Кітайскае пісьмо: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
дрНяма тлумачэння праўкі |
гл. мой каментарый на старонцы абмеркавання |
||
| Радок 30: | Радок 30: | ||
</ref>. |
</ref>. |
||
Кітайскую пісьменнасць звычайна называюць іерагліфічнай або ідэаграфічнай. Яна карэнным чынам адрозніваецца ад [[алфавіт]]най тым, што кожны знак акрамя гукавога (фанетычнага) значэння мае яшчэ і нейкае сэнсавае значэнне. Кітайскае пісьмо, як і ўвогуле большасць іерагліфічных пісьменнасцей, адметнае велізарнай колькасцю знакаў. У слоўніку Кансі налічваецца каля 47035 кітайскіх іерогліфаў, хоць большасць з іх рэдка ўжываецца і ў звычайных сучасных тэкстах амаль не сустракаецца. Такія рэдкаўжывальныя знакі назапашваліся на працягу гісторыі і ў свой час абазначалі рэчы і паняцці, якія пасля выйшлі з ужытку. Лічыцца, што для таго, каб разумець сучасныя кітайскія тэксты, дастаткова ведаць 3000-4000 найбольш ужывальных іерогліфаў.<ref>Norman, Jerry (2005). «[http://www.askasia.org/teachers/essays/essay.php?no=101 Chinese Writing: Transitions and Transformations]». От 2006-12-11</ref> |
Кітайскую пісьменнасць звычайна называюць іерагліфічнай або ідэаграфічнай. Яна карэнным чынам адрозніваецца ад [[алфавіт]]най тым, што кожны знак акрамя гукавога (фанетычнага) значэння мае яшчэ і нейкае сэнсавае значэнне{{fact}}. Кітайскае пісьмо, як і ўвогуле большасць іерагліфічных пісьменнасцей, адметнае велізарнай колькасцю знакаў. У слоўніку Кансі налічваецца каля 47035 кітайскіх іерогліфаў, хоць большасць з іх рэдка ўжываецца і ў звычайных сучасных тэкстах амаль не сустракаецца. Такія рэдкаўжывальныя знакі назапашваліся на працягу гісторыі і ў свой час абазначалі рэчы і паняцці, якія пасля выйшлі з ужытку. Лічыцца, што для таго, каб разумець сучасныя кітайскія тэксты, дастаткова ведаць 3000-4000 найбольш ужывальных іерогліфаў.<ref>Norman, Jerry (2005). «[http://www.askasia.org/teachers/essays/essay.php?no=101 Chinese Writing: Transitions and Transformations]». От 2006-12-11</ref> |
||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
Версія ад 10:55, 15 чэрвеня 2013
| Кітайскае пісьмо | |
|---|---|
 Злева: Кітайскія іерогліфы ў традыцыйным напісанні. Справа: тыя ж іерогліфы ў спрошчаным напісанні. |
|
| Тып пісьма | Ідэаграфічнае |
| Мовы | Кітайская, японская, раней таксама в'етнамская і карэйская |
| Тэрыторыя | Кітайская Народная Рэспубліка, Кітайская Рэспубліка, Японія, Сінгапур, Малайзія |
| Гісторыя | |
| Месца ўзнікнення | Кітай |
| Стваральнік | Цан Цэ[d] |
| Дата стварэння | каля 2000 года да н. э. |
| Перыяд | Прыкладна з 2000 года да н. э. — дагэтуль |
| Найстаражытны дакумент | цзягувэнь |
| Роднасныя | Карэйскае (хангыль), японскае пісьмо |
| Уласцівасці | |
| Напрамак пісьма | злева направа, зверху ўніз, раней — справа налева |
| Знакаў | Каля 60 тыс. |
| Дыяпазон Юнікода | U+4E00…U+9FA5, U+20000…U+2A6D6 і інш. |
| ISO 15924 | Hani |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Кітайскае пісьмо ці Пісьмо Хань (спрошчаны кітайскі: 汉字, традыцыйны кітайскі: 漢字, піньінь: Hanzi) — сімвалы, якія выкарыстоўваліся ў пісьмовай кітайскай (hanzi — ханьцзі), японскай (kanji — кандзі), радзей у карэйскай (hanja — ханча), і ў в'етнамскай (hán tự — хан ты), а таксама ў іншых мовах. Кітайскія іерогліфы таксама вядомы як сінаграфы, а кітайская пісьменнасць — як сінаграфія. У кантэксце інтэрнацыяналізацыі, пісьменнасці, заснаваныя на кітайскай, называюць CJK (англ.: Chinese, Japanese, Korean) або CJKV (з дабаўленнем англ.: Vietnamese).
Узрост кітайскай пісьменнасці пастаянна ўдакладняецца. У 1962 годзе пры раскопках неалітычнага паселішча Цзяху на рацэ Хуанхэ былі выяўлены надпісы на панцырах чарапах, якія нагадваюць па напісанні найстаражытнейшыя кітайскія іерогліфы. Піктаграмы адносяць да 4 тысячагоддзя да н.э., гэта значыць што яны старажытнейшыя за шумерскую пісьменнасць[1]. Ранейшы вядомы даследчык кітайскай пісьменнасці Тан Лань выказваў здагадку, што кітайская іерогліфіка ўзнікла дзесьці 4—5 тысячагоддзяў назад[2].
Кітайскую пісьменнасць звычайна называюць іерагліфічнай або ідэаграфічнай. Яна карэнным чынам адрозніваецца ад алфавітнай тым, што кожны знак акрамя гукавога (фанетычнага) значэння мае яшчэ і нейкае сэнсавае значэнне[крыніца?]. Кітайскае пісьмо, як і ўвогуле большасць іерагліфічных пісьменнасцей, адметнае велізарнай колькасцю знакаў. У слоўніку Кансі налічваецца каля 47035 кітайскіх іерогліфаў, хоць большасць з іх рэдка ўжываецца і ў звычайных сучасных тэкстах амаль не сустракаецца. Такія рэдкаўжывальныя знакі назапашваліся на працягу гісторыі і ў свой час абазначалі рэчы і паняцці, якія пасля выйшлі з ужытку. Лічыцца, што для таго, каб разумець сучасныя кітайскія тэксты, дастаткова ведаць 3000-4000 найбольш ужывальных іерогліфаў.[3]
Зноскі
- ↑ Самые древние письмена давали прямую связь с небесами — Грани. Ру
- ↑ Софронов М. В., Китайское языкознание в 50-80-хх гг.// Новое в зарубежной лингвистике, вып. XXII, Языкознание в Китае, М., 1989.
- ↑ Norman, Jerry (2005). «Chinese Writing: Transitions and Transformations». От 2006-12-11
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Кітайскае пісьмо- Найбольш ужывальныя кітайскія іерогліфы (англ.)
- Кітайскі слоўнік з сістэмай распазнавання знакаў, напісаных ад рукі
