Антон Андрэевіч Сокал-Кутылоўскі: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
вікіфікацыя, афармленне
Радок 1: Радок 1:
[[Выява:Mogila Antoniego Sokol-Kutylowskiego.jpg|thumb|250px|Магіла Антона Сокала-Кутылоўскага]]
[[Выява:Mogila Antoniego Sokol-Kutylowskiego.jpg|thumb|250px|Магіла Антона Сокала-Кутылоўскага]]


'''Антон Андрэевіч СОКАЛ-КУТЫЛОЎСКІ''' ({{ДН|7|2|1892}}, хутар Чырвоная Горка Пінскага павета Мінскай губерні, цяпер [[Лунінецкі раён]] [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай вобл.]] — {{ДС|7|3|1983}}, [[Шчэцін]], [[Польшча]]), грамадскі і ваенны дзеяч, мемуарыст.
'''Антон Андрэевіч Сокал-Кутылоўскі''' ({{ДН|7|2|1892}}, хутар Чырвоная Горка Пінскага павета [[Мінская губерня|Мінскай губерні]], цяпер [[Лунінецкі раён]] [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай вобл.]] — {{ДС|7|3|1983}}, [[Шчэцін]], [[Польшча]]), грамадскі і ваенны дзеяч, мемуарыст.


У 1910 скончыў Панявежскую настаўніцкую семінарыю. Настаўнічаў у школах [[Літва|Літвы]]. У 1913-15 вучыўся на Петраградскіх політэхнічных курсах. З 1915 у арміі. Скончыў Казанскае ваеннае вучылішча. Накіраваны прапаршчыкам на фронт. Ваяваў у [[Галіцыя|Галіцыі]] і пад [[Вільня]]й. Капітан.
У 1910 годзе скончыў Панявежскую настаўніцкую семінарыю. Настаўнічаў у школах [[Літва|Літвы]]. У 1913—1915 гг. вучыўся на Петраградскіх політэхнічных курсах. З 1915 г. у арміі. Скончыў Казанскае ваеннае вучылішча. Накіраваны прапаршчыкам на фронт. Ваяваў у [[Галіцыя|Галіцыі]] і пад [[Вільня]]й. Капітан.


З 1917 жыў на сваім хутары. У жніўні [[1918]] выехаў у [[Растоў-на-Доне]]; уступіў у армію генерала Дзянікіна. Потым вярнуўся дадому, быў прызваны ў Чырвоную Армію, адкуль уцёк і перайшоў у армію генерала Юдзеніча, якая дзейнічала ў [[Эстонія|Эстоніі]]. Летам [[1920]] вярнуўся ў [[Беларусь]]. У снежні 1920 узначаліў Слуцкую брыгаду. Пасля падаўлення [[Слуцкае паўстанне|Слуцкага паўстання]] разам з брыгадай перайшоў савецка-польскую мяжу і да мая [[1921]] быў інтэрнаваны.
З 1917 года жыў на сваім хутары. У жніўні [[1918]] г. выехаў у [[Растоў-на-Доне]]; уступіў у армію генерала Дзянікіна. Потым вярнуўся дадому, быў прызваны ў Чырвоную Армію, адкуль уцёк і перайшоў у армію генерала Юдзеніча, якая дзейнічала ў [[Эстонія|Эстоніі]]. Летам [[1920]] г. вярнуўся ў [[Беларусь]]. У снежні 1920 г. узначаліў Слуцкую брыгаду. Пасля падаўлення [[Слуцкае паўстанне|Слуцкага паўстання]] разам з брыгадай перайшоў савецка-польскую мяжу і да мая [[1921]] г. быў інтэрнаваны.


У 1921-39 быў праваслаўным святаром, настаўнічаў.
У 1921—1939 гг. быў праваслаўным святаром, настаўнічаў.


Арыштаваны 19.6.1941 у [[Германія|Германіі]]. Здолеў вызваліцца пасля пачатку вайны. З кастрычніка [[1941]] да ліпеня [[1944]] працаваў школьным інспектарам у [[Ганцавічы|Ганцавічах]], удзельнік нацыянальнага падполля. Падпалкоўнік [[Беларуская краёвая абарона|Беларускай краёвай абароны]].
Арыштаваны 19.6.1941 у [[Германія|Германіі]]. Здолеў вызваліцца пасля пачатку вайны. З кастрычніка [[1941]] да ліпеня [[1944]] г. працаваў школьным інспектарам у [[Ганцавічы|Ганцавічах]], удзельнік нацыянальнага падполля. Падпалкоўнік [[Беларуская краёвая абарона|Беларускай краёвай абароны]].


