пры кошце ніжэй 333 долараў ЗША зніжэнне складзе 30 % ад такога кошту.

Ратыфікацыя[правіць | правіць зыходнік]

22 красавіка 2010 г. спікеры украінскага і расійскага парламентаў Уладзімір Літвін і Барыс Грызлоў дамовіліся пра сінхронную ратыфікацыю Пагаднення 27 красавіка 2010 г.[2].

Наступствы[правіць | правіць зыходнік]

Ратыфікацыя Пагаднення ва ўкраінскім парламенце стала кансалідуючым фактарам для апазіцыі[3], якая заявіла аб намеры пачаць бестэрміновыя акцыі пратэсту[4]. Прадстаўнікі ўкраінскай інтэлігенцыі, у прыватнасці, пісьменнікі і публіцысты Валерый Шаўчук, Уладзімір Яварыўскі, Юрый Андруховіч, Дзмітрый Паўлычка, Мікалай Рабчук, акадэмікі Іван Дзюба, Мікалай Жулынскі, Міраслаў Паповіч, грамадскія дзеячы Канстанцін Марозаў, Ляўко Лук’яненка, Багдан Гарынь, стварылі Народны камітэт абароны Украіны для каардынацыі дзеянняў грамадскасці па выразе пратэстаў супраць дзеянняў улады[5].

27 красавіка, выказваючы незадаволенасць дзеяннямі кіруючай кааліцыі, члены дэлегацыі Украіны ў Парламенцкай Асамблеі Рады Еўропы ад апазіцыі падчас прамовы Віктара Януковіча ў ПАСЕ, пакінулі сесійны зал ў знак пратэсту[6]. 5 мая падчас візіту міністра замежных спраў Украіны Канстанціна Грышчанка ў Нью-Ёрку ўкраінская дыяспара байкатавала запланаваную сустрэчу з міністрам, затое правяла акцыю пратэсту перад будынкам Пастаяннага прадстаўніцтва Украіны пры ААН[7].

11 мая Народны камітэт абароны Украіны правёў перад будынкам парламента ў Кіеве шматтысячныя акцыі пратэсту, падчас якіх людзі ў цывільным затрымалі 4 мітынгоўцаў ад ВА «Свабода»[8], а напярэдадні ДАІ не пускала ў сталіцу аўтобусы з прыхільнікамі апазіцыі[9]. У той дзень акцыі пратэсту прайшлі таксама ў Львове і Цярнопалі.

Дэнансацыі пагаднення[правіць | правіць зыходнік]

19 чэрвеня 2013 г. Вярхоўная Рада Украіны адхіліла законапраект, якім прадугледжвалася разарваць «Харкаўскае пагадненне»: «за» прагаласавалі толькі 152 народных дэпутата Украіны[10].

У 2014 г. пасля падзей Еўрамайдана і ваеннага ўварвання Расіі на тэрыторыю Украіны дэнансацыя Харкаўскага пагаднення стала магчымым[11][12][13].

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

  1. Закону України «Про ратифікацію Угоди між Україною та Російською Федерацією з питань перебування Чорноморського флоту Російської Федерації на території України»
  2. Литвин вже домовився з Гризловим про синхронну ратифікацію договорів (укр.)
  3. Опозиція заявляє, що вона згуртувалася для боротьби з владою (укр.)
  4. Тимошенко хоче новий Майдан? (укр.)
  5. Народний комітет порятунку України має почати з патріотичного просвітництва — Лук’яненко (укр.)
  6. Члени делегації України у ПАРЄ влаштували Януковичу демарш (укр.)
  7. Українська діаспора у США показала Грищенку, яка вона зла (фото) (укр.)
  8. Затримано учасників акції протесту під Верховною Радою (укр.)
  9. Автобуси з мітингувальниками не пускають до Києва Архівавана 5 сакавіка 2016. (укр.)
  10. Рада провалила денонсацію «харківських угод» — Українська правда (19.06.2013) (укр.)
  11. Гарань: Теоретично денонсація харківських угод можлива (укр.)
  12. Кличко вимагає оголосити загальну мобілізацію та денонсацію «харківських угод» (укр.)
  13. Три президенти України закликали владу розірвати «Харківські угоди» і підписати асоціацію з ЄС (укр.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]