Аляксандр Серафімавіч Серафімовіч: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Artificial123 (размовы | уклад)
 
Радок 6: Радок 6:
== Біяграфія ==
== Біяграфія ==


Нарадзіўся 7 (19) студзеня [[1863]] года ў станіцы [[Ніжне-Курмаярская|Ніжнекурмаярскай]] (цяпер [[Цымлянскі раён (Растоўская вобласць)|Цымлянскага раёна]] [[Растоўская вобласць|Растоўскай вобласці]]). Бацька — [[донскі казак]], быў палкавым скарбнікам, есавулам Войска Донскага. Дзіцячыя гады правёў у Польшчы, дзе служыў яго бацька. У 1873 годзе вярнуўся з сям'ёй на Дон у станіцу Усць-Мядзведзіцкую.
Нарадзіўся 7 (19) студзеня [[1863]] года ў станіцы [[Ніжне-Курмаярская|Ніжнекурмаярскай]] (цяпер [[Цымлянскі раён (Растоўская вобласць)|Цымлянскага раёна]] [[Растоўская вобласць|Растоўскай вобласці]]). Бацька — [[данскі казак]], быў палкавым скарбнікам, есавулам Войска Донскага. Дзіцячыя гады правёў у Польшчы, дзе служыў яго бацька. У 1873 годзе вярнуўся з сям'ёй на Дон у станіцу Усць-Мядзведзіцкую.


Скончыў Усць-Мядзведзіцкую гімназію (1883). Паступіўшы ў 1883 у [[Пецярбургскі ўніверсітэт]], на [[Фізіка-матэматычны факультэт Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта|фізіка-матэматычны факультэт]], Аляксандр Папоў трапіў у асяроддзе рэвалюцыйнага студэнцтва, у кубку пазнаёміўся з [[марксізм]]ам. За ўдзел у рэвалюцыйным руху (разам з [[Аляксандр Ільіч Ульянаў|А. І. Ульянавым]]) і ў сувязі з замахам на [[Аляксандр III|Аляксандра III]] А. Папоў быў арыштаваны і высланы ў [[Архангельская губерня|Архангельскую губерню]]. Падчас спасылкі напісаў у [[Пінега (пасёлак)|Пінезе]] свой першы аповед «На крызе», які быў пад псеўданімам Серафімовіч апублікаваны ў газеце «[[Русские ведомости]]» ў [[1889]] годзе. Па сканчэнні высылкі А. Серафімовіч жыў на Доне пад наглядам паліцыі, працягваючы сваю літаратурную дзейнасць.
Скончыў Усць-Мядзведзіцкую гімназію (1883). Паступіўшы ў 1883 у [[Пецярбургскі ўніверсітэт]], на [[Фізіка-матэматычны факультэт Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта|фізіка-матэматычны факультэт]], Аляксандр Папоў трапіў у асяроддзе рэвалюцыйнага студэнцтва, у кубку пазнаёміўся з [[марксізм]]ам. За ўдзел у рэвалюцыйным руху (разам з [[Аляксандр Ільіч Ульянаў|А. І. Ульянавым]]) і ў сувязі з замахам на [[Аляксандр III|Аляксандра III]] А. Папоў быў арыштаваны і высланы ў [[Архангельская губерня|Архангельскую губерню]]. Падчас спасылкі напісаў у [[Пінега (пасёлак)|Пінезе]] свой першы аповед «На крызе», які быў пад псеўданімам Серафімовіч апублікаваны ў газеце «[[Русские ведомости]]» ў [[1889]] годзе. Па сканчэнні высылкі А. Серафімовіч жыў на Доне пад наглядам паліцыі, працягваючы сваю літаратурную дзейнасць.

Версія ад 10:15, 6 верасня 2019

Аляксандр Серафімавіч Серафімовіч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 7 (19) студзеня 1863[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 19 студзеня 1949(1949-01-19)[2][3][…] (86 гадоў)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменнік, паэт, празаік
Жанр апавяданне, аповесць[d], раман і нарыс
Мова твораў руская
Грамадская дзейнасць
Партыя
Член у
Прэміі
Сталінская прэмія
Узнагароды
ордэн Леніна ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга Ордэн «Знак Пашаны» медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
Лагатып Вікікрыніц Творы ў Вікікрыніцах
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксандр Серафімавіч Серафімовіч (сапраўднае прозвішча — Папоў; 7 [19] студзеня 1863, станіца Ніжне-Курмаярская, Вобласць войска Данскога — 19 студзеня 1949, Масква) — савецкі пісьменнік, журналіст, вайсковы карэспандэнт. Лаўрэат Сталінскай прэміі першай ступені (1943). Член РКП(б) з 1918 года.

Біяграфія

Нарадзіўся 7 (19) студзеня 1863 года ў станіцы Ніжнекурмаярскай (цяпер Цымлянскага раёна Растоўскай вобласці). Бацька — данскі казак, быў палкавым скарбнікам, есавулам Войска Донскага. Дзіцячыя гады правёў у Польшчы, дзе служыў яго бацька. У 1873 годзе вярнуўся з сям'ёй на Дон у станіцу Усць-Мядзведзіцкую.