Арыштаваны 30.4.[[1945]]. Да лістапада 1947 знаходзіўся ў Паўночнапячэрскім лагеры. 20.4.1948 Ваенным трыбуналам войск МУС БВА асуджаны на 25 гадоў турмы. Вызвалены ў лістападзе [[1957]] па амністыі.
Арыштаваны 30.4.[[1945]]. Да лістапада 1947 г. знаходзіўся ў Паўночнапячэрскім лагеры. 20.4.1948 Ваенным трыбуналам войск МУС БВА асуджаны на 25 гадоў турмы. Вызвалены ў лістападзе [[1957]] г. па амністыі.


Апошнія гады правёў у Шчэціне. Напісаў успаміны пра Слуцкае паўстанне 1920.
Апошнія гады правёў у Шчэціне. Напісаў успаміны пра Слуцкае паўстанне 1920.


== Літаратура ==
{{літ|1=|Грынь А., Міхнюк У. Следству вядома…: (Па старонках справы А. Сокал-Кутылоўскага з архіва КДБ) // Полымя. 1994, № 11| Як судзілі Антона Сокал-Кутылоўскага: Жыцьцярыс… Берасьце, 2000| ЭГБ, т. 6-1.|Від=Б}}
* ''Грынь А., Міхнюк У.'' Следству вядома…: (Па старонках справы А. Сокал-Кутылоўскага з архіва КДБ) // Полымя. 1994, № 11.
* Як судзілі Антона Сокал-Кутылоўскага: Жыцьцярыс… Берасьце, 2000.
* {{кніга|загаловак=Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. Т. 6 Кн. 1. Пузелі — Усая|адказны=Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.|месца=Мн.|выдавецтва=БелЭн|год=2001|том=6. Кн.1|старонкі=|старонак=592|isbn=985-11-0214-8|тыраж=10 000}}


== Спасылкі ==
=== У Сеціве ===
* [http://pakutniki.narod.ru/ Пакутнікі Беларусі]
* [http://pakutniki.narod.ru/ Пакутнікі Беларусі]
* [http://adradjency.narod.ru/nashaniusky/sokal.html СОКАЛ-КУТЫЛОЎСКІ Антон Андрэевіч]
* [http://adradjency.narod.ru/nashaniusky/sokal.html СОКАЛ-КУТЫЛОЎСКІ Антон Андрэевіч]

Версія ад 21:23, 9 красавіка 2015

Магіла Антона Сокала-Кутылоўскага

Антон Андрэевіч Сокал-Кутылоўскі (7 лютага 1892, хутар Чырвоная Горка Пінскага павета Мінскай губерні, цяпер Лунінецкі раён Брэсцкай вобл. — 7 сакавіка 1983, Шчэцін, Польшча), грамадскі і ваенны дзеяч, мемуарыст.

У 1910 годзе скончыў Панявежскую настаўніцкую семінарыю. Настаўнічаў у школах Літвы. У 1913—1915 гг. вучыўся на Петраградскіх політэхнічных курсах. З 1915 г. у арміі. Скончыў Казанскае ваеннае вучылішча. Накіраваны прапаршчыкам на фронт. Ваяваў у Галіцыі і пад Вільняй. Капітан.

З 1917 года жыў на сваім хутары. У жніўні 1918 г. выехаў у Растоў-на-Доне; уступіў у армію генерала Дзянікіна. Потым вярнуўся дадому, быў прызваны ў Чырвоную Армію, адкуль уцёк і перайшоў у армію генерала Юдзеніча, якая дзейнічала ў Эстоніі. Летам 1920 г. вярнуўся ў Беларусь. У снежні 1920 г. узначаліў Слуцкую брыгаду. Пасля падаўлення Слуцкага паўстання разам з брыгадай перайшоў савецка-польскую мяжу і да мая 1921 г. быў інтэрнаваны.

У 1921—1939 гг. быў праваслаўным святаром, настаўнічаў.

Арыштаваны 19.6.1941 у Германіі. Здолеў вызваліцца пасля пачатку вайны. З кастрычніка 1941 да ліпеня 1944 г. працаваў школьным інспектарам у Ганцавічах, удзельнік нацыянальнага падполля. Падпалкоўнік Беларускай краёвай абароны.

Арыштаваны 30.4.1945. Да лістапада 1947 г. знаходзіўся ў Паўночнапячэрскім лагеры. 20.4.1948 Ваенным трыбуналам войск МУС БВА асуджаны на 25 гадоў турмы. Вызвалены ў лістападзе 1957 г. па амністыі.

Апошнія гады правёў у Шчэціне. Напісаў успаміны пра Слуцкае паўстанне 1920.

Літаратура

  • Грынь А., Міхнюк У. Следству вядома…: (Па старонках справы А. Сокал-Кутылоўскага з архіва КДБ) // Полымя. 1994, № 11.
  • Як судзілі Антона Сокал-Кутылоўскага: Жыцьцярыс… Берасьце, 2000.
  • Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. Т. 6 Кн. 1. Пузелі — Усая / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 6. Кн.1. — 592 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0214-8.

Спасылкі

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Антон_Андрэевіч_Сокал-Кутылоўскі&oldid=1947130"