Радыёпрыёмнік: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 3: | Радок 3: | ||
== Віды == |
== Віды == |
||
Адрозніваюць радыёпрыёмнікі {{нп3|Радыёпрыёмнік наўпроставага ўзмацнення|наўпроставага ўзмацнення|en|Tuned radio frequency receiver}} і {{нп3| |
Адрозніваюць радыёпрыёмнікі {{нп3|Радыёпрыёмнік наўпроставага ўзмацнення|наўпроставага ўзмацнення|en|Tuned radio frequency receiver}} і {{нп3|супергетэрадзінны радыёпрыёмнік|супергетэрадзінныя|en|Superheterodyne receiver}} (маюць пераўтваральнікі [[Частата|частаты]] і ўзмацняльнікі прамежкавай частаты), {{нп3|Радыёвяшчанне|радыёвяшчальныя|be|Радыёвяшчанне}} (для прыёму моўных, [[Музыка|музычных]] і [[Тэлебачанне|тэлевізійных]] перадачаў) і прафесійныя (для працы на лініях [[Радыёсувязь|радыёсувязі]], адмысловых прыладах {{нп3|Радыёкіраванне|радыёкіравання|en|Radiolocation}}, {{нп3|Радыёлакацыя|радыёлакацыі|en|Radiolocation}}, {{нп3|Радыёнавігацыя|радыёнавігацыі|en|Radio navigation}} і {{нп3|Тэлевымярэнне|радыётэлевымярэння|en|Telemetry}}), пераносныя і стацыянарныя<ref>{{кніга|аўтар=[[Анатоль Ткачэнка]].|частка=Радыёпрыёмнік|загаловак=[[Беларуская энцыклапедыя]] ў 18 тамах|арыгінал=|спасылка=|адказны=[[Генадзь Пашкоў]]|выданне=|месца=Мінск|выдавецтва=[[Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі]]|год=2001|том=13|старонкі=234|старонак=576|серыя=|isbn=985-11-0216-4|тыраж=10 000}}</ref>. |
||
{{Зноскі}} |
{{Зноскі}} |
Версія ад 13:36, 23 лютага 2020
Радыёпрыёмнік (лац.: radio — выпрамяняю) — прылада для вылучэння, ператварэння і выкарыстання энергіі радыёхваляў. Асноўныя складнікі і вузлы: частотна-селектыўныя электраланцугі?! (вагальныя контуры і электрафільтры ) для вылучэння сігналаў пэўнай радыёстанцыі, узмацняльнікі электрамагнітных?! ваганняў, дэтэктар , сродкі ўзнаўлення звестак (гучнагаварыцель і кінескоп). Часта канструкцыйна злучаецца з электрафонам (радыёла) і магнітафонам?! (магнітола).
Віды
Адрозніваюць радыёпрыёмнікі наўпроставага ўзмацнення і супергетэрадзінныя (маюць пераўтваральнікі частаты і ўзмацняльнікі прамежкавай частаты), радыёвяшчальныя?! (для прыёму моўных, музычных і тэлевізійных перадачаў) і прафесійныя (для працы на лініях радыёсувязі, адмысловых прыладах радыёкіравання , радыёлакацыі?!, радыёнавігацыі і радыётэлевымярэння ), пераносныя і стацыянарныя[1].
Зноскі
- ↑ Анатоль Ткачэнка. Радыёпрыёмнік // Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах / Генадзь Пашкоў. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2001. — Т. 13. — С. 234. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0216-4.
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Радыёпрыёмнік