Цай Юаньпэй

Цай Юаньпэй
Нараджэнне	11 студзеня 1868(1868-01-11) Шаасін[d], Кітай
Смерць	5 сакавіка 1940(1940-03-05) (72 гады) ці 5 мая 1940(1940-05-05) (72 гады) Ганконг, Брытанская імперыя, Вялікабрытанія
Месца пахавання	Aberdeen Chinese Permanent Cemetery[d]
Жонка	Zhou Jun[d]
Дзеці	Cai Wei​lian[d]
Партыя	Гаміньдан Тунмэнхой[d] Guangfuhui[d]
Член у	Кітайская акадэмія навук
Адукацыя	Лейпцыгскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	цзіньшы[d]
Месца працы	Пекінскі ўніверсітэт Шанхайскі ўніверсітэт транспарту[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Цай Юаньпэй (кіт. 蔡元培, піньінь Cài Yuánpéi, 11 студзеня 1868 — 5 сакавіка 1940) — кітайскі дзяржаўны дзеяч, навуковец, перакладчык і педагог. Міністр асветы Кітайскай Рэспублікі, заснавальнік і першы прэзідэнт Акадэміі Сініка, рэктар Пекінскага універсітэта.

Біяграфія

Нарадзіўся 11 студзеня 1868 года ў павеце Шаньінь правінцыі Чжэцзян дзяржавы Вялікая Цын у сям’і банкаўскага службоўца.

У 22 гады атрымаў ступень цзіньшы і стаў членам акадэміі Ханьлінь.

У 1907 годзе паехаў у Германію і паступіў у Лейпцыгскі ўніверсітэт, дзе вывучаў філасофію, эстэтыку, антрапалогію і эксперыментальную псіхалогію. Займаўся перакладамі з нямецкай на кітайскую.

У 1911 годзе вярнуўся ў Кітай.

З 3 студзеня па 14 ліпеня 1912 года быў міністрам асветы Кітайскай рэспублікі. Адыграў вырашальную ролю ў правядзенні рэформы адукацыі ў 1912 годзе, спрыяў развіццю ў Кітаі жаночай адукацыі. Падаў у адстаўку з-за неўхвалення палітыкі Юань Шыкая.

У 1913 годзе з’ехаў ва Францыю, дзе заняўся вывучэннем французскай мовы, а таксама дапамагаў у арганізацыі Кітайска-французскай адукацыйнай асацыяцыі.

У 1916 годзе вярнуўся ў Кітай, дзе заняў пасаду рэктара Пекінскага ўніверсітэта, які займаў да 1926 года.

У 1928 годзе прыняў удзел у стварэнні Акадэміі Сініка і стаў яе першым прэзідэнтам.

У 1936 годзе захварэў і адышоў ад грамадскага жыцця.

Пайшоў з жыцця 5 сакавіка 1940 года ў Ганконгу.

• 
  Бюст Цай Юаньпэя на тэрыторыі Пекінскага ўніверсітэта