Physarella oblonga — від слізевікоў атраду Physarida і адзіны від роду Physarella . Шырока распаўсюджаны ва ўсім свеце, але вядомы толькі з вельмі адзінкавых знаходак у Еўропе; галоўным чынам ён сустракаецца ў ЗША і тропіках.
Плазмодый жоўты або белы. Спаракарпіі стаяць групамі вертыкальна, звычайна маюць ножкі і глыбока ўцягнуты на верхавіне або ўтвараюць плазмадыякарпіі . Яны сядзяць на карычневых да чырванавата-карычневых сцеблах вышынёй да 3 міліметраў і дыяметрам да 0,5 міліметра. Спаракарпіі полыя і падоўжна-кудзелістыя, звонку маршчыністыя і маюць некалькі карычняватых вапнавых зерняў. Яны маюць дыяметр ад 0,6 да 1,5 міліметраў і агульную вышыню да 4 міліметраў. Гіпаталалус ад карычневага да чорна-карычневага, і яго працягласць абмежаваная непасрэдна асновай сцябла[1].
Перыдый макраскапічна шэры, ад вохрыстага да аліўкавага колеру, ад бясколернага да светла-жоўтага ў праходзячым святле і пакрыты вапнавымі лускавінкамі ад бялёсага да жоўта-карычневага колеру. Ён нераўнамерна раскрываецца долямі і загінаецца да сцябла; унутраная частка застаецца пастаянна прымацаванай да кончыка сцябла ў выглядзе полай светла-жаўтлява-карычневай псеўдакалумелы[1].
Капіліцый складаецца з тонкіх, напаўпразрыстых і проста разгалінаваных нітак таўшчынёй каля 1 мікраметра, якія праходзяць праз увесь спаракарпій і маюць асобныя вапнавыя патаўшчэнні, а таксама шыпападобныя элементы, якія прылягаюць да ўнутранай часткі перыдыя і выступаюць унутр сценкі спаракарпіяў, якія маюць да 200 мікраметраў у даўжыню і 50 мікраметраў у шырыню. Споры памерам ад 7 да 8, радзей да 9 мікраметраў, цёмна-карычневыя ў масе, светла-карычневыя ў праходным святле, дробнабарадаўчатыя на паверхні з выразнымі групамі больш цёмных бародавак[1].
Physarella oblonga быў выяўлены ва ўсім свеце. Аднак у Еўропе ён сустракаўся толькі зрэдку (Бельгія, Францыя, Італія, Іспанія, Партугалія). Іншыя знаходкі паходзяць з Эквадора, Індыі, Шры-Ланкі, Паўднёва-Усходняй Азіі, Кітая, Японіі, Аўстраліі, а таксама ЗША і Карыбскага басейна. Асноўны ачаг іх з’яўлення — ЗША і тропікі[1].
Слізевік сустракаецца на мёртвай драўніне і апалым лісці, звязаны з Cribraria violacea[1].
Від быў першапачаткова апісаны ў 1873 годзе як Trichamphora oblonga. З 1882 года ўваходзіць у асобны род Physarella[1].
Зноскі
- ↑ а б в г д е
Hermann Neubert, Wolfgang Nowotny, Karlheinz Baumann, Heidi Marx: Die Myxomyceten Deutschlands und des angrenzenden Alpenraumes unter besonderer Berücksichtigung Österreichs. Bd. 2, Karlheinz Baumann Verlag, Gomaringen 2000, ISBN 3-929822-01-6, S. 223—224.
