Шылка (горад)

Шылка
Герб	Сцяг
Краіна	Расія
Суб’ект федэрацыі	Забайкальскі край
Муніцыпальны раён	Шылкінскі раён[d]
Каардынаты	51°51′00″ пн. ш. 116°02′00″ у. д.HGЯO
Заснаваны	1897
Горад з	1951
Плошча	43 км²;
Вышыня цэнтра	490 м
Насельніцтва	12 663 чал. (1 студзеня 2018);
Часавы пояс	YAKT і IRKT
Тэлефонны код	30244
Паштовыя індэксы	673370
Код АКАТП	76254501000
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Шы́лка (руск.: Ши́лка^[3]) — горад (з 1951 года) у Расіі, адміністрацыйны цэнтр Шылкінскага раёна Забайкальскага края. Насельніцтва 14,5 тыс. чал. (2005). Заснаваны ў 1897 годзе.

Горад размешчаны ў даліне ракі Шылка (левы прыток Амура), за 248 км ад Чыты. Чыгуначная станцыя на Транссібірскай магістралі.

Насельніцтва

Год	Колькасць
2018	12 663	^[1]

Вядомыя асобы

Леанід Яўгенавіч Землякоў (нар. 1939) — беларускі палітолаг, філосаф. Доктар палітычных навук (2000), кандыдат філасофскіх навук (1972), прафесар (2001).

Зноскі

↑ ^а ^б 26. Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2018 года — Federal State Statistics Service. Праверана 23 студзеня 2019.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2624680"></a>
↑ ^а ^б Russian Federal Law of 30.12.2015, No. 453 — 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q41806465"></a>
↑ ГНР 2008.

Літаратура

Ши́лка // Географические названия Росии: Топонимический словарь: более 4000 единиц / Е. М. Поспелов. — М.: АСТ; Астрель, 2008. — С. 500. — 523 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-5-17-054966-5 (Аст), ISBN 978-5-271-20728-0 (Астрель). (руск.)
Ши́лка // Т. 29. Чаган — Экс-ле-Бен. — М. : Советская энциклопедия, 1978. — С. 399. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
Ши́лка // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 556. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
Ши́лка // Географические названия мира: Топонимический словарь: Ок. 5000 единиц (руск.) / Е. М. Поспелов; Отв. ред. P. A. Агеева. — 2-е изд., стереотип.. — М.: Русские словари: ООО «Издательство Астрель»: ООО «Издательство ACT», 2002. — С. 473. — 512 с. — ISBN 5-17-001389-2 (ООО «Издательство ACT»), ISBN 5-271-00446-5 (ООО «Издательство Астрель»), ISBN 5-93259-014-9 (Издательство «Русские словари»).

[_b58ef8497511dca6-1] а ^б 26. Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2018 года — Federal State Statistics Service. Праверана 23 студзеня 2019.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2624680"></a>

[_9d5f17473d77dc5e-2] а ^б Russian Federal Law of 30.12.2015, No. 453 — 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q41806465"></a>

[FOOTNOTEГНР2008-3] ГНР 2008.

[1]

[2]

[3]

Забайкальскі край
Раёны	Агінскі Акшынскі Алавянінскі Аляксандрава-Заводскі Анонскі Балейскі Борзінскі Газімура-Заводскі Дульдургінскі Забайкальскі Каларскі Калганскі Карымскі Краснакаменскі Красначыкойскі Кырынскі Магайтуйскі Магочынскі Нерчынска-Заводскі Нерчынскі Прыаргунскі Пятроўск-Забайкальскі Срэценскі Тунгакочанскі Тунгіра-Алёкмінскі Улётаўскі Хілокскі Чарнышэўскі Чыцінскі Шалапугінскі Шылкінскі
Гарады	Балей Борзя Краснакаменск Магоча Нерчынск Пятроўск-Забайкальскі Срэценск Хілок Чыта Шылка
Пгт	Агінскае Аксёнава-Зілаўскае Алавяная Амазар Арлоўскі Атаманаўка Букачача Вяршына-Дарасунскі Горны Давенда Дарасун Драваная Жырэкен Забайкальск Залатарэчанск Ітака Какуй Калангуй Карымскае Клічка Ключаўскі Ксеньеўка Курорт-Дарасун Магзон Магойтуй Навапаўлаўка Новая Чара Новаарлоўск Новакручынінскі Первамайскі Прыаргунск Прыіскавы Усць-Карск Халбон Чарнышэўск Шэрлавая Гара Яснагорск
Сёлы — цэнтры раёнаў	Акша Аляксандраўскі Завод Верх-Усуглі Газімурскі Завод Дульдурга Калга Красны Чыкой Кыра Нерчынскі Завод Ніжні Цасучэй Тупік Улёты Чара Шалапугіна