Ігнацій Баганосец

Айцы Царквы Ігнацій Баганосец
грэч. Ιγνάτιος ο Θεοφόρος
епіскап 69 — 107
Папярэднік	Evodius[d]
Пераемнік	Herodion of Antioch[d]
Дзейнасць	багаслоў, прэсвітар
Нараджэнне	каля 35 Сірыя, Старажытны Рым
Смерць	магчыма 108 Рым, Рымская імперыя
Пахаванне	Сабор Святога Пятра
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ігнацій Баганосец (каля 30 года, Сірыя, Старажытны Рым — 20 снежня каля 107 года, Рым) — адзін з першых сведкаў Хрыста. Біскуп Антыёхіі.

Біяграфія

Яго называлі Тэафорас (стар.-грэч.: Θεοφόρος) — «той, хто нясе Бога», або «несены Богам», звязваючы гэта з тым, што ён быў тым дзіцем, якога Хрыстос, узяўшы на рукі, паставіў перад вучнямі са словамі: «Хто прыме адно з такіх дзяцей у імя Маё, той Мяне прымае» (гл. Мк 9, 36–37).

Быў вучнем святога Яна Багаслова і на працягу сарака гадоў з’яўляўся біскупам Антыёхіі, у той час значнага горада ў Малой Азіі на тэрыторыі сучаснай Турцыі.

Пры цэзары Траяне быў асуджаны на смерць і разам з іншымі хрысціянамі высланы ў Рым. Падчас гэтага падарожжа ён напісаў сем «святых лістоў», у якіх звяртаўся да хрысціянскіх супольнасцяў у розных гарадах. Менавіта ў гэтых лістах упершыню з’яўляецца паняцце «Каталіцкі Касцёл». Ён таксама пісаў сваім братам у веры. У сталіцы імперыі на арэне Калізея быў аддадзены на разарванне дзікім звярам.