Атык
Атык (ад стар.-грэч.: ἀττικός — што паходзіць з Атыкі[1]) — сценка пад карнізам, якая завяршае будынак і мае дэкаратыўнае значэнне. Часам адпавядае невысокаму паверху (т.зв.атыкавы паверх). Узнік у архітэктуры Старажытнай Грэцыі, пашыраны ў Старажытным Рыме ў выглядзе высокай сценкі, якая завяршала трыўмфальную арку і афармлялася рэльефамі або надпісамі. Выкарыстоўваўся ў архітэктуры готыкі, найбольш шырока — у архітэктуры Адраджэння, барока, класіцызму. Асноўныя разнавіднасці атыка: суцэльны, балюстрадны, аркадны, грабеньчаты, шчытавы. На Беларусі вядомы з 16 стагоддзя ў рэнесансавых палацах, грамадскіх будынках, храмах. Пашыраны ў 1950-я гады ў архітэктуры жылых і грамадскіх пабудоў.
|
Атык на Вікісховішчы |
|---|
Зноскі
- ↑ Слоўнік іншамоўных слоў : у 2 т. / А. М. Булыка. — Мінск : БелЭн, 1999. — Т. 1 : А—Л. — 1999. — С. . — 736 с. — ISBN 985-11-0152-4., С.166
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).
Слоўнікі і энцыклапедыі | |
|---|---|
| Нарматыўны кантроль |