Скончыў Усць-Мядзведзіцкую гімназію (1883). Паступіўшы ў 1883 у Пецярбургскі ўніверсітэт, на фізіка-матэматычны факультэт, Аляксандр Папоў трапіў у асяроддзе рэвалюцыйнага студэнцтва, у кубку пазнаёміўся з марксізмам. За ўдзел у рэвалюцыйным руху (разам з А. І. Ульянавым) і ў сувязі з замахам на Аляксандра III А. Папоў быў арыштаваны і высланы ў Архангельскую губерню. Падчас спасылкі напісаў у Пінезе свой першы аповед «На крызе», які быў пад псеўданімам Серафімовіч апублікаваны ў газеце «Русские ведомости» ў 1889 годзе. Па сканчэнні высылкі А. Серафімовіч жыў на Доне пад наглядам паліцыі, працягваючы сваю літаратурную дзейнасць.

Серафімовіч дае цвярозы аналіз грамадскіх супярэчнасцей Расіі канца 19 стагоддзя, засноўваючыся на багатым запасе назіранняў з жыцця сялянства, казацтва і іншых пластоў народа[4].

У 1902 годзе перасяліўся ў Маскву, стаў удзельнікам літаратурнай групы «Среда».

У час Першай сусветнай вайны Серафімовіч быў вайсковым карэспандэнтам газеты «Русские ведомости».

Безумоўна прыняў Кастрычніцкую рэвалюцыю. У 1918 годзе ўзначальваў літаратурны аддзел газеты «Известия».

Галоўны твор Серафімовіча, што стаў адным з самых значных з'яў пакастрычніцкай літаратуры, — аповесць «Жалезны струмень» (1924). У ёй адлюстраваны рэальныя падзеі Грамадзянскай вайны — паход Таманскай арміі пад камандаваннем Е. І. Каўцюха (у рамане Кажуха) летам 1918 года.

З лістапада 1926 па жнівень 1929 года быў галоўным рэдактарам часопіса «Кастрычнік». Дэлегат XVI з'езда УКП (б). У 1934 годзе абраны ў склад Прэзідыума кіравання СП СССР.

Памёр 19 студзеня 1949 года. Пахаваны ў Маскве на Новадзявочых могілках (пляцоўка № 1).

Узнагароды і прэміі

Бібліяграфія

  • Соловьев Ев. (Мирский). Наша литература. «Журнал для всех», 1901, X
  • Богданович А. Критические заметки. «Мир божий», 1903
  • Анисимов А. А. Серафимович (35 лет литературной деятельности). «Красная нива», 1923, № 9
  • Вешнев В. А. Серафимович как художник слова. М., 1924 (Здесь же письмо В. И. Ленина к С. от 21/V 1920)
  • Плетнев В. А. Серафимович. «Журналист», 1924, X
  • Коган П. С. Серафимович. «На посту», 1924, I (V)
  • Копцов А. Н. Диалектика взаимодействия природы и человека в рассказе А. С. Серафимовича «На льдине» [Текст] / А. Н. Копцов // Вестник Костромского государственного университета им. Н. А. Некрасова. — 2015. — Т. 21, № 3. — С. 98-102. — Библиогр.: с. 102 (14 назв.) . — ISSN 1998-0817
  • Копцов А. Н. Поэтика северного текста русской литературы в рассказах А. С. Серафимовича 1889—1890 годов [Текст] / А. Н. Копцов // Вестник Костромского государственного университета им. Н. А. Некрасова. — 2015. — Т. 21, № 6. — С. 77-81. — Библиогр.: с. 81 (12 назв.) . — ISSN 1998-0817
  • Луначарский А. Критические этюды («Русская литература»). Л., 1925 (гл. XI)
  • Либединский Ю. Имя Серафимовича (Речь на собр., посвящ. 65-летию А. Серафимовича). «На литературном посту», 1928, № 4
  • Гроссман-Рощин. И. К 65-летию А. Серафимовича. (Речь), там же, 1928, № 5 (здесь же ответ С)
  • Фатов Н. Н. А. С. Серафимович. Очерк жизни и творчества. Гиз, М. — Л., 1927
  • А. С. Серафимович. Сборник. изд. «Никитинские субботники», М., 1928
  • Шувалов С. А. Серафимович // сб. Шувалов С., Никитина Е. Беллетристы современники, т. II. М., 1928
  • Нерадов Г. О творчестве А. С. Серафимовича. «Октябрь», 1931, X
  • Боец армии пролетариата. (А. С. Серафимович). «Правда», 1933, 20 января
  • Луначарский А. В. Художник пролетариата. «Молодая гвардия», 1933, II
  • Машбиц-Веров И. А. С. Серафимович. ГИХЛ, М. — Л., 1933
  • Кирпотин В. Надо изучать творчество Серафимовича. «Правда», 1933, 20 января
  • Луначарский А. В. Путь писателя. «Изв. ЦИК СССР и ВЦИК», 1933, 20 января
  • Нерадов Г. Художественное мастерства Серафимовича. «Изв. ЦИК СССР и ВЦИК», 1933, 20 января
  • Серафимович А. Как я писал «Железный поток». «На литературном посту», 1928, IV
  • Его же. Как я работал над «Железным потоком». Профиздат, М., 1934

Зноскі

  1. Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
  2. а б Серафимович Александр Серафимович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  3. Alexander Serafimowitsch // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  4. Русские детские писатели XX века. Биобиблиографический словарь. — С. 400.

Спасылкі