Дзіран Алексанян

Дзіран Алексанян
фр.: Diran Alexanian
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	2 красавіка 1881(1881-04-02) ці 12 красавіка 1881(1881-04-12)
Месца нараджэння	Канстанцінопаль, Асманская імперыя
Дата смерці	27 ліпеня 1954(1954-07-27) (73 гады)
Месца смерці	Шамані, canton of Chamonix-Mont-Blanc[d], Бонвіль[d], дэпартамент Верхняя Савоя, Францыя
Краіна	Францыя ЗША
Месца працы	Manhattan School of Music[d] Кансерваторыя Пібадзі[d] Нармальная школа музыкі[d]
Музычная дзейнасць
Прафесіі	віяланчэліст, кампазітар, cello teacher, дырыжор
Інструменты	віяланчэль
Выхаванцы	Ecaterina Fotino-Negru[d], Bernard Greenhouse[d], David Soyer[d], Raya Garbousova[d] і Mischa Schneider[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дзіран Алексанян (фр.: Diran Alexanian; 1881—1954) — франка-амерыканскі віяланчэліст і музычны педагог армянскага паходжання.

Біяграфія

Вучыўся ў Лейпцыгу ў Фрыдрыха Груцмахера, юнаком іграў у камерным ансамблі разам з Іозефам Іаахімам, у 17 гадоў выконваў сольную партыю ў «Дон Кіхоце» Рыхарда Штрауса пад кіраваннем аўтара. 20-гадовым перасяліўся ў Парыж, дзе пазнаёміўся з Пабла Казальсам, на доўгія дзесяцігоддзі стаўшы яго найбліжэйшым паплечнікам.

Казальс і Алексанян незалежна адзін ад аднаго прыйшлі, як высветлілася, да вельмі своеасаблівых аплікатураў і, у сувязі з гэтым, да нечаканых фразіровак. Свае погляды на выканальніцкую тэхніку і музычную эстэтыку яны вырашылі адстойваць разам. У 1921—1937 гг. Алексанян асісціруе Казальсу ў яго парыжскай выкладчыцкай дзейнасці, паклаўшы ў аснову працы свой падручнік «Тэорыя і практыка гульні на віяланчэлі» (фр.: Traité Théorique et Pratique du Violoncelle; 1922); сярод яго вучняў былі П'ер Фурнье, Эмануэль Феерман, Льерка Шпілер, Герберт дэ Кастра. У 1929 г. выйшла знакамітае выданне сюіт Баха пад рэдакцыяй Алексаняна. Разам з тым Алексанян працягвае канцэртаваць — у прыватнасці, яркай старонкай парыжскага музычнага жыцця стала ў 1936 г. сумеснае выступленне Алексаняна і Джорджэ Энеску ў канцэрце Брамса для скрыпкі і віяланчэлі з аркестрам; адначасова Алексанян выканаў перад парыжанамі другую віяланчэльную санату Энеску.

З 1937 г. Алексанян жыў у ЗША і выкладаў у кансерваторыі Пібадзі і Манхэтанскай школе музыкі; сярод яго вучняў быў, у прыватнасці, Дэвід Соер.