Норкі добра прыстасаваныя да жыцця каля вады. Маюць гнуткае цела, даўжыня якога 25-43 см, масаю 0,5-1,1 кг, самкі менш самцоў. Галава выцягнутая, з маленькімі круглявымі вушамі. Канечнасці кароткія, паміж пальцамі лап маюцца невялікія перапонкі, якія дапамагаюць жывёлам плаваць. Афарбоўка цела еўрапейскай норкі вар'іруе ад рудавата-бурага да цёмна-карычневага. Адметнай асаблівасцю гэтага віду норак з'яўляецца наяўнасць на канцы пысы белай плямы.
Сучасны арэал еўрапейскай норкі ў Еўропе гэта некалькі ізаляваных папуляцый: на паўночным усходзе Іспаніі і паўднёвым захадзе Францыі, у дэльце р. Дунай і цэнтры еўрапейскай часткі Расіі. У Беларусі ў 1980-90-х гадах былі выяўлены 3 лакальныя папуляцыі еўрапейскай норкі: у вярхоўях р. Ловаці, Лучосы і Сцвігі; магчыма ўжо знікла.
Выцясняецца акліматызаванай амерыканскай норкай. Папуляцыя еўрапейскай норкі адноўлена на астравах Хіюмаа і Саарэмаа, дзе амерыканскую норку штучна вынішчылі.
Ежу здабывае ў вадзе. Ва ўмовах Беларусі асноўным кормам еўрапейскай норкі на рэках з'яўляюцца жабы, дробныя сысуны і рыба невялікіх памераў. Сярод відаў рыб звычайна спажываюцца акунь, плотка, дробны шчупак, уюн і інш. Акрамя таго, у рацыён еўрапейскай норкі ўваходзяць птушкі, рачныя ракі, малюскі.
Рэверс юбілейнай манеты «Чырвоны Бор» з выявай норкі еўрапейскай
_rv.gif)
