Віктар Мікалаевіч Ціханаў

Віктар Мікалаевіч Ціханаў
Віктар Мікалаевіч Ціханаў
	укр.: Віктор Миколайович Тихонов
	22 жніўня 2011 — 26 лістапада 2012
Папярэднік	Раман Пятровіч Бязсмертны
Пераемнік	Міхаіл Браніслававіч Ежэль
Нараджэнне	5 сакавіка 1949 (75 гадоў); УССР, СССР
Смерць	29 жніўня 2020 (71 год); Сімферопаль, Сімферопальскі гарсавет[d], Аўтаномная Рэспубліка Крым, Украіна;
Веравызнанне	праваслаўе
Партыя	Партыя рэгіёнаў; КПСС;
Член у	Вярхоўная Рада Украіны VII склікання[d]; Вярхоўная Рада Украіны VI склікання[d]; Вярхоўная Рада Украіны V склікання[d]; Вярхоўная Рада Украіны IV склікання[d]; Вярхоўная Рада Украіны I склікання[d];
Адукацыя	Усходнеўкраінскі нацыянальны ўніверсітэт імя Уладзіміра Даля; Луганскі дзяржаўны ўніверсітэт унутраных спраў імя Э. А. Дзідарэнкі[d];
Навуковая ступень	кандыдат юрыдычных навук
Дзейнасць	палітык
Аўтограф
Узнагароды	;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Віктар Мікалаевіч Ціханаў (укр.: Тихонов Віктор Миколайович) (5 сакавіка 1949, с. Шчэтава, Антрацытаўсі раён, Варашылаўградскай вобласці) — украінскі палітык. Віцэ-прэм'ер-міністр ва ўрадзе Мікалая Азарава з 11 сакавіка 2010 да 1 чэрвеня 2011^[2]. Акадэмік Інжынернай акадэміі Украіны (1999), Міжнароднай акадэміі інфарматызацыі (1997), Украінскай муніцыпальнай акадэміі (1999).

Біяграфія

Нарадзіўся 5 сакавіка 1949 у с. Шчэтава, Антрацытаўскага раёна, Варашылаўградскай вобласці.

Адукацыя

Усходнеўкраінскі нацыянальны ўніверсітэт імя Уладзіміра Даля, эканамічны факультэт (1973-1978), эканаміст, «бухулік ў прамысловасці», Луганскі дзяржаўны універсітэт ўнутраных спраў імя Эдуарда Дидоренко (1996-1998), юрыст. Кандыдат юрыдычных навук.

05.1965-11.1969 — слесар , ВА «Варашылаўградцеплавоз».
11.1969-11.1971 — служба ў арміі, в/ч 77895 Адэскага ВА.
11. - 12.1971 — слесар,
12.1971-02.1975 — старшы інжынер-тэхнолаг,
02.1975-08.1976 — старшы інжынераёнарміроўшчык,
08.1976-04.1978 — начальнік планава-эканамічнага бюро,
04.1978-06.1979 — начальнік бюро працы і заработнай платы,
06.1979-08.1980 — намеснік начальніка аддзела працы і заработнай платы,
08.1980-10.1986 — начальнік ўпраўлення працы і заработнай платы,
10.1986-10.1988 — старшыня прафкама,
10.1988-11.1990 — сакратар парткама ВА «Варашылаўградцеплавоз».
11.1990-11.1991 — 1-ы сакратар Луганскага МК КПУ.
11.1991-04.1992 — 1-й намеснік генеральнага дырэктара Луганскай дзяржаўнай таварна-сыравіннай кампаніі «Луганскгалоўзбыт».
04.1992-09.1994 — дырэктар па эканоміцы Луганскай швейнай фабрыкі «Стыль».
09.1994-11.1995 — генеральны дырэктар Луганскай швейнай фабрыкі «Стыль».
11.1995-04.1998 — 1-й намеснік старшыні Луганскай аблдзяржадміністрацыі.
24 красавіка 1998 - 04.2006 — старшыня Луганскага аблсавета.

Дыпламатычная дзейнасць

З 22 жніўня 2011 года^[3] па 26 лістапада 2012 г^[4] — Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Украіны у Рэспубліцы Беларусь.

Навуковыя працы

«Методологические аспекты достижения социально-экономической самодостаточности региона» (2002, сааўтар),
«Президент України та державна, регіональна і муніципальна політика: Збірник матеріалів і документів» (2003, сааўтар),
«Идеи П. Д. Юркевича о государстве и праве в контексте современности» (2003).

Гл. таксама

Пасольства Украіны ў Рэспубліцы Беларусь

Зноскі

↑ LB.ua — Київський інститут проблем управління імені Горшеніна, 2010. Праверана 29 жніўня 2020.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q12110293"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q4256874"></a>
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 637/2011
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 833/2011
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 655/2012

Спасылкі

Довідник "Хто є хто в Україні", видавництво "К.І.С."

[_f7d580225c965488-1] LB.ua — Київський інститут проблем управління імені Горшеніна, 2010. Праверана 29 жніўня 2020.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q12110293"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q4256874"></a>

[2] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 637/2011

[3] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 833/2011

[4] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 655/2012

[1]

[2]

[3]

[4]