(144) Вібілія
Выгляд
(144) Вібілія | |
---|---|
Адкрыццё | |
Першаадкрывальнік | К. Г. Ф. Петэрс |
Месца выяўлення | Клінтан |
Дата выяўлення | 3 чэрвеня 1875 |
Эпанім | Vibilia[d] |
Альтэрнатыўныя абазначэнні | A875 LA[1] |
Арбітальныя характарыстыкі | |
JD 2456000.5 |
|
Эксцэнтрысітэт (e) | 0,2363077 |
Вялікая паўвось (a) |
397,12 млн км (2,6545862 а.а.) |
Перыгелій (q) |
303,278 млн км (2,027287 а.а.) |
Афелій (Q) |
490,963 млн км (3,2818854 а.а.) |
Перыяд абарачэння (P) | 1 579,769 сут (4,325 г) |
Сярэдняя арбітальная скорасць | 18,023 км/с |
Схіленне (i) | 4,80741° |
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) | 76,44752° |
Аргумент перыгелія (ω) | 293,39289° |
Сярэдняя анамалія (M) | 359,64846° |
Фізічныя характарыстыкі | |
Дыяметр | 142,38 км |
Маса | 3×1018 кг |
Шчыльнасць | 2,000 г/см³ |
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні | 0,0396 м/с² |
2-я касмічная скорасць | 0,0750 км/с |
Перыяд вярчэння | 13,819 гад |
Спектральны клас | C |
Абсалютная зорная велічыня | 7,91m |
Альбеда | 0,0597 |
Сярэдняя тэмпература паверхні | 171 К (−102 °C) |
(144) Вібілія (лац.: Vibilia) — даволі вялікі астэроід галоўнага пояса, прыналежным да цёмнага спектральнага класа C, з прычыны чаго яго паверхня багатая рознымі простымі вугляроднымі злучэннямі. Вібілія ўзначальвае аднайменнае сямейства астэроідаў і з’яўляецца адзіным буйным астэроідам гэтага сямейства. Гэты астэроід быў выяўлены 3 чэрвеня 1875 года германа-амерыканскім астраномам К. Г. Ф. Петэрсам у Клінтане, ЗША і названы ў гонар старажытнарымскай багіні вандраванняў Вібіліі, у сувязі з тым, што Петэрс незадоўга да адкрыцця вярнуўся з падарожжа па ўсім свеце, каб назіраць праходжанне Венеры па дыску Сонца[2].
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Зноскі
- ↑ JPL Small-Body Database Праверана 16 кастрычніка 2023.
- ↑ Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 28. — ISBN 3-540-00238-3.